zycie jest okrutne ;(

Mam 20 lat. Skonczyłem w tym roku technikum i byłem na wakacjach w pracy zeby zarobic na studia. A reszte myslałem ze dostane od rodziców ale jak sie okazało rodzice stwierdzili ze jestem na tyle dorosły iz moge zarabiac sam na siebie i mi nic nie pomoga. A jest jeszcze gorzej bo nie moge isc w polsce do pracy poniewaz musze pomagac w domu a jezeli tego nie zrobie to nie bede mogł brac ich samochodu zeby jezdzic do dziewczyny ;( która bardzo kocham ona zreszto mnie tez. I teraz jestem przedduzym dylematem bo nie wiem co mam zrobic. Nie chce z nią zerwac bo za duzo dla mnie znaczy a mieszka w takiej odleglosci ze musze dojezdzac i nie stac mnie na swoj samochud. I musze zyc w ciągłym strachu czy sie z nia spotkam czy nie. A chcemy byc razem. A na dodatek w domu sie wszystko psuje, kazdy ma mnie gdzies bo zawsze byłem dobry dla kazdego i robiłem co mi kazano, nie miałem swojego zycia, a jak teraz zaczołem je miec to sie zrobił bardzo duzy problem bo nikt nie moze tego zaakceptowac. Nie moga tego zrozumiec. I kazdy na mnie najezdza. Nie moge nic powiedizec ani miec swojego zdania bo jak sie tylko odezwe to mam zakaz na samochod. I nic nie mowie bo zalezy mi na mojej dziewczynie i nie chce jej stracic wiec sie slucham i robie co mi rodzice kaza bo w innym wypadku nie mial bym nawet jak sie z nia spotykac. I zawsze jak do niej jade nie moge byc soba, nie moge zartowac tak jak bym tego chcial, nie moge byc soba bo mam ta mysl zawsze ze moge ja w kazdej chwili stracic. I w tym roku ide na studia i zamiast sie z tego cieszyc boje sie bo dosc ze nie wiem czy wystrczy mi kasy tej co zarobiłem to jeszcze musze zyc w ciagłym strachu czy jak przyjade na weekend bede mogl sie spotkac z dziewczyna czy nie ;( i mam juz tego dosc, a nie moge nic zrobic, za bardzo ja kocham i wiem ze kiedys to minie, tylko ze moze to potrwac nawet i trzy lata, a ja sie boje o kazdy weekend. Nawet nie mam z kim porozmawiac, a nie wiem czy mam to powiedsziec dziewczynie bo sie boje ze jak sie o tym dowie to pomysli sobie zaraz cos o mnie bo skoro mam taka rodzine to ja musze byc taki sam. A ja jestem normalnym chlopakiem ktory potrzebuje tylko milosci a w zamian daje to samo. A czuje sie z tym coraz gorzej bo w domu mam coraz bardziej przewalone. I ostatnio odkad wrociłem z tych niemiec nie potrafie byc soba bo sie ciagle boje... prosze doradzcie mi cos bo sam sobie nie poradze, jak cos to moje gg 480823

W życiu każdego mężczyzny przychodzi taki moment że zaczyna żyć SAMODZIELNIE. Na moje oko to właśnie jesteś bardzo blisko takiego momentu. Naprawdę - może będzie Ci strasznie ciężko, ale jeśli tylko znajdziesz gdzieś pracę z której zapłacisz pokój i jedzenie - zachęcam Cię. Z tego co piszesz - rodzina Cię wykorzystuje i masz słabe relacje.

zaczynsz dorosłe zycie i koniec pieszczenia, wszędzie są problemy w domach, jest cięzki kryzys a pieniądze topnieją na zwykłe życie a ty potrzebujesz samochód do dziewczyny może zarób i pojedź pociągiem dlaczego wymagasz żeby rodzice dali ci samochód i uważasz że to ich obowiązek no sory

tylko ze mama wyjechała za granice do pracy na w\dwa miesiace, taty nie ma caly tydzien a mam mała siostre co ma 3 lata i starsza co ma 19 i nikt sie nie pytał kto sie zajmie ta mała siotra tylko rodzice robia swoje i jeszcze kaza mi zarobic na siebie, a starsza siostra nie bedzie siedziała codziennie z mała siostra, a ja do pracy chce isc nawet bardzo tylko ze chca isc to musze byc codziennie, a nie ma nawet z kim zostawic siostry. a przeciez nie zostawie tzry letniego dziecka samego. A starsza siostra tez robi co chce. I co mam w takiej sytuacji zrobić??

Masz skomplikowaną sytuację i dużo zależności. To jest właśnie dorosłość - podejmujesz decyzji trudne, w złożonej sytuacji w której czasami wybierasz mniejsze zło. Masz wiele opcji. Możesz wyprowadzić się z dnia na dzień. Możesz powiedzieć rodzicom że pomieszkasz rok (miesiac, tydzien, 3 msc) i za 3 msc się wyprowadzasz. Prawda jest taka, że jeśli chcesz czegoś dla siebie - musisz się postawić. Niestety - nie zbudujesz swojego szczęścia opiekując się siostrą i pomagając rodzicom który nie pytali Cię o zdanie. Czasami musi nastąpić konflikt aby coś się zmieniło. To, że Mama zostawiła Twoją siostrę to jest pułapka która na was zastawiła. Zrzuciła odpowiedzialność o którą nie prosiliście. To jest szantaż skoro oczekują, że będziecie się zajmować bez rozmowy z dorosłymi dziećmi. Moim zdaniem musisz się trochę zbuntować albo poddać. Co wybierasz?