czy są tu osoby które straciły rodzinę?

Ja 7 lat temu straciłam w wypadku samochodowym męża i dwóch synów (7 lat i 18 m-cy) - mąż wziął dzieci na basen, bo miałam grypę i chciał dać mi poleżeć w spokoju w łóżku. Nie wrócili już nigdy :( Mąż i najmłodszy synuś zginęli na miejscu a starszy synek 2 tygodnie walczył w Szpitalu ale miał zbyt duże obrażenia... wciąż boli, nie da się żyć nie myśląc o tym :( Ale można się przyzwyczaić do takiego życia... :( Można nie płakać, bo już się wypłakało wszystkie łzy i można nauczyć sie o tym mówić, bo jak człowiek o czymś tak natrętnie myśli i rozpamiętuje to po prostu się przyzwyczaja do swojej sytuacji :( Po wieloletniej terapii i pomocy cudownych ludzi zaczęłam żyć nowym życiem. Jestem sama ale zaczynam być szczęśliwa. Moi bliscy i przyjaciele zabraniają mi wspominać tamtych wydarzeń, chca bym mówiła o swojej rodzinie dobrze i tylko wspominała to co dobre - uważają, że tak jest najlepiej. Ja jednak boję sie ich zapomnieć...

PRZYTULAM taka strata to dramat:O :O

współczuje-zycie jest okrutne ........

smutne i przerażające to co Cie spotkało :( a mówią że takie historie to tylko w filmach ;( widać że jesteś silną kobietą. Jednak o przeszłości nie da się zapomnieć, można tylko z dnia na dzień, z miesiąca na miesiąc, z roku na rok, przyzwyczajać się do bólu i przestawać myśleć "dlaczego to mnie spotkało?". Trzymaj się :)

mój mąż zginą w wypadku w styczniu a ja zostałam sama z 2 letnim synkiem, współczuje i wiem jaki to ból

Widzialam jakis czas temu w tvn style historie kobiety ktora stracila meza i 3 dzieci w wypadku samochodowym. :( Straszne . Bradzo Ci wspolczuje, autorko. Przytulam Zawsze sie boje , ze mojemu mezowi lub dzieciom mogloby sie cos stac. Codziennie modle sie, zebysmy byli zdrowi.

Bardzo mi przykro kochana autorko. Jestes bardzo silna. Pamietaj musisz żyć nadal.

Przykro mi :(