Gdzie popełniłam bład wychowawczy?

Moj synek niedawno skonczyl rok. Wszystko wymusza krzykiem, krzyk jest tak glosny, ze kiedys jak bylismy w sklepie i trzymalam go na rekach to nad uchem mi krzyknal ze myslalam ze juz nie slysze. Co poradzicie zebym dalej nie wychowywala malego tyrana? :(

niestety jest jedna rada - konsekwencja jak raz się złamiesz to następnym razem będzie krzyczał jeszcze głośniej

konsekwencja konsekwencją, ale pewne rzeczy tzreba przeczekać - taki wiek. nie dawaj wszystkiego czego sobie zażyczy i ignoru dzikie wrzaski - wiem, że nie będzie łątwo, bo sama to przerabiałam :P

Wymusza, czy próbuje wymusić? Bo próbuje chyba każde dziecko- rada jest jedna, czyli nie dać się i tyle. Mój potrafił dostać ataku histerii, krokodyle łzy, rzucanie się po podłodze, wierzganie nogami bo np. zamknęłam szafkę w której chciał grzebać- olewałam i czekałam aż zajmie się czymś innym. Błąd wychowawczy popełnisz jak ulegniesz.

ludzie patrza na mnie jak na wyrodna matke wtedy... a o tesciowej juz nie wspomne, ze co ja robie malemu zlego ze tak krzyczy, specjalnie zaprasza kolezanki zeby pokazac jaka ja zla matka jestem... :(

szwagierka tak ma ze swoją dwulatką. totalna masakra. potrafi godzinami się wydzierać w niebogłosy jak ma fantazję. ale nigdy nie wymusza na mnie niczego, bo wie że na ciocię nie działają jej histerie ;) także jak dobrze ktoś radzi, konsekwencja w postępowaniu. i trzeba pamiętać żeby powiedziec że nie i zakończyć temat. jak dziecko histeryzuje to nie zwracać uwagi na nie, wtedy się szybko nudzi.

zonaKraka - wlasnie jak on otwiera szafe zeby poszeperac tam to mu ja zamykam a on w wielka histerie wpada .

wpada w histerię a ty co robisz wtedy?

ciesz się że przynajmniej ma powód ;) szwagierki córa to potrafi z niczego stanąć na środku domu i ryczy i wyje bóg wie o co. a potrafi tak godzinami :o jakbym szła ulicą obok domu to bym pomyślała że dziecko przynajmniej żywcem ze skóry obdzierają ;)

wiii to bunt dwulatka :) ale u autorki to jeszcze za wcześnie

wszędzie słysze o tym buncie dwulatka. ja nie mam dzieci narazie, może za rok, albo za dwa. ale bacznie się przyglądam wychowaniu dzieci i już mniej więcej wiem co i jak ;) i uważam że stanowczość i konsekwencja, plus tłumaczenie co i jak i będzie ok. kiedyś jak jeszcze pracowałam w sklepie bardzo mi się podobało zachowanie jednej z matek. dziecko zaczęło własnie takie histerie w sklepie urządzać. ci co mogli wyszli reszta stała i z niesmakiem patrzyła na to rozwydrzone małe stworzenie. po czym matka wzięła dziecko na środek sklepu i powiedziała "zobacz jak się wszyscy na ciebie patzrą jaka jesteś niegrzeczna. do tego panie za ladą ciężko tutaj pracują i nie potrzebują żeby im ktoś krzyczał w niebogłosy, tak samo jak ci którzy przyszli tu na spokojne zakupy" dziecku już bylo strasznie głupio i zaczęło się chowac za matkę, ale ta wystawiła je dalej na środek i mówi "nie chowaj się teraz za mnie. byłaś na tyle odważna żeby krzyczec w niebogłosy to teraz bądź na tyle samo odważna i stań na środku i przeproś wszystkich za swoje zachowanie" i dziecko musiało przeprosić. i myślę że więcej takich jazd matce nie zrobiło

Mój dalej tak robi, zaczęło się przed roczkiem, a teraz ma półtorej i ciągle si ę zdarza. Nigdy nic nie wymusił, więc pozostaje czekać aż będzie na tyle mądry żeby zrozumieć dlaczego nie wolno. Bo po prostu nie kuma o co chodzi, ja mogę sobie w szafce pogrzebać, a on nie.... i autentycznie czuje się skrzywdzony, nieszczęśliwy, a ze lubi jak się na niego uwagę zwraca to robi sceny i tyle. Chociaż czasem to wykańcza, fakt...

wii- owszem, trzylatce można już tak tłumaczyć... ale nie roczniakowi o jakim autorka pisze.

jak sie drze to daj w dupe nie moze byc tak ze gowniarz bedzie rzadzil jak to nie pomoze podrzuc tescia a sama jedz na wakacje :)

roczniakowi tez się tlumaczy.Krotko ,zwięźle.Zacisnąć zęby i nie ulegać maluchowi.Przejdzie mu jak zobaczy,że krzykiem niczego nie wskóra tylko czasu na to trzeba

Roczniak tez juz wszystko rozumie, juz nie robcie z dzieci takich ofiar

roczniakowi sie tylko tłumaczy, albo musisz przeczekać krzyki

Ja nie mówię że roczniakowi się nie tłumaczy- tyle że takie tłumaczenie jak opisała wii- czyli pokazywanie że się brzydko zachował, nakazywanie przeproszenia, uświadamianie konsekwencji, to za dużo dla takiego malucha. Roczniakowi można mówić "nie krzyczymy, ja i tata nie krzyczymy i Też". Powiedzieć że kuchenki nie wolno, kabla nie wolno bo będzie bolało. Wytłumaczyć że szafka jest do chowania żywności a nie do zabawy. Da się to robić prostymi słowami. Z drugiej strony- dużo dziecku pozwalam. Jak wyjmuje ze mną pranie z pralki, nie krzyczę, nie upominam tylko pokazuję gdzie położyć, pochwalę jak coś robi dobrze. Metoda marchewki działa duuużo lepiej. Jak bije, tłumaczę czemu nie wolno i chwalę go jak mnie pogłaska. Jak mu nie daję bawić się rzeczami z szafki to mówię dlaczego- bo idziemy na spacer, bo zaraz będzie jadł i pokazuję że np. jedzenie mu robię...

a to nie mialas wózka,spacerowki aby go wsadzic kiedy tak darl sie tobie na recach?jak nie(co dziwne) to moglas go na podloge na nogi posatwic, i za fraki do wyjscia

Mi sie to w pale nie miesci.Mam liczne mlodsze rodzenstwo i zadne z nich nie urzadzalo takich scen jak wasze dzieci co wy tutaj opisujecie.Do moich rodzicow przychodza tez znajomi z malymi dziecmi,albo razem gdzies sie wychodzi i nie ma takich histeri, z racji ich wychowania.Owszem ,bywały i są sytuacje kiedys ktores z mlodszych jest wsiekle jak czegos nie moze ,ale to co opisujecie jak wasze dzieciaki sie zachowują jest wasza winą ze na to pozwalacie Kazde niegrzeczne zachowanie np histeria czy tu u moich mlodszych czy to w innych domach jak widze nie było akceptowane i jakos dzieciaki w miare normalnie umieją sie zachowac,a jak nie to są wyciągane konsekwencje

koobra , powiedz mi jakie konsekwencje można wyciągnąć jesli chodzi o roczne, półtoraroczne dziecko ?

no to pisalam, jesli w histerie wpadnie to wyjsc ze sklepu ,,i nie trzymac na rączkach,tylko do wozka wsadzic czy na nogi malego postawic i za reke do domu . Dziecko ktore zaczelo w histerie wpadac bo na cos mu sie nie pozwoliło np grzebanie w szawkach, czy wywalanie ubran,papierow z szulady, do jego pokoiku powinno byc wyniesione i dopoki sie nie uspokoi to nie wychodzi ze swojego pokoju,jak przestanie histeryzowac,wtedy moze wyjsc.Dziecko wtedy zapamietywalo sobie ze placzem nic nie wymusi i bedzie w pokoju siedziec odosobnione

ok, a jak to nie działa ? jak histeria malucha jest totalnie zlewana a mimo to się powtarza a dziecko nie wyciąga wniosków i uporczywie powtarza to samo ?