niestety ale rozstanie, nie widzę inaczej...chyba, że się mylę..

niestety, ale muszę się wziąć w garść i odejść, będzie to trudne, znalezienie pokoju, przeżycie w wielkim mieście dopóki się praca nie znajdzie.. nie wiem jak to przetrwać... toksyczny związek dziś dzień pierwszy i decyzja podjęta... może ktoś z was tu obecnych przeżywa właśnie rozstanie w moim stylu?? że jest ktoś częściowo zależny od faceta, albo facet wam to próbuje wmówić... ??

jakie miasto?

nie wiem właśnie, będę miała niedługo kasę z renty...

Po pierwsze- szukaj pracy i pokoju do wynajęcia. Na początek jakiejkolwiek- byle starczyło na rachunki i przeżycie. Później jakoś pójdzie. Mądra i silna dziewczyna. Miła odmiana po kafeteryjnych płaczkach, które tkwią w bezsensownych relacjach z dziwnymi facetami.

Wiesz, jak odżyjesz psychicznie, to z całą resztą dasz radę. Gratuluję decyzji i życzę, żeby Ci się wszystko układało

dziękuje wam za ciepłe słowa, jest cholernie ciężko nie wiem jak się utrzymam... myślałam nawet żeby pokój współdzielić..:/ wiem że to chore ale dobija mnie ten toksyczny związek i już dłużej nie wytrzymam.. kocham go bardzo ale to kooorwa chore i krzywdzące dla mnie..muszę myśleć os obie..

najgorsze jest to że on mnie zmienił przez ten czas i wmawiał mi że się nie nadaję, że bez niego sobie nie poradzę i pod mostem będę mieszkać.. Boże szkoda, że nie da się cofnąć czasu jedyne o czym teraz myślę to to co ja będę jeść i to że zmarnowałam sobie 3 lata... tak niestety, ale zmarnowałam...

nawet nie am co sprzedać... hmm..muszę coś wymyślić ..