Zamieszkałam z facetem i zaczęły sięproblemy...

aha XD

no to faktycznie trochę dziwne, człowiek chyba może raz na jakiś czas wyjść sam z przyjaciółmi

jezu ludzie dajcie spokój! moja siostra urodziła się w 1989 roku, chodziła 4 lata do technikum - teraz idzie na 1 rok magisterki czyli 4 rok studiow! córka kuzyki w 1990 roku, teraz po 3 latach liceum zaczyna magistra.. nauczcie sie liczyc.

Dzieli nas różnica wieku (ja 21 lat, on 27). Ja studiuję na IV roku, on zaocznie na V i pracuje. On kiedyś powiedział mi, że jestem pierwsządziewczynąo której myśli w kategoriach żony. Jestem dość ułożona, ale w żadnym wypadku nie nudna. On wyszalał się "za młodu". Ja na pierwszej imprezie byłam dopiero pod koniec liceum, na pierwszym i drugim roku studiów mało wychodziłam. Teraz to się zmieniło, spędzam znacznie więcej czasu ze znajomymi (z racji takiej, że poruszam sięgłównie autem rzadko piję, ale bywam). Mojemu facetowi zaczęło to przeszkadzać. Z racji tego, że nie pracuję (dorabiam i dostajęalimenty od taty) mam więcej czasu na takie rozrywki np w tygodniu. Ostatnio bardzo sięo to pokłóciliśmy. Wróciłam do domu ok 2 w nocy, a on siedział i czekał na mnie, zdążył siępożądnie wstawić. Zainsynuował też, że nie wiadomo co robięna tych imprezach... dzisiaj mieliśmy cichy dzień, ale zamierzam poruszyćten temat jutro. Tymczasem chciałabym zasięgnąć waszej opinii, może faktycznie przesadzam i powinnam ograniczyćwyjścia ze znajomymi? Jak uważac

nie można się nawet spytać :(

Wychodż razem z nim na imprezy.rzadziej lecz będzie pewny za Ciebie.

ja studiuję na 4 roku!! Mam 21lat!! No już dalszych wpisów nie czytam:D Gratuluję głupoty samej w sobie odpisującym:D:P

a myślisz tak stale z przyjaciółmi bywać? A jak przyjdą latorośle też tak bedziesz sie urywać??Jak zamieszkałaś jesteś jak małżonka jego i wypady sie skończyły dla Ciebie.

Lucyfer, no wiadomo, że dzieci itd to juzinne życie. Nie rozmawialiśmy o tym jeszcze poważnie, ale jużna samym początku znajomości (czy to w żarcie, czy na poważnie) mówiłam, że przez najbliższe 5 lat nic takiego nie planuję, jeśli w ogóle.

Hmmmmmmmmmm i on to przyjął za dobra monęte? A moze ma odmienne zdanie,pytałas go w tej kwestii?

Na tę chwilę nie ma mowy o dzieciach. Najpierw własne mieszkanie i odpowiednie zarobki (nie narzekamy na brak pieniędzy ale wiadomo jakim wydatkiem jest dziecko). Zresztą, przed nami jeszcze zaręczyny, ślub itd. NIe ma pośpiechu. On ma 27 lat, jeśli nadal będziemy razem to te 5-7 nie powinny stanowićproblemu