Mam 24 lata, nie mam chłopaka, coraz bardziej dopada mnie poczucie samotności..

Jak w temacie, wszystkie koleżanki kogoś maja: a)maja chłopaka b)mają męża c) b+dziecko. Fajnie jest być samemu ale do czasu, nie wiem co zemną jest, jeśli chodzi o urodę to przeciętna, jeśli chodzi o charakter to ani nie jestem duszą towarzystwa, ale tez potrafie nawiązywac dobry kontakt. Zaczynam czuć sie jak "stara panna", słusznie?

Jako, że mamy dobę internetu to proponuje zapisać się na sympatia.onet.pl. Zastrzegam od razu, że nie można się zrażać po pierwszych niepowodzeniach gdyż zawsze może się trafić jakiś facet, które chce tylko poderwać kolejną "cizię".

podtrzymuje topik

W sumie to myslałam o tym,ale jednak to brzmi jak jakas ostateczność, do której byłoby sie cieżko przyznać, co prada zdaje sobie sprawe ze poniekąd to zasciankowe myslenie ale wole tradycyjne metody zawierania nowych znajomości

Osobiście znam 4 pary które się nawiązały znajomość przez sympatie. Dwie są już po ślubie. W gronie moich znajomych nikt nie robił wielkich oczu jak przyznali się że poznali się przez sympatię. Warto spróbować, szczególnie jak piszesz że nie jesteś duszą towarzystwa. W internecie pierwszy kontakt jest ułatwiony, zawsze możesz się zastanowić co odpiszesz.

Dziekuje za rade, przynajmniej jedna osoba pisze to co myśli. Niedawno odwiedziłam koleżanke ze starej klasy,która ma obecnie rocznego synka i męża, powiedziała, że jestem "juz stara, a lata lecą", oczywiście wczesniej padło pytanie czy kogoś mam... Przyzanam ze nie wiedziałam co powiedziec... Tak, duszą towarzystwa nie jestem, ale potrafie nawiązywać kontakty z ludzmi, mam sporo koleżanek, no właśnie koleżanek mam sporo, a kolegów mniej, tzn mam kilku ale są zajęci

a skąd jesteś ?

nie pisze tutaj zeby kogoś poznac, tylko dowiedziec czemu tak jest ze jedna dziewczyna otacza sie wianuszkiem adoratorów, a innej od dłuższego czasu doskwiera samaotnośc

Słonko:) takie życie:) a skąd jesteś??

Znam bardzo fajną parę, która poznała się właśnie na sympatii. Oboje mają coś w głowach i świetnie się dobrali, także myślę, że warto spróbować. Niesłusznie czujesz się jak stara panna, bo jesteś jeszcze młoda i wszystko przed Tobą, a takie podejście może tylko wszystko zepsuć, bo inni faktycznie zaczną Cię faktycznie odbierać jako starzejącą się samotną dziewczynę. Chciałabyś już teraz mieć męża i dziecko??? Ja na Twoim miejscu bym nie chciała. :) Jeszcze wszystko przed Tobą. :)

Niech Ta twoja koleżanka czuje się stara. Nic dziwnego, bo dla niej w pewnym sensie "życie się skończyło" skoro ma już męża i dziecko. W tym wieku to powinno się kończyć studia i ruszać na podbój świata, a nie siedzieć w pieluchach.

Męża i dziecka faktycznie bym nie chciała mieć, no może męża tak, a raczej bym to nazwała stałym związkiem, na którym można budować przyszłośc, ale parcia na zakładanie rodziny jeszcze nie mam.

Serafina_900 szkoda ze wsród moich zanjomych nie ma osób z takimi przekonaniami jak Ty :/ ale przynajmniej tu w sieci ktoś potrafi dodać otuchy :)

Tak Ci śpieszno do tego? Nie ma do czego kochana, jesteś młodziutka, nie ma co w tym wieku myśleć o zakładaniu rodziny.

Cieszę się, że mogłam jakoś pomóc. :) Na szczęście w moim otoczeniu są osoby z podobnymi przekonaniami do mnie, choć są i takie koleżanki jak Twoje. :)

Tak, ale ja już na prawde od dłuższego czasu nie mam nikogo do kogo mogłabym sie przytulic, wygadać, a nawet zezłościć o jakąś drobnostke, tak strasznie mi tego brakuje. Moze za bardzo chce i sama sobie tworze presje... moze w tym tkwi błąd

Nie powiem ze mam same takie kolezanki hmm o "staroświeckim" mysleniu, mam tez takie w porządku:) Safina a Ty kogoś masz?

Często jest tak, że właśnie znajdujemy drugą połówkę jak nie szukamy. :) Widocznie wtedy jakoś bardziej przyciągamy facetów do siebie, nie widać naszej desperacji. :) Z drugiej strony ciężko nie szukać, jak ma się takie marzenie, by kogoś znaleźć.

Tak, mam. ;) Ja mam 22 lata.

Młoda jeszcze jesteś, ja zresztą też, nie mam na razie planów rodziny zakładać, za parę lat dopiero, ale niestety czuję presje otoczenia, na dodatek metryka leci;/

Proponuje odpowiedzieć sobie na pytanie: Czy bywasz i jak często w miejscach gdzie możesz kogoś poznać. Piszesz że masz sporo koleżanek. Czy często się z nimi spotykasz? Jeśli wszystkie mają już kogoś to tobie tym trudniej będzie znaleźć gdyż nie będą chciały robić wypadu w celu ewentualnego poznania jakiegoś faceta. Na początek warto spróbować sympatii a w między czasie może spotkasz kogoś w "normalnych okolicznościach." PS. 24 lata to faktycznie taki wiek, w którym wypadałoby kogoś mieć, przynajmniej według mniemania współczesnego środowiska. Pewnie ciotki pytają kiedy kogoś znajdziesz... i to dodatkowo cie męczy.

Presję otoczenia? Ja tego w ogóle nie czuję. Nikt mnie nie zmusi do zakładania rodziny. ;) Na szczęście rodziców mam takich, którzy nie mają ciśnienia na wnuki.

Znaczy presja, żeby w ogóle kogoś znaleźć;/

Ja tam uważam, że Polska to nie jedyny kraj na tym świecie. :) Na zachodzie ludzie szaleją sobie do 30-stki i nie myślą o żadnych dzieciach. Cieszą się życiem, a poważne sprawy zostawiają na później, więc jak już u nas wszyscy fajni faceci zostaną przez inne dziewczyny złapani na dziecko, to może by tak poszukać gdzieś dalej? :D

Źle się wyraziłam o tym złapaniu na dziecko, nie chcę nikogo urazić.

"Źle się wyraziłam o tym złapaniu na dziecko, nie chcę nikogo urazić." Nie martw się, piszesz jedynie bolesną prawdę o części przedstawicielek, desperatek, waszej płci.

Słuszne spostrzeżenie z tymi ciotkami i mniemaniem współczesnego środowiska. Własnie większość moich koleżanek kogoś ma, chłopaka czy męża i fajnie. Jesli chodzi o wyjścia to imprezy typu dyskoteka uwazam za bezsensowne, bo i tak trudno spotkac tam kogoś dla kogo swiat nie kreci sie tylko wokol seksu. Także obacam sie w tym samym towrzystwie, chociaz nie dokońca, bo studiuję, pracowałm w sumie w 3 różnych miejcach gdzie poznawałam nowe osoby

Własnie, presja ze wogóle nie mogę kogos znaleźc, taka blokade psychiczna, zaczynam o tym caly czas myslec...

jak chodzi o dyskoteki też nie uważam to miejsce za atrakcyjne do poznawania przedstawicielek waszej płci. A może pomyśl o wolontariacie.

ja w sumie też kiedyś miałem na to wyrąbane. Ale teraz mi to zaczyna przeszkadzać. Bo przedtem nikogo nie miałem, ale moje życie jakoś wyglądało. A teraz nawet to co się układało teraz zaczyna się walić na łeb i szyję i czasami się zastanawiam, dlaczego akurat mnie nic w życiu nie może się udać,a nie wymagam tak wiele;/