Historia mojej "przyjaźni" - przeczytajcie sobie i oceńcie sami

Parę lat temu przyjaźniłam się z dziewczyną, która pochodziła z biednej rodziny. Nie miała za ciekawej sytuacji, ojciec nie żył, reszta rodziny piła nałogowo. Ja też nie byłam strasznie bogata, ale na podstawowe rzeczy nam starczało, zresztą jako nastolatka chodziłam do różnych prac w wakacje, więc stać mnie było na lepsze ubrania czy tam coś innego co chciałam. Koleżanka była o to zazdrosna, wyśmiewała się ze mnie, właściwie nigdy dobrego słowa o mnie nie powiedziała. Ja nigdy jej nie obrażałam, bo po prostu taki mam charakter, że nie mówię nikomu złych rzeczy. Nie powiem, wkurzało mnie to, że ciągle na mnie najeżdża,ale starałam się to olewać. Gdy komuś się z tego zwierzałam to każdy obwiniał mnie , że to pewnie ja ją obrażam, że ona ma ciężką sytuację rodzinną, że nie powinnam tak mówić itp. A to, że ona ciągle się mnie czepiała z byle powodu to było w porządku, tak? Nie rozumiem tego myślenia ludzi, że jak ktoś jest biedniejszy i ma ciężką sytuację rodzinną to trzeba mu współczuć, nawet jeżeli on ma wszystkich wokół za śmieci.

to była twoja pseudo koleżanka bo prawdziwa się tak nie zachowuje,skoro tak cię traktowała to powinnaś była się z nią nie spotykać

zerwałam tę przyjaźń, ale nadal pamiętam jak ludzie to mnie mieli za winną, a jej współczuli.

dziwne zachowanie,to że miała gorzej to nie jest powód żeby cię tak traktowała,czemu ty byłaś winna?widocznie nie zależało jej na tobie,nie umiała sobie z sobą poradzić

ludzie uważali, że jestem paniusią i że jak komuś powiedziałam , że ona np nie ma kasy, bo coś to stwierdzili, że ją obrażam. a ja tylko mówiłam prawdę, nie miałam nic złego na myśli.

tacy są ludzie,co nie powiesz zawsze będzie żle