Czy jest tu ktos z zespolem Aspergera? U siebie lub kogos bliskiego?

mnie wlasnie tez zastanawia, jakie sa perspektywy na zalozenie rodziny, bo sprawy zawodowowe i bytowe ( zwlaszca ze aspergerowcom nie zalezy na szpanowaniu kasą a zawod wybieraja taki, jaki im sie podoba ) raczej nie powinny stwarzac problemów

wy chyba chcecie dostać rentę bo to co opisujecie to nie są żadne wielkie zaburzenia o ile w ogóle :D

w zyciu nie słyszałem żeby odwaga cywilna była chorobą, chyba według medycyny POwskiej - kto przeciw nam ten stuknięty to już było w Związku Radzieckim i charakteryzuje wszystkie reżimy jak się okazuje

a na moje oko ludzie z ZA sa raczej odporni na nalogi ( tzn na pewno nie pija , nie pala i nie biora dlatego,ze robia to rówiesnicy , bo maja w nosie ich opinię). Choc moze alkoholizm w rodzinie to inna bajka.

wysyp kretynów się zaczął... :p związek mozna załozyc, asperger to jedno, a człowiek drugie, mimo wszystko kazda osoba jest inna, mi się zdaje że wychowanie jest wazne, jak ktos mimo aspergera miał normalny dom to chyba bedzie mu łatwiej niz zdrowemu z patologicznego domu

" a na moje oko ludzie z ZA sa raczej odporni na nalogi ( tzn na pewno nie pija , nie pala i nie biora dlatego,ze robia to rówiesnicy , bo maja w nosie ich opinię)" Ja jestem jak na razie chyba psychicznie uzależniony od kofeiny.

ta, jak ktoś nie ma nałogów to też jest chory psychicznie

renta renta, jakby tu wydębić tą rentę?

no , ja wszelkie mody miałam w dupie... nie słuchałam nawet tych zespołów, lubiłam klasykę... i potrafiłam wyjsc - zreszta do dziś potrafię- w brudnym ubraniu na ulicę, wygląd to dla mnie bzdury, w ogóle o tym nie myslę, jak mi wypadła dwójka od zle zrobionego borowania to rok czasu chodziłam bez niej, zanim się wybrałam do dentysty, którego zreszta się potwornie boję- jest to tez jedna z częstych cech ZA- mała odpornosc na ból

ZA to nie choroba, raczej zespól cech charakteru. Do niedawna ludzi z ZA byli po prosty okreslani jako indywidualisci, a w dzieciństwie - mali filozofowie. Oczywiscie,ze mozna z tym zyc i to bardzo dobrze, tyle, ze onie ma sensu,zeby otoczenie usilowalo przerabiac kogos takiego na wlasna modłe, bo nic z tego nie wyjdzie. Czesto dzieci z ZA sa tlamszone w szkole, tak przez kolegow, jak i nauczycieli, a szkoda, bo maja ogriomny potencjał. Zamist ich zmuszac do tego, czego i tak nie beda robic, lepiej dac i spokoj i dac sie rozwijac w ich wlasnym rytmie.

"jak ktos mimo aspergera miał normalny dom to chyba bedzie mu łatwiej niz zdrowemu z patologicznego domu" A może być jeszcze przypadek, że ktoś ma ZA i jest z dysfunkcyjnej rodziny.

och to ja BARDZO dbam o swój wygląd, ubranie, a do dentysty biegam średnio raz na miesiąc i domagam się znieczuleń jak jest coś do zrobienia.

w chorobach psychicznych jest włąsnie wysoka odporność na ból, tak jakby się go prawie nie czuło.

A może być jeszcze przypadek, że ktoś ma ZA i jest z dysfunkcyjnej rodziny. to wtedy jest nieco gorzej, ale ja tez mialam nieco przesrane, bo moja matka z kolei choowała na zab. schizoafektywne i dawało to popalic...

"renta renta w chorobach psychicznych jest włąsnie wysoka odporność na ból, tak jakby się go prawie nie czuło." to wszystko zalezy od neuroprzekaznika jaki się popsuł... Przy ZA występuje najczęsciej niedobór serotoniny a ona odpowiada za tłumienie tych bodzców bólowych. U chorych na raka, kiedy zmiany sa nieodwracalne, stosuje się tez leki z gruupy SRII zeby podwyzszac serotonine co przynosi złagodzenie bólu

do grunt to... Z Aspergera nie wymyslila sobie grupka osób na Kafe, zbadali to naukowcy, jest i tyle, poczytaj opracowania w roznych jezykach z roznych krajów swiata. Nie slyszalam ,zeby ktos z ZA domagał sie renty, raczej dzięki takim opracowaniom czasem łatwiej zrozumie postepownie swoje czy swoich bliskich.

"zanim się wybrałam do dentysty, którego zreszta się potwornie boję- jest to tez jedna z częstych cech ZA- mała odpornosc na ból" Też się boję dentysty, a zęby mam całkowicie zniszczone przez anemie, żelazo i odwodnienie w dzieciństwie. "ZA to nie choroba, raczej zespól cech charakteru" Z tego co wiem, ZA jest uznawany za chorobę neurologiczną. "Czesto dzieci z ZA sa tlamszone w szkole, tak przez kolegow, jak i nauczycieli, a szkoda, bo maja ogriomny potencjał. Zamist ich zmuszac do tego, czego i tak nie beda robic, lepiej dac i spokoj i dac sie rozwijac w ich wlasnym rytmie. " No gdyby szkoła mnie nie niszczyła, to może dalej byłbym bardzo dobry w tej dziedzinie, w której wtedy byłem.

co do odpornosci na bol - ta z tego co zauwazylam , bardzo wysoka, urazy np sportowe, nie były problemem.

Wylania sie maly schemat: moj brat pochodzi z rodziny podobnej do Res i ma takie samo podejscie do zwiazkow i zakladania rodziny, za to moj facet pochodzi z calkiem fajnej rodziny, jego rodzice naprawde sprawiaja wrazenie szczesliwych ze soba. Do tego brat jest mocno zwiazany emocjonalnie z moja mama, bardzo jest tez za babcia z mamy strony. Renty nam nikt jak dotad nie dal, kurcze

ja mam w najblizszej rodzinie- z "mądrymi inaczej" nie warto gadac, bo najpierw sprowadzą cię do własnego poziomu, a następnie pokonają doswiadczeniem... :p

dlatego o wiele latwiej dzieckiu z ZA jesli ma oparcie w rodzinie albo trafi na dobrych nauczycieli, Najlepszy , najbardziej efektywny jest indywidualny program nauczania. Dlatego tez latwiejsze sa studia niz szkoła, zwlaszca podstawowa.

"ZA to nie choroba, raczej zespól cech charakteru" Z tego co wiem, ZA jest uznawany za chorobę neurologiczną. to nie jest ani choroba formalnie, ani tym bardziej charakter tylko zaburzenie rozwojowe. Podobnie, jak np. zespół Downa... Ale to nie ma w sumie większego znaczenia

Po prostu masochistycznie lubię być chora, bo to skupia na mnie ludzka uwagę i czuję się ważna a ludzie mi współczują :(

O bodzcach nic wartosciowego nie dodam, natomiast ciekawe wydaje mi sie, jak obaj moi 'chlopcy', mimo bycia bardzo pokojowymi i spokojnymi chlopakami, sa tez raczej ryzykantami, skaczacymi po drzewach i nie bojacymi sie, ze moga dostac w nos, jesli wierza, ze powinni interweniowac. Moj brat nigdy nie mial problemow w szkole, z tym ze mial raczej nietypowa tendencje: sredni w podstawowce, niezly w liceum, swietny na studiach. Czyli tak jak Res, prawda? Widze duzo podobienstw miedzy wami.

czyli swego rodzaju hipochondria. A może ucieczka przed wymaganiami zycia w chorobę.

Albo proba zrozumienia siebie samego, ale po co za duzo myslec, nie? Nie rusza nas to, co piszesz, wiesz?

Ja ma zaś bardzo niską odporność na ból.

"sredni w podstawowce, niezly w liceum, swietny na studiach. Czyli tak jak Res, prawda?" Ja byłem świetny w podstawówce, dobry w gimnazjum, słaby w liceum, a studia to już katastrofa.

Francesca, dokladnie jak w przypdaku, ktory opisuję ( kamufluje ,bo nigdy nie wiadomo, kto to przeczyta:). Podstawówka - męka, wrecz czasem opinia przygłupa , bo brak zainteresowania programem, liceum - moze byc , studia -bdb, a dopiero przy doktoracie zaczela sie frajda. Ale tez zalezy, na jaka uczelnie sie trafi- jesli kiepska ,z kiepskimi , ograniczonymi wykladowcami - moze byc ciezko , bunt i zniechecenie,

no jasne bo jak to tak żeby wam ktoś podważał wasz sposób na życie, czyli bardziej lub mniej wydumaną chorobę? musicie się jakoś bronić.