mam depresje i zle samopoczucie

pomoc finansowa, czy w innej formie rzeczowej jest dobrym uczynkiem, ale nie taką mam na myśli. Najwartościowsza pomoc to ofiarować komuś swój czas. Poczytać książkę, pójść na spacer z niepełnosprawnym, pomóc zrobić zakupy, pomóc posprzątać, wysłuchać. Posiedzieć przy łózku chorego. Mozna sobie starać się zadać taki trud systematycznie, np.wolontariat

pomoc finansowa, czy w innej formie rzeczowej jest dobrym uczynkiem, ale nie taką mam na myśli. Najwartościowsza pomoc to ofiarować komuś swój czas. Poczytać książkę, pójść na spacer z niepełnosprawnym, pomóc zrobić zakupy, pomóc posprzątać, wysłuchać. Posiedzieć przy łózku chorego. Mozna sobie starać się zadać taki trud systematycznie, np.wolontariat

jesteś tyle wart, ile siebie dasz bliźniemu. Nieraz patrzę na ludzi niepełnosprawnych, na malujących ustami, na poruszających się na wózkach inwalidzkich, na ludzi fizycznie ciężko okaleczonych. I wierzcie mi, oni mają ogromny apetyt na życie, wiele pomysłów, są wdzięczni losowi za to, że w ogóle żyją. Jak Ci w życiu źle, popatrz na swoje zdrowe ręce, nogi, na to, że fizycznie nic Ci nie dolega, a to już bardzo wiele. Pomyśl, ile ten człowiek ułomny by dał, żeby móc samodzielnie popływać, pojeździć na rowerze, zobaczyć świat, czy posłuchać pięknej muzyki. Ile dzieci na świecie umiera każdego dnia z głodu, chrób, ile jest prawdziwego nieszczęścia wobec którego moje jest niczym

ale ja to wiem. ja naprawde jestem wdzieczna za to co mam, za wszystko, ze tyle w sumie dobrych rzeczy mnie w zyciu spotkalo... tylko skad ten dol? :(

całe mnóstwo. Na początek powinnaś wykluczyć te organiczne. Zbadać hormony, tarczycę, wyeliminować ew. guzy poprzez tomokomputer, wiele innych badań, które podpowie lekarz. Przyczyna może być zaskakująca a leczenie wcale nieskomplikowane

Docenianie ze sie jest zdrowym bla bla bla. Jak ktos nie byl w szponach tej okropnej choroby to nie ma pojecia o czym mowi. Brak emocji, czarne mysli, obwinianie sie... Błędne koło.

a tez mam deprese nie widze sensu zycia:( staram sie jakos trzymac jakos funkcjonowac, tlumacze sobie, ze tak trzeba, ze kiedys przyda lepsze dni , to mnie powstrzymuje od samobostwa ale i tak ciagle mysle ze nic mnie tu nie czeka dobrego ,ciagle placze.Chcialabym isc do psychiatry moze zeby akies leki mi dal ale jak pomysle, ze chca za to kase to od raazu mi sie odechciewa- ja im bede mowic o swoich problemach a oni beda w tym czasie myslec ile zarobia na mnie :/// mysle zeby zaczac brac narkotyki na otepienie zeby nic nie czuc ale wiem tez ze to nic nie da na dluzsza mete. :(( pomozcie :((

jesli ktos potrzebuje wsparcia, rozmowy piszcie na kasiqq555@wp.pl sama przechodzilam depresje i wiem jak bardzo wtedy potrzebna jest rozmowa z druga osoba, z osoba dla ktorej jestesmy wazni . Odpisze kazdemu