Dramat znudzonego człowieka

Witam! Mój problem jest na prawdę dramatyczny. W gruncie rzeczy jest takie powiedzenie, że inteligentni ludzie się nie nudzą. Być może z moją inteligencją jest coś nie tak (chociaż nie uważam się za jakiegoś skończonego kretyna, skończyłem studia, itp.). Być może to, że jestem osobą średnio towarzyską, mieszkam w miasteczku, gdzie w gruncie rzeczy niewiele się dzieje, a przeważnie na codzień bywam poza nim, więc nawet za bardzo nie są mi znane tutejsze realia. W dodatku mieszkam na osiedlu, gdzie przeważnie mieszkają same stare dziadki lub młode małżeństwa, których podobnie jak mnie wiecznie nie ma w domu. Mieszkam sam, zwierzaka nie mam, dziewczyny aktualnie też nie mam (bo nie jestem ani jakimś specjalnym lovelasem, ani przystojniakiem). Uprawiam dużo sportu i raczej dość aktywnie spędzam swój wolny czas (najczęściej na wolnym powietrzu). Często bywam w górach, tyle że teraz krótkie dzionki i pogoda zbytnio nie sprzyja ani uskutecznianiu czasu na wolnym powietrzu, ani eskapadom w góry. Może właśnie dlatego jesień i zima to dla mnie kryzys i ciężka depresja, bo średnio funkcjonuje towarzysko, a nawet pomimo tego, że miałbym ochotę gdzieś iść to za bardzo sam nie wiem gdzie. W dodatku tak jak już wspomniałem miasteczko, w którym mieszkam to straszna pipidówa, a ja jestem w kryzysie finansowym i na takie bajery jak kino, czy teatr nie bardzo mam środki, bo muszę trochę zacisnąć pasa. W telewizji też nic ciekawego nie ma, a ja usycham z nudów i sam nie wiem jak spędzić te cholernie nudne, samotne jesienne wieczory. Jeśli ktoś miałby ochotę pogadać, albo cuś to oczywiście mogę dać jakiś kontakt (być może są tu jakieś miłe osoby/panie, które mają podobny dylemat, może razem coś wymyślimy)