...no i doigrał się mój braciszek

Mój (30-letni) brat w zeszłym roku poznał wspanialą dziewczynę, zakochał się w niej. Byla to jego pierwsza dziewczyna z którą tworzył zwiazek. Wcześniej prowadził życie lekkoducha. Jego życie (po pracy) to: kumple, alkochol, towarzystwo,chulanki i inne przyjemnosci i zero obowiązków. Kiedy sie zakochal to ja, mama i sąsiadka tłumaczyłyśmy mu ze ma fajną dziwczynę i powinien zerwac z chulaszczym trybem życia i się ustatkować bo inaczej ona go zostawi. Moj brat bał się jej utraty i zmienił się. Przestal pić, ograniczy spotkania z kumplami a nawet za namową jego dziewczyny zaczą robić liceum dla dorosłych. Namawiał ją na ślub, ale ona rozwodka (bezdzietna) nie chciała tak szybko się znw wiązać. Po kilku miesiącach zamieszkali razem. Mójbrat zmęczony przykladnym życiem powoli wracał do starego. Za każdym razem przepraszał dziewczyne i obiecywał poprawe. Ostatnim razem wrócił do domu nad ranem i pijany jak bela. Na pretensje dziwczyny to odpywkował jej i poszedł spać do innego pokoju. Rano, kiedy ten jeszcze spał, dziewczyna wyprowadziła sie od niego. Poprosilam ją o rozmowę. Powiedziała mi żze ona już wczesniej słyszala o jego hulaszczym zyciu ale myślała ze dla niej się zmienił. Teraz dopiero przekanała się że jego zawsze ciągnelo do starych przyzwyczajeń ale powstrzymywał sie. Natura ciągnie wilka do lasu. Ona ju do niego nie wróci. Mój brat jest załamany, płacze i tęskni za nią. On wie że sam sobie zawinił. Mimo to szkoda mi go i boimy się aby nie popelnił z rozpaczy jakijś głupoty.Znam przypadek gdzie 18-letni chłopak powiesił sie bo dziewczyna z nim zerwala.