jak odejść..

właśnie mija drugi rok odkąd jestesmy razem. Wielka miłośc, świata poza sobą nie widzimy.. az tu nagle wielkie bum. Coś sie we mnie wypaliło tak nagle, dosłownie w ciagu miesiąca. Czuje,że to nie to. Juz nie wolam jeszcze, po tym jak sie wdzimy, w ogóle nie mam ochoty na spotkania, wystarczyłoby raz w tygodniu może rzadziej... Poznałam kogos z kim się swietnie dogaduje i on chciałby cos wiecej. Ale przeciez nie uregulowalam jeszcze "swoich spraw". Boje się ze go zranie kiedy powiem mu że odchodze, nie chce go zawiesc, zranic.Przeciez go kochałam i nadal kocham i zawsze będę bo czegos takiego sie nie zapomina, ale wiem ze to nie to. Że nie chce spędzic z nim całego życia, ze czegos mi brakuje. Boje sie tez ze odejde i to bedzie najgorsza decyzja w moim zyciu. Że bede żalować. Nie wiem co robić.

skoro nie wiesz -odczekaj .Pobadz moze sama ze soba .Nie kieruj sie pochopnie emocjami, nowoscia.Jednak, jesli nadal bedziesz uwazac , ze to nie to ( to stare ) to trzeba uczciwie powiedziec KONIEC!!! Zadbac o atmosfere ( nie mowic tego na przystanku np ) i jasno wytlumaczyc stan twoich uczuc.Podziekowac za dobre chwile i poprosic o zrozumienie .Mysle, ze nikt nie chcialby , zeby jego partner zostal z nim ze wzgledu na litosc i uczucie wyrzutow serca. Rozumiem trudna sytuacje, ale coz .Takie jest zycie .

dzieki za odpowiedz. to takie trudne :(

Ten granat wybuchnie. Czekanie nic nie pomoże. Lepiej kombinuj, jak go rozbroić. Zanim urwie Ci głowę. Najlepiej byłoby zebrać się na odwagę i powiedzieć chłopakowi prawdę. Wścieknie się. Ale będzie Ciebie szanował. Za szczerość. I za tę odwagę. Ale czy Ty ją w ogóle masz?

mam odwage mu to powiedzieć. I jeżeli nic sie nie zmieni, bedzie jak jest to oczywiscie porozmawiam z nim. Ale jaką mam pewnosć ze moje uczucie się całkowicie wypaliło? Moze tylko na chwile "zgasło" moze tylko zostało przysłonięte przez inne sprawy. Co jeśli się roztaniemy, a ja wtedy zrozumiem ze straciłam najwazniejszą osobę w życiu? Nie bede już miała do czego wracac..

Zgadza się. Nie będzie do czego wracać. Ale my nie siedzimy w twoim serduszku. ;-) Jak możemy więc pomóc?

miałam nadzieje, że jest ktos to był choc w troszeczke podobnej sytuacji i przezył to na własnej skórze.. chetnie posłucham podobnych historii i rozwoju wydarzen oraz refleksji z perspektywy czasu