Nadpobudliwe dziecko-co robic?

Jak postepować ze zbyt nadpobudliwym dzieckiem :( co robić a czego nie robić aby wyrosło na ludzi ;) artykuł poniżej podaje wskazówki...które według Was są najlepsze? http://www.ermito.eu/nadpobudliwe-dziecko-co-robic/

Witam, Co do tego artykułu i porad w nim zawartych uważam, że sprawą zasadniczą jest bezwarunkowa akceptacja dziecka przez rodziców, wspieranie jego, zaspakajanie jego potrzeb, ale także stawianie granic, wspólne działanie – angażowanie w różne prace codzienne. Zdecydowanie złą drogą jest odtrącanie dziecka i unikanie – to nie rozwiąże w żaden sposób problemu, a jedynie pogłębi i pogorszy. Czy była Pani u jakiegoś specjalisty z dzieckiem, aby stwierdził czy nadpobudliwość dziecka jest w normie? Od tego bym wyszła w takiej sytuacji. Dzieci w początkowych latach poznają otoczenie, świat wielozmysłowo, są zazwyczaj bardzo aktywne, a w późniejszych latach w wieku 5-6 lat (skok rozwojowy) i przechodzą przez tzw. „głód ruchu”. To jest normalne i świadczy o prawidłowym rozwoju dziecka. Dlatego bardzo ważne jest aby ktoś kompetentny ocenił czy dziecka nadpobudliwość jest w normie rozwojowej czy też nie i wtedy zacząć działać. Podjęcie odpowiedniego działania jest bardzo istotne ponieważ niezaspokojenie głodu ruchu może prowadzić do zachowań agresywnych, pogorszenia nastroju dziecka. W sytuacji, kiedy dziecko jest nadpobudliwe bardzo ważne jest właściwe postepowanie, a mianowicie według określonych zasad: regularności (czyli działania musza być w ustalonym porządku, należy również unikać gwałtownych i radykalnych zmian), rutyny (dotyczy czynności wykonywanych o stałej porze dnia według niezmiennego schematu), repetycji (nieustających powtórek). Nadpobudliwość dziecka można w pożyteczny sposób wykorzystać zarówno w domu, jak i w szkole poprzez powierzanie dziecku dodatkowych zadań i ich egzekwowanie – dziecko będzie mogło wykorzystać swój nadmiar energii w konkretnym działaniu. Dzieci z nadpobudliwością często mają trudności z koncentracją uwagi , dlatego ważne są ćwiczenia z dzieckiem właśnie w tym zakresie. Dziecko z nadpobudliwością ma często trudność z ukończeniem rozpoczętego zadania, dlatego warto skłaniać dziecko do coraz dłuższej koncentracji i do zakończenia podjętego działania. Tak jak już wspomniałam wcześniej nadmiar energii może prowadzić do agresji dziecka, dlatego trzeba starać się uczyć dziecko kontrolowania swoich reakcji emocjonalnych i w sytuacji nie właściwych – co ważne- nie od razu ale po odpowiednim czasie, kiedy zauważymy że emocji dziecka się unormują i gdy dziecko się uspokoi - należy porozmawiać z dzieckiem o tym co złego było w zachowaniu, którego byliśmy świadkami i nad jego konsekwencjami. Jako najważniejsze w działaniu bliskich dziecka z nadpobudliwością jest konsekwencja – stawianie jasnych granic dziecku – co wolno, a czego nie - ustalić jasne normy i zasady oraz konsekwencje łamania ustalonych praw . Tak jak było wspomniane w artykule -a ja pozwolę sobie jeszcze raz to podkreślić – bardzo ważna jest akceptacja dziecka takim jakim jest. Istotne jest także przyzwyczajanie dziecka do zakończenia rozpoczętych zadań, skierowanie nadmiaru energii na określone zadanie np. stałe obowiązki domowe, tworzenie dziecku odpowiednich warunków do nauki i wyrabianie u niego samokontroli. Ważne jest także ograniczenie czasu na oglądanie telewizji i całkowite wyeliminowanie programów o treści agresywnej. Rodzic musi poświecić dziecku więcej czasu w celu poznania jego potrzeb i trudności, aby w porę móc je wyeliminować i pomóc dziecku je rozwiązać. Codzienne funkcjonowanie dziecka może także ułatwić poznanie czynników irytujących dziecko – a co za tym idzie bardzo często potęgujących jeszcze bardziej nadpobudliwość, agresję – i likwidacja ich. Na dzieci z nadpobudliwością negatywnie wpływa zbyt duża ilość bodźców zewnętrznych, które docierają do niego jednocześnie – warto starać się eliminować te bodźce, które są zbędne a skupiać się na tych, które są najważniejsze i niepotrzebnie nie rozpraszać dziecka. Tak jak wcześniej wspomniałam w zasadach a co do tego się odnosi – bardzo ważne jest zapewnienie dziecku porządku i stabilizacji, czyli np. jasno określony plan dnia/zajęć, a w sytuacji zmiany planu należy informować dziecko o tym. Warto też zwrócić uwagę na współpracę i konsekwencję w postepowaniu wychowawczym we wszelkich środowisku, w których przebywa dziecko (szkoła, dom). Należy też pomyśleć o jakiejś swobodnej i bezpiecznej formie sportu, która pomoże dziecku w jakimś stopniu rozładować nadmierną potrzebę ruchu. Ważne jest zrozumienie dziecka z nadpobudliwością psychoruchową i postępowanie z nim zgodnie z jego potrzebami i możliwościami, a mianowicie pomóc mu: skupić się na jednej czynności, informować go co zdarzy się za chwilę, powierzać mu małe zadania do wykonania, kiedy cel jest daleko gubi się i rezygnuje z dalszej pracy. Bardzo przydatną umiejętnością jest zdolność przewidywania, kiedy nastąpi impulsywne zachowanie i powstrzymywanie dziecka przed wykonaniem takiej czynności, mówiąc jednocześnie o następstwach i konsekwencjach. Proszę pamiętać o tym, że to nie wina dziecka, że ma nadmierną potrzebę ruchu więc nie jest to powód dla którego mamy w jakikolwiek sposób karać dziecko – nadmierną *****iwość nie ale negatywne działania nią spowodowane tak – o tym pamiętajmy. Nie możemy powstrzymać *****iwości dziecka, więc zaakceptujmy, że „ono takie już jest!”. Życzę powodzenia ! Jeśli chciałaby Pani zgłębić wiedzę na temat problemu swojego dziecka zachęcam do przeczytania „ADHD/ADD Jak pomóc dziecku ogarnąć chaos” Carter Cheryl R.. Jest to poradnik przede wszystkim przeznaczony dla rodziców dzieci zmagających się z nadpobudliwością psychoruchową. Z tej pozycji dowie się Pani w jaki sposób nauczyć dziecko porządku, a także systematyczności w pracy oraz w nauce. Jest to bardzo dobra książka dla rodziców, którzy dopiero rozpoczynają swoją „przygodę” z nadpobudliwością psychoruchową swojego dziecka. A jeśli szuka Pani coś lekkiego do czytania o tej tematyce to polecam: „W świecie ADHD. Nadpobudliwość psychoruchowa z zaburzeniami uwagi u dzieci i dorosłych” Edward M. Hallowell, John J. Ratey. Jest to jedna z lepszych książek dotycząca tej tematyki na polskim rynku i uważam, że opisuje w rzetelny i przystępny sposób wszelkie postacie ADHD. Pozycja ta zawiera charakterystykę zjawisk, wskazuje jak diagnozować i pomagać osobom zmagających się z tym zaburzeniem. Zachęcam do przeczytania, którejś z tych pozycji. Serdecznie pozdrawiam, Magda

ja na Twoim miejscu poszlabym z dzieckiem do neurologa. Może warto sprawdzic czy wszystko jest w porzadku. MY mielismy problemy to bylismy u dr WOjdyło www.neurologwroclaw.com/ pani doktor nam bardzo pomogla

Sprawdź czy to czasem nie jest ADHD. Jest specjalny osrodek terapii dla takich osob - http://terapia-adhd.waw.pl/ - my mamy nadpobudluiwe dziecko i nam tam naprawde pomogli i poradzili jak sobie z tym radzic.

A może warto dać się takiemu dziecku wyszaleć, nie wiem, może zapisać je na piłkę nożna. Wybiega się i już nie będzie miało siły na rozrabianie, poza tym może okaże się to jego pasją, zainteresowania też dobrze działają na dzieci. http://aviatorclub.pl/jak-rozwijac-pasje-dziecka-jaka-jest-pilka-nozna/

Z moim synem udałam się do Centrum Terapii Dziecięcej Puzzel po tym jak nauczycielka stwierdziła że mój syn jest nadpobudliwy i agresywny wobec innych dzieci. Pomoc znaleźliśmy właśnie tutaj http://puzzel.com.pl/ . Stwierdzono u syna ADHD ale dzięki odpowiednim zajęciom jest lepiej :)