Zrezygnowałam ze studiów moich marzeń

Dziś przyszła mi informacja o wykreśleniu z listy studentów, jest mi strasznie smutno. Chciałam się uczyć, ale nie mam stałej pracy pod koniec roku kończy mi się umowa a czesne trzeba płacić. Wiem że rozsądnie postąpiłam chociaż jest mi przykro bo jak w temacie zawsze marzyłam o studiowaniu kierunku związanego z medycyną. W rodzinie mam paru lekarzy, wiedza na ten temat wchodzi mi szybko do głowy, mam wiele książek medycznych i sporą wiedzę bo uwielbiam czytać na ten temat. Uratowałam kiedyś komuś życie bo umiałam udzielić pierwszej pomocy przy zakrztuszeniu. Niewiem po co to piszę ale tak jakoś chciałam się wyżalić...

Łzy pojawiły się na mych policzkach, czuję Twój smutek na sobie, łączę się z Tobą w bólu i nadziei (a co, nie można tego poprawnie napisać? ;) ), dlaczego się poddałaś?

To dlaczego zrezygnowałaś, skoro dobrze sobie radziłaś??

Aha, zrozumiałam, że zrezygnowałaś MIMO stałej pracy, mój błąd :P

Bo studia kosztują, pozatym ja jestem zbyt ambitna żeby zaliczenia zdawać na słabą ocenę. A żeby zdać dobrze trzeba się uczyć a ja muszę pracować. Pozatym mam dziecko które też mnie potrzebuje. Ja od poniedziałku do piątku w pracy do 17 ( no w piątek trochę wcześniej bo zwalniam się żeby dojechać na studia) i przyjeżdżałam do domu w poniedziałek i od razu do pracy. To strasznie męczące było.

Ale przecież zawsze możesz dokończyć studia, prawda? A co ze wsparciem bliskich osób, by pomóc Tobie w codziennych obowiązkach?