wybrać się do psychiatry czy brać ten cholerny prozac ?

Musisz spróbwać, im dłużej zwlekasz tym gorzej dla Ciebie.

Rozmawiałam z nią dziś jakieś 2 godz temu ale mnie zbyła.Powiedziała że pójdziemy do psychiatry bo ja mam problem więc ja się zgodziłam ale pewnie na gadaniu się skończy.Ona też się boi mojej reakcji bo kilka miesięcy temu na takie pomysły reagowałam krzykiem

To teraz po prostu zapytaj kiedy macie wizytę, dopytuj, przypominaj żeby zadzwoniła. prościej się nie da.

a masz jeszcze jakieś inne objawy wskazujące nerwicę czy tylko agresja?

Chyba sama znajde jakiąś poradnię i powiem że to dlatego że jestem nerwowa i za bardzo się martwię

I tak poproszą o obecność rodziców, tym bardziej, że psycholog to nie idiota i szybko się zorientuje, że coś więcej jest na rzeczy. Inna sprawa - podobno z funduszu zdrowia długo się czeka, więc na "już" musiałabyś iść prywatnie.

Jestem senna,roztrzęsiona i słabo się dogaduję z ludźmi no i ciągle się odchudzam

podstawą w leczeniu jest psychoterapia. Ja chodzę rok i jest trochę lepiej, ale to wymaga dużego poświęcenia i czasu

podstawą w leczeniu jest psychoterapia. Ja chodzę rok i jest trochę lepiej, ale to wymaga dużego poświęcenia i czasu

my Cię tu nie zdiagnozujemy, bo sam opis pasuje do przynajmniej trzech chorób które mogą występować razem, albo wszystkie na raz. Idź do tego lekarza, sama sobie nie pomożesz.

Moorland prosze cie wyjdź z tematu bo szkodzisz... i na co wg ciebie jest prozac jak nie na depresje?

szkodzę? a to w jaki sposób? prozac to silny lek antydepresyjny którego dawkę trzeba dobrze dobrać, dziewczyna sama tego nie zrobi.

Masz borderline.Poczatek anoreksji i nerwice. Nie bierz tego prozacu bo nic nie da. Tu trzeba psychoterapii.Porozmawiaj z rodzicami o wizytach u psychologa

możemy się powstrzymać w wystawianiem diagnoz przez forum?

nie mozemy, jestem lekarzem wiem co mowie

A nie wróżką, że po paru postach taką diagnozę wystawiłeś? Mnie przychodzi do głowy jeszcze kilka innych nazwa schorzeń/problemów emocjonalnych które może mieć i bez rozmowy twarzą w twarz z psychologiem/psychiatrą nie powinno się jej nic wmawiać. Może masz rację, bo owszem, objawy podobne, ale niech dziewczyna spotka się ze specjalistą, a nie teraz zamartwia naszymi gdybaniami.

z koziej dupy traba :) gdybys byl psychiatra to bys wiedzial ze: 1. po postach na forum nie mozesz zdiagnozowac bo na pewno sa rzeczy o ktorych nie napisala a ktore moga byc bardzo istotne dla diagnozy :) 2. zeby cokolwiek zdiagnozowac potrzebna jest wizyta u LEKARZA, ktorym psycholog nie jest. najpierw trzeba isc do PSYCHIATRY, czyli do LEKARZA, po DIAGNOZE, i to LEKARZ czyli psychiatra planuje leczenie i podejmuje decyzje o tym czy potrzebne sa leki, czy psychoterapia, czy to i to 3. gdybys byl lekarzem to bys wiedzial ze depresji sama psychoterapia sie nie wyleczy, ba, podstawa jest farmakoterapia

bo oczywiscie to, ze potencjalnie moze byc to BPD, nie zmienia faktu, ze moze miec silniejszy epizod depresyjny

ja mam racje wiem co pisze

dzieki bogu ta dziewczyna nie jest skazana na twoje "diagnozy" :)

kurde, no nie wiem.. - może doby by był jakiś facet na noc - to powinno uspokoić ;)

ona ma 15 lat :O

Ja wiem że muszę jakoś się leczyć bo jest coraz gorzej.Tylko myślałam że wezmę ten prozac i wytrzymam do 18

autorka znikla

ale jak wytrzymasz? prozac sie bierze co dzien, opakowanie jest pewnie nie wieksze niz na miesiac, kuracja docelowo powinna trwac MINIMUM 4-5 m-cy (to zalezy od przebiegu choroby), czasem kilka lat, po naglym odstawieniu leku moze Ci sie bardzo pogorszyc, a nie wydaje mi sie by kolega co miesiac mogl dostarczac Ci opakowania. NIE BIERZ TEGO NA WŁASNĄ RĘKĘ!!! porozmawiaj z mamą że chcesz isc do psychiatry, idzcie razem, i psychiatra zadecyduje o tym co to jest i jak ma wygladac leczenie. i nie słuchaj zadnych forumowych pseudospecjalistów :O

To mam szukać poradni zapisać się i co ? Bo ja nie wiem jak wygląda takie leczenie.To są jakieś rozmowy jak np.z psychologiem czy dadzą mi leki i wio do domu ?trochę się boje tej wizyty...

mama powinna Cię zapisać do psychiatry, poradni jest całe mnóstwo, państwowych i prywatnych. w trakcie wizyty u psychiatry będziesz pytana co się dzieje, co jest problemem, o Twoje zachowania, sytuację życiową, rodzinną, relacje z rodziną, przyjaciółmi. na pewno będzie też rozmawiał z opiekunem z którym przyjdziesz, czyli pewnie z mamą. na podstawie rozmowy wystawi diagnozę, być może zleci dodatkowe testy psychologiczne bądź badania (np. hormony etc. lub konsultacje u neurologa). jak już będzie diagnoza, to podejmie decyzje, czy dostaniesz leki, czy terapię, czy to i to. nawet jak dostaniesz leki, to i tak średnio co miesiąc (albo częściej jak masz potrzebę) jest taka wizyta konieczna po pierwsze po receptę na kolejne opakowanie, po drugie na ponowny wywiad i śledzenie jak przebiega leczenie. nie bój się takiej wizyty, psychiatrzy są po to by pomóc.

pamiętaj o tym, że jeśli po wizycie stwierdzisz, że dany psychiatra nie wzbudził Twojego zaufania, to możesz na następną wizytę poprosić mamę by zapisała Cię do innego. nie bardzo się orientuję czy w Twoim wieku jeszcze nie powinnaś do dziecięcego psychiatry być zapisana chyba, a wtedy tacy psychiatrzy już mają podejście dobre. zresztą większość psychiatrów ma świadomość, że nie jest to łatwa wizyta i tak prowadzi rozmowę, by pomóc rozładować napięcie i się otworzyć.

Wiem ale i tak się boje...nie wiem jak ich namówić na taką wizytę i pewnie nie będę za bardzo "gadatliwa" na takiej wizycie bo jestem raczej dość skryta i ciężko mi rozmawiać na tak poważne tematy.A czy rodzice będą przy tej rozmowie ? Czy istniej możliwość że np.psychiatra powie rodzicom o mojej diecie albo będą mnie chcieli zważyć ?

możesz poprosić by w trakcie samego wywiadu mama wyszła z gabinetu (nie musisz przychodzić z obydwojgiem rodziców). powiem Ci też tak: w zasadzie to od Ciebie zależy co i ile powiesz lekarzowi, ale z doświadczenia Ci powiem, że lepiej być w pełni szczerą. rodzice są Twoimi prawnymi opiekunami, mają prawo wglądu w Twoją dokumentację medyczną. możesz jednak poprosić lekarza, by ich o niektórych rzeczach nie informował, ale to nie będzie dobre dla Ciebie. dla dobra własnego i swojej rodziny musisz się otworzyć przed którymś z rodziców - Ty wybierz czy z mamą, czy z tatą, z kim Ci będzie łatwiej (albo nie aż tak trudno) rozmawiać. Twoi rodzice chcą na pewno Twojego dobra, z tego co piszesz, to też się martwią i na pewno im zależy na Twoim zdrowiu, dlatego musisz się przełamać i chociaż częściowo otworzyć.