STRACH PRZED DRUGA CIĄŻĄ

Witam, chcę zapytać Was czy tez miałyście strach przed drugą ciążą po długiej przerwie?

ja jestem w pierwszej ciąży, ale drugą planuje za kilka dobrych lat:)

moj synus na juz 12 lat ja 33 i czas na drugie dziecko, zawsze chcialam mieć dwojkę, ale boję się...nie wiem czemu, mam duzo chorych mysli w tym temacie:(

Autorko ja tak miałam :) tzn... przez 5 lat w ogóle zarzekałam sie, że nie chce drugiego dziecka. Potem instynkt mi wrócił, ale bałam sie, że znowu ciąża znowu ból (miałam co prawda cc wiec w porównaniu do sn lajcik, no ale przecież mimo wszystko nie łaskotało :D). wlazła tarczyca, więc starania przesuneliśmy o rok i teraz jestem w ciaży :) Juz nie mam stracha tylko samą radość. Boje sie tylko szpitala i zabiegu, ale nie macierzyństwa czy cos :) Cały czas pamiętam jaka byłam szczesliwa gdy córa sie urodziła... czy istnieje cos piekniejszego? Dla mnie nie :) wiec czego tu sie bac?

też mialam cc wiec "bez bólu", macierzyństwo po raz kolejny sie odzywa, ale strach paraliżuje, dziwne to...bo 2x myslam ze jestem w ciazy i bylam prze szczęsliwa, ale jak sie okazało ze jednak nie to jakbym ulge poczuła, nie wiem jak to wytłumaczyć:(

Czego dokladnie sie boisz.Ciazy,porodu ,opieki nad dzieckiem?Na kazdy z tych strachow znajdzie sie rada ;)

do autorki.miałam dokładnie 33 lata ,gdy urodzilam drugiego syna,pierwszy miał wtedy 12 lat.teraz większy 18 ,mały prawie6 .

sama nie wiem, chyba jednak porodu, mojego synka ledwo odratowali przy pierwszej ciąży...do dziś mam to przed oczyma

Nie bałam się wcale. Jakoś o wiele pozytywniej podchodziłam do porodu mimo że nie było wczesniej łatwo i wiedziałam co mnie czeka.

w ciązy chodziło mi się bajecznie ,chociaz rodzilam w środku lata.mały bardzo absorbujący i cięzko było mi się przestawić na zupki,srupki etc.wczesnie wrócilam do pracy(chciałam),mały z teściową ,trochę w żłobku,ja -część etatu. w tak zwanym miedzyczasie skończyłam studia i wybudowaliśmy dom.mały to taka nasza cudowna perełka.i powiem ci,żę myslę o jeszcze jednym dziecku.

To moze czas zmienic ten obraz sprzed oczu ;)np na malutkie rozowiutkie placzace cudne malenstwo :)))

wiem,że z maluszkiem bym sobie poradzila, oto wogóle sie nie martwię, uwielbiam dzieci, a one mnie, synek ma swoj swiat i nie potrzebuje by nad nim skakać, wręcz oburza się twierdząc ze jest juz samodzielny, a ja mam w sobie takie poklady miłości... kolezanki juz dawno maja po 2-3 dzieciaków, w sumie to tylko ja zostałam z jedynakiem (ale to nie jest moim motywatorem), czasem żałuję, ze wcześniej się nie zdecydowalam, czuje taka mała pustkę