Tylko Narzekacie, narzekacie..

''Rozwiodłam się, bo on mnie chyba nie kochał, oglądał się za inną'', ''moje dziecko nie znajduje akceptacji wśród rówieśników'', ''jak przekonać niejadka do zjedzenia obiadka?'', '' Czy on mnie jeszcze kocha?'', ''zakochałam się na zabój'', ''dlaczego moje dziecko tak brzydko mówi?'', ''Mój mąż mnie zdradza'', A CO MNIE TO OBCHODZI? TO WASZA SPRAWA. Można wpaść w dół emocjonalny jak się czyta te wasze wypociny. Jeżeli macie problemy, to sami je stworzyliście, to teraz sobie je sami rozwiązujcie. Chce mi się wymiotować jak setny raz czytam o macierzyństwie, jakie to dzieci są cudowne, albo i nie, jakiego to macie męża, vel kochanka i jakie problemy, albo jak wylewacie pomyj zawiści/nienawiści jak nie daj Boże komuś dzieje się lepiej. Trochę dystansu do życia, do siebie, do spraw codziennych. GŁOWA MNIE BOLI OD WASZEGO NARZEKANIA plotkary jedne.

ostatnio wypowiedź na forum z którą się zgadzam, ale są są tu też kolesie stękający na zły los i olaboga niesprawiedliwość, a to jeszcze gorsze od stękających dziewczyn