jestem uzależniona od chłopaka!

jestem bardzo wrażliwa. to może wydawać się głupie, ale kiedy spotykam się z chłopakiem to wszystko jest piękne i czuję że żyję, natomiast gdy się rozstajemy, nasze spotkanie dobiega końca to od razu łapie mnie dół i płaczę. nie chcę się tak uzależniać od kogoś, ale to silniejsze ode mnie. Czy ktoś z Was ma tak może? jak temu zaradzić?

napisz mi o tym na wilczycawolf@wp.pl dokladniej., to wyjasnie ci na czym to polega zanim bedzie za pozno.

znajć se innom urzyfke

jesteś jeszcze? ja mam dokladnei tak samo

napiszcie tutaj bo ja mam podobnie i chce wiedziec jaka rada jest na to.

uzależnienie od gówno wartych chłopów polskie kobiety przykazują sobie w genach po matce, babce i prababce

Moj chlopak traktuje mnie bardzo dobrze, z tym ze chce wiedziec skad takie uzalezniene sie bierze?

i jak się tego oduczyć?

zbyt niskie poczucie wlasnej wartosci, strach przed porzuceniem.

chyba po Matce Boskiej

zyc swoim zyciem. miec jakies hobby, cos co pochlonie cie bez reszty.

to nic nie daje, naprawde. czasami zastanawiam się czy to nie jakaś choroba. strasznie to męczące jest.

Mam to samo...Teraz własnie się tak czuję. Wczoraj randka-euforia, a dziś już smutek i tak jest w kółko.

a czy nie jestes dda? dorosle dziecko alkoholika?

ja mam na odwrót, mogę żyć bez faceta, jak byłam z moim exem to w sumie wolała ten czas, który spędzałam bez niego :o

Jestem a to ma wplyw na to uzaleznienie od faceta?

ja jestem od mojej kobiety,ale zauważam to i na siłę znajduje sobie zajęcie,aby nie myśleć o niej,choć tak pragne być obok niej itd,tyle,że to takie zawłaszczanie jej światem,co tylko zniszczy wiązek,także...szukaj odskoczni bo jak coś nie wypali ,to zostaniesz z bólem,odskoczni-czyli zajęć jakiś

opczywiscie ze tak. niskie poczucie wlasniej wartosci, strach przed odrzuceniem- rozstaniem. nie zyjesz dla siebie tylko dla innych. a ty mosisz nauczyc sie zyc sama dla siebie. ile masz lat i ile zwiazkow za soba? takie osoby jak ty najpierw powinny ze soba zrobic porzadek a dopiero wchodzic w zwiazki. a powiem ci ze sama z tego nie wyjdziesz. potrzebna jest dlugggggga terapia. a jak w zyciu sobieradzisz? praca szkola, znajomi.?

a ja nie jestem i mam to samo, mam wysokie poczucie własnej wartości więc nie wiem skąd się to bierze

autorko- posluchaj sobie pewnej audycji radiwoej na you tube o dda. wpisz sobie. dda- i wuyskoczy ci. autor- zosaw wiadomsc. juz po 1 aducji - poczatek- zroumilam ze jestem dda.

Nie wiem czy to pytania do mnie czy do autorki, ale pozwole sobie odpowiedziec. Mam 24 lata , 2 zauroczenia kilku miesieczne i obecnie jestem w pierwszym prawdziwym 4 letnim zwiazku z mezzyzna bardzo dobrym dla mnie, z tym ze lapie się na tym, ze czesto zachowuje sie jak jego matka, ciagle dyryguje i ustawiam go. Kiedys pewna pani psycholog powiedziala mi (nie chodzilam na terapie, spotkalam ja w innych okolicznosciach), ze mam zabrzone poczucie dawania samej siebie innym i to jest chyba prawda, bo ja zawsze mysle najpierw o innych (przezywam problemy mojej siostry, matki, ojca, chlopaka). Zachowuje sie w stosunku do innych jak matka.

dokladnie tak jest. ze dla wszystkich chcesz jak najlpiej, czasem zapominjac o sobie. bo to jest strach przed odrzuceniem. nie pomozesz komus - i myslenie. a jak sie obrazi, a jak strace znim kontakt.albo mnie zostawi. lapiesz sie czasem na takim mysleniu.

a jak w zyciu sobieradzisz? praca szkola, znajomi.? Nie radze sobie, wszystko co robie to robie by inni byli zadowoleni. Znajomych nie mam, bo jestem nieufna do ludzi. Pracy brak. Czuje sie zagubiona.

Tak lapie sie , ale w stosunku do osob z uczelni np, czy sasiadka, kuzynka poprosi o cos to jestem wtedy nieasertywna zupelnie. Wsrod rodziny czy partnera potrafie odmowic, ale komus spoza tego grona nie.

nie odmowisz osoba ktore sa dla ciebie wazne. ktorych ty potrzebujsz.

Nie, wlasnie jest odwrotnie w moim przypadku. Nie potrafie odmowic znajomej z uczelni, z ktora nie mam konatktu poza szkola, w domu natomiast umiem odmowic otwarcie.

Weź z nim ślub a wtedy będziesz z nim bardzo często.

Nie sądziłam, że tyle ludzi zainteresuje się moim tematem, jestem zaskoczona. Niestety nie wiem jak sobie z tym poradzić, Zawsze tłumaczyłam to sobie tym, że to dlatego że jest to prawdziwa miłość i tak własnie to powinno wyglądać. Jest to mój pierwszy poważny związek i darujcie sobie niektórzy złośliwe komentarze, mój partner jest dla mnie dobry. wręcz idealny.

to dobrze,że jest wam ok,ale nie zawładnij jego światem,bo kiedyś będzie chciał iśc z kolegami na piwo,a ty odczujesz to jakby ciebie rzucił,bo twój rycerz,bo ideał....,dystansu trochę zrób,to powolny proces ale zacznij już teraz,jak pisałem,też tak mam do mojej partnerki i sam widzę,że jestem gotów ją zagłaskać,to błąd,trochę miejsca trzeba zrobić,trochę niepewności?Bolą mnie chwile ,gdy nie możemy być razem -taki układ- ale trzeba wtedy zająć się czymś innym,żeby nie mysleć

On teraz też chodzi na piwo z kolegami. Strasznie wtedy się boję, ale staram się sobie jakoś radzić :(