Nie wiem czy jest problem czy go nie ma...

U sąsiadów naprzeciwko jest chłopczyk 2,5 roku. Mój ma 20 miesięcy i chłopcy właśnie zaczynają się poznawać, to znaczy kiedyś mąż był z naszym u nich, bo coś tam naprawiał a chłopcy się bawili, a dzisiaj mały przyszedł z babcią do nas. Chłopcy się oswajają ze sobą i super się razem bawili, ale ja nie o tym. Ta babcia mówiła, że jak mały jest niegrzeczny, to ona zawsze mówi, że pójdzie sobie do nas i że będzie babcią mojego synka i że mój synek jest grzeczny i tak nie robi. Kilka razy to opowiadała, bo często u nas bywa i muszę przyznać, że nie podoba mi się to. Patrząc rocznikowo, z roku mojego małego są same dziewczynki, a w okolicy to byłby jego jedyny kolega niewiele starszy, ale jak zacznie lepiej rozumieć, to może być zazdrosny o mojego i może się wywiązać niezdrowa rywalizacja... Pomijam już to, że mój aniołem wcale nie jest i tamta babcia po prostu zmyśla i straszy tego wnuczka. Jak myślicie, wyolbrzymiam czy coś powiedzieć? W sumie to mi dzisiaj tak do głowy przyszło, bo jakbym ciągle była porównywana do kogoś przez ukochaną osobę i ta osoba jeszcze by mówiła, że ten ktoś jest lepszy, to bym znienawidziła obiekt porównań...

zeby nie mowiła tak do swojego wnuka bo sprawia mu to przykrość i nie chce tez by on się obraził na twoje dziecko ,spytaj sie jak ona to rozumie co mowi.Moze niech zmieni obiekt "straszenia"

że "e ty to jesteś fajny chłopak , ciocia cię bardzo polubiła " - do tamtego chłopca albo " No to ja w takim razie przekazuję swojego urwisa w pani ręce a biorę pani wnuczka ;) " - to do babci przy dzieciach :).

No ja tak właśnie mówię, to jest super chłopczyk, ale wiem, że umie dać czadu (po tatusiu:P) ale jest taki kochany... Babcia jeszcze nie stara babka, chyba muszę powiedzieć jej poważniej, że głupotę robią. Ja byłam tak do brata nastawiana, do dziś go nie cierpię... :(