Rostaliśmy się. On był DDA, zastanawiam się

A raczej widzęile błędów popełniałam... kiedy spotykaliśmy się kolejny raz (napiszę to, choć nie jestem z tego dumna, ale były to spotkania na seks), w pewnym momencie zauważyłam, że jemu zaczęło zależeći zbagatelizowałam to (potem chciał wrócićale sięwycofał). Dla przykładu, przedkładałam innych lub swoje własne plany ponad niego (to był mój mechanizm obronny). On natomiast potrzebował większej uwagi (miał ojca alkoholika a w domu cała uwaga skupia się na chorym bracie). Kocham go, tęsknię za nim, nie mogęsobie wybaczyć, że nie byłam dla niego lepsza... może wtedy jednak byśmy sięzeszli? Teraz podobno kogośpoznał... myśl o tym, że sąrazem, spędzająrazem czas mnie zabija :( Zawaliłam już dwa egzaminy bo nie byłam w stanie sięuczyć. Tak bardzo chciałabym cofnąćczas

to sie nie zastanawiaj bo myslenie niewprawnym szkodzi... rób to do czego cie natura stworzyła :P

Po prostu ciągle zastanawiam się"co by było gdyby".

Zycie z DDA nie jest latwe, uwierz mi. Pewnie jestes jeszcze mlodziutka, to dobrze, mozesz jeszcze zbudowac cos nowego - bez niego. Ja stracilam wiele lat majac nadzieje, ze mu pomoge, ze go naprawie. Niestety, nie udalo sie. Teraz jestem juz daleko po 30, zostalam z niczym. Mam tylko depresje. Bede chodzic na terapie. Czasami nie wszystko jest mozliwe, niestety

dziękuj bogu, że cię uwolnił od DDA. za kilka lat byłabyś marionetką z powaloną psychą i na psychotropach.

Dzięki za wpis. Chociaż wiesz jak to jest, mimo wszystko myślę, że mogło być dobrze. On jest naprawdę dobrym facetem, trochę nerwowym, ale dobrym

naprawia to sie pralki i lodówki Skarbie a człowiek naprawia sie SAM - zakładając że CHCE i MA MOTYWACJĘ

dodatkowo narcyz z problemem uzaleznienia. chcobys chciala, nie da sie...chyba ze ktos chce sobie pomoc i chodzic na terapie.

inaczej byś śpiewała, jakby po ślubie zaczął cię tłuc. no i pić. a zacząłby na 99%. tak czy owak- ciesz się, że to już za tobą. i szukaj normalnego.

i tak jak napisal ktos wyzej-ja zostalam marionetka na psychotropach. to co sie dzialo...koszmar. jego wybuchy zlosci za byle co, kiedy potrafil mnie nawyzywac, a mimo wszystko nie odchodzilam bo za chwile sie zmienial...na chwile. Hustawka emocjonalna. Bardzo ciezko bylo odejsc.

ej, ktoś kasuje posty... inaczej byś śpiewała, gdyby on po ślubie zaczął cię tłuc i chlał. a zacząłby na 99%, bo miałby na ciebie "papier" i nie musiałby się kontrolować. tak czy owak, ciesz się, że to już za tobą. i szukaj normalnego.

.................

Nie widzę postów :O

moj ex tez byl dda - po jakim czasie zaczął Cię wyzywać?

jestem tez DDA. I przykro mi ze tutaj tak ktos sie wypowiada na temat takich osób. Mam 24 lata i aktualnie nie mam juz rodziców( jedno nie żyje, drugie nas zostawiło). Ja cenię osoby, ktore mnie rozumieją i nie rzucają głupimi tekstami.

up

Też DDA - jesteśmężczyzną? Ile masz lat?

............

ja tez nie widze postow :/ po jakim czasie zaczal mnie wyzywac...mniej wiecej po pol roku po raz pierwszy odezwal sie do mnie wuglarnie. Nie bylo to wyzwisko, ale w niepozostawiajacy watpliwosci sposob dal mi do zrozumienia ze mam "sobie isc". po 10 miesiacach nazwal mnie "dziwka" i to byl poczatek konca.

I nie zgadzam się z oceną, że na 99% zaczął by pić. Ja nigdy nie piłem.

Hmm, ja ze swoim byłam pół roku, a potem kilka miesięcy się widywaliśmy (czyli w sumie rok znajomości). Nigdy nie był agresywny wobec mnie, ani słownie, ani fizycznie. Raz jak się posprzeczaliśmy (na imprezie, on pił, ja nie) i niechcący mnie szturchnął gestykulując to od razu za to przepraszał. Niczego nie można być pewnym, ale nie wydaje mi się, że mógłby być agresywny...

Znowu nie widać wpisów...

ano nie piłeś, a miałeś "komfort" posiadania dziewczyny na stałe, żony? dopóki nie będziesz pewien kobiety, nie posuniesz się do krzywych akcji. ale potem... zaczyna się niewinne, jedno chamskie powiedzenie i lawina leci. tak jest w 99% związków z DDA.

...

Jesteście śmieszni mówiąc, że każdy człowiek, który jest DDA, będzie pił, bił i w ogóle jest niereformowalny i ze zrytą psychą. Rozejrzyjcie się wokół, ilu jest alkoholików i ile jest tak naprawdę rodzin, w których wszystko jest ok. Szczerze mówiąc w swoim otoczeniu mam może cztery rodziny, gdzie ludzie są normalni, a rodzice sie kochają i po to ze sobą są. Reszta to rozwalone małżeństwa, brak miłości, alkohol, zdrady - można wymieniać w nieskończoność. I nie jest prawdą, że osoba pochodząca z takiej rodziny sama nie może mieć własnej - normalnej i szczęśliwej. Wszystko zależy od człowieka i często osoby, które w dzieciństwie nie były szczęśliwe z różnych powodów, będą się o wiele bardziej starać w dorosłym życiu. Gdyby dorośli wywodzący się z rodzin, które miały problemy nie byli w stanie normalnie fukncjonować to świat składałby się w większości z jednostek nieprzystosowanych do życia. Zastanówcie się zanim kogoś zaszufladkujecie.

Ale badziew... - zgadzam się z Tobą. I to chyba nawet dla mnie gorsze, bo cały czas o nim myślę, o tym jak by mogło być, i o tym co zrobiłam źle (a zrobiłam, przyznaję się). Teraz wiem, że go kocham. Ale to jemu przestało na mnie zależeći nic z tym nie zrobię... a ból jest nie do opisania

Łatwo kogoś skreślić z powodu stereotypów. Łatwo powiedzieć, że wszystkie blondynki są głupie, wszyscy faceci oglądają porno i zdradzają, a wszyscy, którzy mają dobrą pracę mają ją dzięki znajomościom. Stereotypy są domeną ludzi słabych, którzy wierzą w swoją, często nierzeczywistą, wartość. W realnym życiu nic nie jest czarne lub białe, a kierować się trzeba tym, co podpowiada Ci rozum, a nie tym, co mówią inni. Miałam w swoim życiu wielu facetów, teraz jestem od lat w związku z DDA. I powiem szczerze, że wszyscy, pochodzący "z dobrych rodzin" poprzednicy mojego DDA byli skurwysynami w taki czy inny sposób, a teraz mogę powiedzieć, że nigdy nie spotkałam lepszej osoby niż mój "patologiczny" DDA. Ilośc dobra, milości, którą ma w sobie i podejście do życia jest nieporównywalne z żadnym innym człowiekiem, którego znam.

Ale badziew, możesz powiedziećwięcej o nim? Jaki jest, jakie ma zalety, jakie wady, jak Ciętraktuję? Pytam z ciekawości

Ciężko w kilku zdaniach opowiedzieć o osobie, bo to zbyt kompleksowy temat. W skrócie: do zalet należy to, że dba o mnie, opiekuje się mną, gdy źle się czuję, równo dzielimy się domowymi obowiązkami, często okazuje mi uczucia, przytula, prawi komplementy, dobrze się dogadujemy, wszystkie problemy rozwiązujemy na pniu i dużo rozmawiamy. Do wad: jest bałaganiarzem, wszystko zostawia na ostatnią chwilę, jest odrobinę zbyt zazdrosny. Jesteśmy normalną parą: mieszkamy razem od lat, pracujemy, planujemy wspólną przyszłość. To, jakie miał dzieciństwo w żaden bezpośredni sposób nie wpłynęło na nasze relacje i nasze życie. Każdy ma jakąś przeszłość, jedni lepszą, inni gorszą. Liczy się to co jest i co będzie. Nie wiem, co Ci jeszcze powiedzieć.

Łatwo kogoś skreślić z powodu stereotypów. Łatwo powiedzieć, że wszystkie blondynki są głupie, wszyscy faceci oglądają porno i zdradzają, a wszyscy, którzy mają dobrą pracę mają ją dzięki znajomościom. Stereotypy są domeną ludzi słabych, którzy wierzą w swoją, często nierzeczywistą, wartość. W realnym życiu nic nie jest czarne lub białe, a kierować się trzeba tym, co podpowiada Ci rozum, a nie tym, co mówią inni. Miałam w swoim życiu wielu facetów, teraz jestem od lat w związku z DDA. I powiem szczerze, że wszyscy, pochodzący "z dobrych rodzin" poprzednicy mojego DDA byli skurwysynami w taki czy inny sposób, a teraz mogę powiedzieć, że nigdy nie spotkałam lepszej osoby niż mój "patologiczny" DDA. Ilośc dobra, milości, którą ma w sobie i podejście do życia jest nieporównywalne z żadnym innym człowiekiem, którego znam.