Osobowość unikająca a mężczyźni

Dzień dobry, z tej strony Lena. Mam 23 lata i posiadam tzw. osobowość unikającą ( rok temu zostałam zdiagnozowana). Byłam rok temu na terapii grupowej, trochę mi ona pomogła, przyzwyczaiłam się do obecności innych ludzi i w porównaniu z tym co było wcześniej, jest znacznie lepiej, bo coraz częściej wychodzę z domu, ale mimo to nadal daleko mi do normalności. Strasznie się stresuję, gdy mam wyjść z domu, wydaje mi się, że coś złego się stanie, że ktoś mnie upokorzy, skrytykuje, nakrzyczy na mnie. Z tego też powodu od lat unikam sytuacji społecznych i izoluję się. Poza najbliższą rodziną i przyjaciółmi z nikim nie utrzymuję kontaktu, wiele godzin spędzam w samotności. Wychodzę tylko wtedy, gdy jest to niezbędne, np. na uczelnię. Wiele mnie to kosztuje, ciągle się stresuję, boję się porażek. Co prawda ostatnio moje kontakty z grupą nieco się polepszyły, byłam nawet na dwóch imprezach z nimi, ale w dalszym ciągu analizuję swoje ruchy, kontroluję się, spinam. A gdy coś pójdzie nie tak, jeszcze bardziej zamykam się i przez następni dni chowam się przed światem. Myślałam, że ta terapia zlikwiduje problem, że będę normalnie funkcjonować, ale z tego, co widzę, wiele sytuacji nadal mnie przerasta. Marzę o chłopaku, chciałabym się zakochać, ale wiem, że to niemożliwe. Już dawno skreśliłam siebie pod tym względem, bo po co komu nieśmiała, wrażliwa kobieta? To naturalne, że zostanie odrzucona. A ja już dłużej nie potrafię być samotna :( Czy takie osoby mogą być w związkach?

Czyli nie ma co liczyć na foto cycków?

Komentarz poniżej poziomu...

hej, mogą, mam 22l ale powiem ci że faceci sa rozni, czasem cos moze sie nie udac wiec zrazisz sie szybko np jak on sie spuzni na spotkanie i juz bo wszystko wyolbrzymiasz, sama chodzilam na terapie uwierz mi wiem co to jest, mialam rózne stany lękowe dzis jest ok ale mówie Ci nie wal kasy w terapie bo to nic nie da tak mysle.. w moim wypadku nic nie dalo, nie wyolbrzymiaj tylko zyj serio. a jak wygladasz mozesz sie opisac? moze masz komleksy poprostu.

Po co mam się opisywać? Trzymasz się teraz za penisa? :o

Wyglądam normalnie. Blondynka, niebieskie oczy, jasna cera, drobna, buzia dziecka, niewysoka. Nie maluję się, nie stroję. Jednak sam wygląd nie jest dla mnie aż takim problemem jak to, jaka jestem wewnątrz. Czuję się niedorozwinięta, niezbyt inteligentna, wstydzę się swoich braków interpersonalnych.

moglabys podac gg?

mialem podobny problem,odezwij sie na moje jak mozesz:45888838

haha ;d juz zwale konia myslac o tobie ;d ;* wstaw fotke

jestes moze?

Może i ma zaburzenia ale w hydraulice zorientowana :D

" bo po co komu nieśmiała, wrażliwa kobieta? To naturalne, że zostanie odrzucona. " Kitek . Nie wiem jak by Ci to ... Trochę się mylisz .

lubię robic z siebie sierote od kąd zabawiam sie z nowo kupionym wibratorem moje lęki ustają ale wrażliwość nie :( co robic?

glupi podszyw:P a wlasnie wrazliwa kobieta to skarb:)

Hej przeczytałem wszystko z uwagą i dokładnie wiem jak się czujesz. Mam to samo od wielu lat jestem już po 30 a to wszystko naprawdę przeszkadza w życiu. Nie wiem czy nie zmieniło się to w coś więcej już obserwuje u siebie początki schizofrenii poza tym przywiązanie się do rzeczy nie do ludzi ogólnie tragedia. Może to cię pocieszy że u Ciebie jeszcze tego można uniknąć powodzenia.