latwiej z jednym dzieckiem czy z dwojka?

witam.mam 21 miesięcznego syna.Wszyscy wokół nagaduja nas na drugie.Ale boje się ze nie ogarne domu i to największy powod moich obaw przed ta decyzja na drugie.Wiekszosc mowi ze to nieprawda,ze się zabawia Jak sa wasze opinie.

Zalezy, jakie bedziesz miec dzieci :)

latwiej z jednym niż z dwójką, tak jak łatwiej z dwójka niz z trójka...ale Ty nie patrz na to co Ci mówią inni. To Twoje życie a nie ich. Uważają, że nalezy mieć dwoje dzieci to niech maja dwoje. Ty nie rób nic wbrew sobie

Mi jest łatwiej z dwójką. Jakoś taka bardziej zorganizowana jestem niż przy jednym. Córka ma dwa lata, syn - rok;)

dzieci zawsze są różne :) Mam 2 dzieci z różnicą 2 lat. Z doświadczenia to ci napiszę, że pierwsze dziecko jest typ analityka, drugie działacza-odkrywcy. Gdyby piewsze było jedynakiem chyba bym je zagłaskała i wychowała typowego mamisynka. Drugie jest niepokorne, waleczne, zawzięte i uparte, ale kochane. Pierwszego pół roku jak miałam ich razem nie pamiętam i nie chcę pamiętać bo to był KOSZMAR. Ciągłe niewyspanie, starsze zazdrosne siedziałoby mi non stop na kolanach, młodsze jadłoby non stop przysypiając przy tym. Przeżyłam. Teraz mają 5 i 3 lata, lubią się, bawią, ale też kłócą, bałaganią. Zawsze chcieliśmy mieć 2 dzieci, udało się. Sami też mamy rodzeństwo więc nie chcieliśmy mieć jedynaka.

kiwi34 -> to u mnie jest na odwrót. Starsze to działacz - odkrywca a drugie analityk;)

Myślę że największa różnica jest jak się ma jedno dizecko i decyduje na drugie niż kolejne. Przy pierwszym masz chwilę oddechu jak zostawisz z tata (mieszkamy sami, babci brak). Przy dwójce już tak kolorowo nie jest, bo jak jedno bawi się z tatą drugie chce z mamą, chyba że są na tyle odchowane, że bawią się już wspólnie. Ale ten brak chwili dla siebie była dla mnie straszny.

gdybym ja się zdecyodwala u mnie bylaby roznica 3 lat.Czy takie dzieci jeszcze się zaakpcetuja na etapie dzieciństwa?Czy będzie już latwiej bo starszy będzie w tym momencie już bardziej samodzielny.

Nikt za ciebie nie zdecyduje :) U mnie w rodzinie są dzieci z różnicą 3 lat. Jak dziewczyna była w ciąży to starszy synek jej mówił: oddaj tego dzidziusia, nie chę go itp. Pewnie że mieli sceny zazdrości, ale teraz, po pół roku są w siebie zapatrzeni i starszy "opiekuje" się młodszym. Ale młody jeszcze do zabawek się nie dorwał :) Ja mam starszą o 6 lat siostrę i dopóki nie zmądrzałam, czyli nie poszłam do LO to ciągle toczyłyśmy jakieś bzdurne boje. Taką różnicę cieżko przeskoczyć. Dla rodziców łatwiej, ale nam było ciężko się porozumieć. Inne światy, inne problemy.

faktycznie 6 lat róznicy - też się z tym spotkałam, ze to już inne światy; z jednym fajnym dzieckiem łatwiej, z dwójką już bywa róznie, ale jest dużo więcej do ogarnięcia niż z jednym...

ja mam dwójkę 5 i 3,5 roku. Teraz jest super, dzieciaki bawią się razem, przepadają za sobą, są cudowne i kochane. Nie wyobrazam sobie mieć jednego dziecka aktualnie, dla mnie to takie papużki nierozłączki ale pierwszy rok, po urodzeniu drugiego był bardzo ciężki, zasypiąłm na stojąco :)