czy w kolejnych związkach zachowujecie sie podobnie???

czy jesli jestescie np.: okazujacy zainteresowanie, piszacy pokilka smsow dziennie, dzwoniacy codziennie, wychodzacy wszedzie razem na imprezy...to zawsze w nastepnych zwiazkach/ kolejnych tak macie? czy jest tak, ze z jedna dziewczyna/chlopakiem spotykacie /kontaktujecie sie czesto, a bedac w innym zwiazku olewacie? czy jest to mniej wiecej to samo? pomijam to, ze osoby, z ktorymi sie spotykacie sa rozne- ale czy wy zachowujecie sie podobnie, czy zupelnie roznie??

?

przeciez to zalezy od osoby i relacji z nią, geniuszu ;|

geniuszu---- chyba nie. ja np zachowuje sie zawsze w miare podobnie. przeciez nie mowie ze w 100% tak samo.

bkjbk

up

tak... najpierw ide sie bzykać a od łózkowej sprawności zależy ciag dalszy

czyli zawsze, w kolejnych znajomosciach zaczynasz tak samo? :)

niby powinniśmy uczyć sie na własnych błędach, ale pewne cechy i zachowania sa nam przpisane

Ja w każdym kolejnym związku zachowywałam się inaczej.. można to nazwać ewolucją, albo nauką życia. W pierwszym poważnym związku byłam prawie bezwolną istotą, tak zakochana, że zapominałam o sobie. W kolejnym zakochana, ale dbałam również o przyjaźnie i nie pozwalałam sobie całkiem się zatracić - słusznie, bo to przyjaciele wspierają w trudnych chwilach. W trzecim nie potrafiłam się zaangażować, może dlatego, że to był jedyny facet, który doprowadzał mnie do takich nerwów - w końcu zakończyłam ten związek. Był jeszcze inny krótki związek-pomyłka, ale o tym nawet nie warto pisać. A teraz? Teraz zawsze jestem sobą, co niestety oznacza, że nie za bardzo potrafię się dostosować do drugiej osoby, ale się akceptujemy. Podobno jestem apodyktyczna, podobno to ja rządzę, a jednak... mojemu mężczyźnie to jakoś musi odpowiadać, bo jak tylko się nie widzimy, bardzo tęskni... To, że teraz jestem silna, nie znaczy, że nie dbam o swój związek i swojego mężczyznę. Ważne, żeby uczyć się na swoich błędach i nic nie udawać - być sobą i akceptować siebie nawzajem w związku.

Oczywiście, że nie, ja z czasem daję coraz mniej od siebie, jestem coraz większą egoistką. Niestety, ale wykładanie komuś serca jak na dłoni grozi mocnym i bolesnym spadkiem z chmur na ziemię :/ Nauczyłam się na błędach Teraz myślę w pierwszej kolejności o sobie. Bo nikt inny tego nie zrobi.

czyli z tego wynika, ze w kolejunych zwiazkach raczej bardziej zaczynacie dbac o wlasne potrzeby?

Dokładnie.

Zawsze warto uczyc sie na tym co sie stalo i w kolejnych zwiazkach nie popelniac swoich bledow oraz byc wyczylonym na pewne zachowania ze strony drugiej osoby:)

a co z takimi trywialnymi sytuacjami? np tak samo czesto sie spotykacie, dzwonicie, wysylacie maile?

My prawie od razu zaczęliśmy mieszkać ze sobą, więc jesteśmy właściwie w stałym kontakcie. Potrzeba bliskości to coś naturalnego i chyba wrodzonego. Nie wyobrażam sobie, żeby np. kontaktować się raz na tydzień. Moim zdaniem dbanie o własne potrzeby to niekoniecznie egoizm. Można dbać o siebie i o drugą osobę. Chodzi o to, żeby nie zapominać o sobie - tego można się nauczyć.

Co do spotkań, jestem za częstymi i częstym kontaktem. Nie lubię jak związek na początku ciągnie się i spotkania są rzadkie. Lubie jak są częste spotkania, poznajemy się dobrze, znajomych, rodziny. Bo wtedy wiadomo na czym stoję. A z czasem już więcej zajmujemy się sobą i swoimi sprawami, wiadomo.

jinx, dbanie o siebie nawzajem to podstwa. jednak pytam, czy chociazby ten kontakt we wszystkich zwiazkach wyglada [podobnie, czuy to tez wam sie zmienia.