prześladują mnie czarne myśli

że dziecko zachoruje, albo my zachorujemy i go nie zdołamy wychować, że umrę i jemu będzie ciężko; wcześniej chciałam mieć dużą rodzinę, ale jak widzę, że czasy są coraz gorsze to coraz częściej myślę po co sprowadzać na świat dzieci, które będą potem pachołkami i będą uczciwie i ciężko pracować na czyjeś luksusy....nawet żal mi swojego syna czasem, jak pomyślę w jakim świecie żyje

w takim kraju niestet żyjemy ale głupie mysli nam nie pomogą

nie ciebie pierwszą i nie ciebie ostatnią temat znany od starozytnosci

ale u mnei to jest takie strasznie natrętne ostatnio; to chyba cos nienormalnego....zwąłszcza, że gotowa jestem zrezygnować z drugiego dziecka przez te myśłi

Miałam podobnie, pomogła mi pewna sentencja: Ponad 90% rzeczy o które się martwimy nigdy się nie wydarzy!