Moja mama jest jak bluszcz, a ja już nie umiem się uwolnić...

Niby się wyprowadziłam, mieszkam z narzeczonym, szukam pracy... Ale czuję się, jakby ona non stop nade mną wisiała. Wtrąca się we wszystko, wypytuje, rozkazuje... Obraża się, gdy nie mam czasu rozmawiać z nią akurat już teraz, tylko mówię, że oddzwonię później... Bo ona chce teraz! Ciągle się czepia, wszystko jej nie pasuje... Jej zdaniem powinnam siedzieć w domu rodzinnym i pracować na ich rachunek, a nie wynajmować z narzeczonym... Mówiła tak jak pracowałam, potem byla redukcja etatów i poleciałam... Teraz nie pracuję i też robi wymówki, że skoro nie pracuję to mogłabym siedzieć w domu. Takie wyrzuty zawsze robi, gdy taty i narzeczonego nie ma w pobliżu, żeby nikt nie słyszał. Nie daję sobie z tym już rady. Wiem, że powinnam sie od niej uwolnić, ale nie potrafię :(

Rozplanowuje mi czas, kiedy mam przyjechać do domu, kiedy wyjechać...

Jestes jedynaczką? Twoja matka jest uzależniona od twojego życia...zwyczajnie nie ma swojego. Poświęciła ci zbyt wiele...

Tak, jestem. Być może masz rację... Od kilku lat, już w liceum próbowałam ją od tego odzwyczaić. Namawiałam na wyjścia z koleżankami z pracy, żeby wyszła gdzieś z tatem... Jej się nigdy nie chce, jest zawsze zmęczona. Co robić...

Moja wiele lat tak robiła. Dodatkowo znęcała się nade mną fizycznie w dzieciństwie i psychicznie jeszcze wiele lat po ślubie. Z roku na rok odsuwało mnie coś od niej, coraz bardziej. Nie wytrzymywałam napięcia wciąż wtrącania się, poniżania mnie, mówieniu, że wszystko robię źle. Odcięłam się od niej. Nie mogłam dłużej znieść tego wszystkiego psychicznie i nerwowo. Teraz zadręczam się, że ją skrzywdziłam nie utrzymując kontaktu, jednak nie umiem z nią rozmawiać. Osobę, którą mocno kochałam, teraz nienawidzę, wbrew mojej woli.

Byłoby dobrze gdyby znalazła sobie jakies zainteresowania. czytanie książek, taniec, wycieczki, joga..cokolwiek nie wiem w jjaki jest wieku ale moze juz sie nadaje do klubu seniora. Jesli ma jakies kolezanki to powinny sie razem skrzyknąć i robić coś razem????????

bawiam się, że z naszym pokoleniem może być jeszcze gorzej. Od dzicka uczą nas na facebooku, żeby żyć życiem drugiego człowieka, szpiegować, podglądać. Przeciętny młody człowiek nie ma wogóle życia prywatnego, zainteresowań poza komputerem czy ipadem. To straszne.

Obawiam się...*

ma faceta? bo ja uważam, że uzależnienie emocjonalne od dzieci i dziwny symbiotyczny z nimi związek rodzi zsię z braku faceta.z facetem ma się związek, nie z dzieckiem. Dziwi mnie, że nie każdy to pojmuje

Tak, ma męża :) tato pracuje od 7 do minimum 17, często wraca później, więc prawie go nie ma.

jak sama nie ma ochoty i sił, żeby się sobą zająć to nie ma takiej siły która by ją do tego zmusiła. Porozmawiaj z nią szczerzze. Powiedz jej to o czym tu napisałaś. Powiedz jej, że już cie wychowała, czas żeby teraz zajęła się sobą ponieważ dłużej nie może życ twoim życiem. Powiedz jej ze jestes nieszczęśliwa kiedy ingeruje w twoje zycie, ze chcesz sama o tym decydować. Wytłumacz jej to.

Myślisz, ze nie próbowałam? Rozmawiałam z nią. Nie dociera... Kiedy raz zdarzyło mi się powiedzieć, że "jutro nie zadzwonię, pierwszy raz od roku zobaczę się z przyjaciółkami, pogadamy pojutrze" obraziła się śmiertelnie. Bo jakim prawem ja mam przyjaciółki i spotykam się z nimi, kiedy ona chce rozmawiać...

jakie są jej relacje partnerskie? nie mogłaby skoncentrować się na swojej relacji, odświeżyć ja? razem chodzić na tenis, razem oglądać filmy z nim i pić drinki? cokolwiek

Ogólnie to obydwoje siedzą przed tv. W lecie dochodzi jeszcze uprawa działki. Na wszystko jest jeden, stały argument "po pracy nie mam siły". Tym zbija wszystko, co się da.

zaciągnij ją do psychologa. albo pójdź sama ..po poradę w tym temacie.

Pomocne byloby pogadac z jej kolezankami spoza pracy.

Wiem, że to nie jest normalne, ale nie wiem, jak się z tej sytuacji uwolnić. Za każdym razem, jak próbuję coś zrobić, to łapią mnie wyrzuty sumienia...

Mama dawno ucięła kontakty spoza pracy. Po pracy nie ma siły na głupoty. Do psychologa na pewno nie pójdzie. Jest święcie przekonana, ze to normalne. Za to ja chyba skorzystam...

Jak napisałaś, że masz wyrzuty sumienia to już wiadomo, że potrzebna ci w tym będzie pomoc psychologa. Powinnyscie chodzic tam razem, Jak matka sie nie zgodzi to psycholog sam tobie podpowie co zrobic. Niestety twoja matka moze zniszczyc ci zycie, Oznaka, w postaci wyrzutów sumienia w tej sytuacji sygnalizyje ze twoja matka tobą manipuluje od lat!!

Moja matka jest jak czarna dziura, zasysa mnie tak, że nic już nie zostaje, nie jest ani samotna, ani nie brak jej zainteresowań , ale ja jestem dla niej centrum wszechświata .Niestety w negatywnym tego słowa znaczeniu. Gdyby była wredna mogłabym zerwać kontakty a tak?

ech...moja też wykazuje cechy bluszczyku...i też mam czasem wrażenie że na mnie wisi. Ale "dzięki" temu zaczęłam się uczyć asertywności, która przydaje się też w innych relacjach.Co może się stać jeśli jej odmówię? :) ...co najwyżej ona się na mnie obrazi lub do mnie zdystansuje, a o to przecież mi chodzi żeby ze mnie "zeszła" :)