brak motywacji do życia

mam 22 lata.przezylam juz bardzo duzo. przede wszystkim zwiazek z facetem 4 lata.zerwanie.noi niemożnośc pogodzenia sie z faktem co z tym idzie spotkania z nim cały ubiegly rok raz na jakiś czas. po co te spotkania...?nie wiem.moze i po jedno.moze i po to zeby poczuc sie kochana i tak jak kiedyś.on tez chcial spotkania.dalej "kocha"ale jest sytuacja ze nie mozemy byc razem bo nie akceptuje jego stylu życia,to ja nie chce.a przez to mam zalamanie psychiczne.juz raz probowalam zapomniec nie odzywalam sie nic do niego 3 miesiace,wyjechalam.po czym on mnie odnalazl i przyjechal niemalże na drugi koniec europy do mnie.to jest toksyczna milosc.on jest zaborczy,zazdrosny do przesady,byly akty przemocy do mnie.a ja .wybaczam.kocham.wierzylam dalej.kocham nadal i to wiem i nie moge sie od tego uwolnic.obecnie 4 miesiac siedze w domu, nie odzywajac sie do nikogo nie wiem co robic w swoim zyciu,nie moge znalezc pracy.nie mam zainteresowan.nie mam pieniedzy.nie mam motywacji do jakiego kolwiek dzialania.nie chce mi sie życ.ciagle mysle o nim.ale jakbym zaryzykowala znow wrocic do niego to wiem ze rodzina sie ode mnie juz odwroci tym razem.