Nie wiem już co robić...

Mam 19 lat, mieszkam w mieście, moi rodzice mieszkają 60km ode mnie, cały czas dążyłam do tego żeby jak najszybciej sie od nich wyprowadzić - tatuś alkoholik, mamusia wiecznie fochnięta (trzeba domyślać się o co jej chodzi, a ona i tak woli mi tylko zarzucać, że nie ma we mnie wsparcia, że wszystko robie nie tak itd) ... wyprowadziłam się, to była ogromna ulga, ale co z tego... mogę normalnie funkcjonować, ale co chwile są telefony kiedy wracam do domu, ciągłe zawracanie głowy - gdy mieszkałam z rodzicami robiłam wszystko, sprzątałam, gotowałąm, zajmowałam się młodszym bratem, pomagałam mu w lekcjach, dobrze zdałam mature mimo tego, iż nie radziłam już sobie prychicznie (ale mialam motywacje by ją zdać i sie stamtąd wyrwać) - teraz gdy tylko wracam do domu (chyba jedynie po to chcą żebym tam wracała, żeby sprzątać itd bo za każdym razem gdy wracam dostaje całą liste poleceń do wykonania, poza tym ojciec ciągle się na mnie o coś drze (np. o to, że odłożyłam gąbke do naczyń nie tam gdzie była, albo zagięłam róg serwetki na stole - wszystko mu przeszkadza, zwłaszcza teraz bo rzucił pracę ze względu na zbyt niskie wg niego zarobki (mój ojciec jest typem uważającym się za najmądrzejszego) na studiach szło mi dobrze, ale w pewnym momencie nie wytrzymałam tego wszystkiego, rzucilam studia, a teraz jest jeszcze gorzej... bo musze wrócić do domu?? ;( szukałam pracy, szukam jej od października - bezskutecznie ;( byłam studentką dzienną więc cięzko było coś znaleźć, ale teraz gdy nie studiuje nadal nie ma pracy byłam na spotkaniach (aż 3!) i powiedzieli, że BRAK DOŚWIADCZENIA a były to prace w charakterze kelnerki, sprzątaczki w hotelu i sprzedawcy w reserved - mogę pracować wszędzie, mogę sprzątać, mogę pracować na zmywaku - cokolwiek! po prostu nie chcę wracać do domu ;( jestem gotowa wyjechac do Niemiec i tam pracować, znam język na tyle by sobie poradzic, moge nawet opiekowac się starszymi osobami - tto i tak lepsze niz powrót do domu i ta męczarnia psychiczna przepraszam za chaotyczność wypowiedzi, oraz literówki... Proszę - doradźccie mi coś :(

Tylko nie zachodź w ciążę, z jakimś cwelem.

Nie grozi mi to :) Nie ufam facetom, obraz mojego ojca oraz mojego byłego chłopaka który mnie skrzywdził... zerwał ze mną dlatego, że nie chciałam iść z nim do łóżka po 4 miesiącach znajomości...

widze ze masz dobrze poukladane w glowie,zrobisz jak uwazasz,ale na podstawie tego co napisalas radze nie wracac do domu pod zadnym pozorem bo stamtad bedzie ci juz ciezej sie wyrwac(biorac pod uwage psychike),szukaj dalej pracy,ale blagam cie nie uciekaj w zadne zwiazki (byle nie wrocic do domu),to by bylo rozwiazanie tylko na krotka mete,a nie daj Boze niechciana ciaza...

kruuuuk -> bardzo dziękuję za odpowiedź, chcę i szukam pracy - problem polega na tym, że bezskutecznie od kilku miesięcy ;( nie wiem już co robić, poważńie zaczęłam się zastanawiac nad wyjazdem do Niemiec w charakterze opiekunki osób starszych - wiem, że to ciężka praca, ale wszystko jest dla mnie lepsze niż powrót do domu ;(

byc może coś robie nie tak, czuje się beznadziejnie - nie potrafię nawet znaleźć sobie pracy :(

wypowie się ktos jeszcze???

Na twoim miejscu postarałbym się zgromadzić troche pieniędzy tak na początek by np wynając gdzieś w tych niemczech pokój i przeżyć tam z miesiąc czasu. Jak znasz język napewno będzie Ci łatwiej znaleźć pracę. Przyszykuj sobie sporo CV i ruszaj. Od złego trzeba odciąć się bo póki jesteś blisko to wciaż o tym myślisz co sprawia że możesz mieć wtedy problemy z nerwami . Do odważnych świat należy ;-)

jak pojedziesz przykladowo n=do niemiec to na jakomsi pewnom prace ktura wiesz ze bendzie na pewno a niejedzi w ciemno broni boze tylko na pewne

dziękuję za rady :)