minął rok a ja wciąż nie potrafię zapomnieć o byłym

jak się uporać z tym co już było???nie jestem w stanie z nikim się wiązać bo tamten wciąż tkwi w mojej pamięci, jest to dla mnie bardzo trudne bo straciłam go przez własną głupotę i żyje w ogromnym poczuciu winy...nie potrafię tak życ...

kto to zAKŁADA TAKIE DEBILNE TEMATY, WYDAJE CI sie że to dobra prowokacja?Niestety :D usiac sie i nic wiecej

kobiety mają wokół siebie całą rzeszę szczegolnie ładniejsze , także co było to szybko minełao i nie zaprzątaj sobie głowy prowo

to nie jest prowo a jak tak uważasz, to nie czytaj i nie komentuj

sie za siebie

wiem, że szkoda życia, ale nie potrafię zapomnieć, to wraca i wraca...a tak bym chciała wreszcie odciąć się od tego co było...

Problemem nie jest "zapomnieć". Zapomnieć się nie da. Chodzi raczej o to poczucie winy. Uporaj się z nim i wybacz sobie "Trudno, zepsułam coś, ale cóż trzeba żyć dalej".

jacek->naprawde nie ma nic gorszego niż stracić faceta przez własną głupotę, naiwność i wiarę w to, że osoby w naszym otoczeniu są dobre i maja same dobre zamiary - ja się przeliczyłam i dziś jestem sama tylko jak żyć z poczuciem winy...ehh

Wyobraź sobie, że płyniesz w jeziorze. I masz przywiązany do nogi wielki diament. To jest piękny i ważny diament. Wyjątkowy, jednak bardzo ciężko Ci płynąć. Nie wiesz czy dopłyniesz do pięknej wyspy ... Sama musisz zdecydować czy odciąć ten diament i popłynąć do wyspy i zjeść pyszne mango :) ... czy tonąć dalej ...

jacek szykujesz sie na uzdrowiciela z ugandy na narodowym?

ja wiem, że powinnam odciąć się od przeszłości, ale nie potrafie...a z drugiej strony nie chce do konca zycia tkwic w żałobie za nim...

Ten diament to poczucie winy. Nie przeszłość. Twoja przeszłość, Twoje wspomnienia to TY. Nie należy porzucać przeszłości, jednak poczucie winy to zbędny balast. Może już czas sobie wybaczyć?

Czizas: Jak wynajmiesz stadion, dam występ :)

praise the lord! lece po szlafrok

jacek->byłoby mi łatwiej sobie wybaczyc gdyby koleżanka która mi go "zabrała" nie mieszkała kilka domów dalej ode mnie...i za każdym razem kiedy ją widzę wszystko wraca...to ja go z nią poznałam a ciągu dalszego mozna się domyśleć

Żałowanie przeszłość i obwinianie się jest strasznym ciężarem. Jeśli przeszkadza Ci ten widok - zmień mieszkanie. Zamiast depresji, czy płaczu przez lata wolałbym się wyprowadzić. Gdyby mnie żona zostawiła, pewnie nie chciałbym widzieć jej dzień w dzień...

mieszkania nie mogę zmienić, jestem skazana na jej widok i całej reszty która wmieszała się w moje relacje z byłym i skończyło się rozstaniem, więc nie dość że zabija mnie nienawiść do samej siebie to jeszcze do osób, które wtrąciły swoje trzy grosze w tej całej sytuacji...