czy to odpowiednia pora na rodzinę/dziecko?

Witam wszystkich serdecznie. Czuję potrzebę, by anonimowo podzielić się z kimś swoimi wątpliwościami. Piszcie, co o tym sądzicie: W listopadzie kończę 26l. Przez prawie 5 lat tkwiłam w toksycznym związku i wtedy wiedziałam, że nie chcę ani rodziny ani dzieci ( wtedy wydawało mi się, że nigdy nie będę chciała, a myśl o ewentualnej ciąży była dla mnie nie do zniesienia). Najważniejsza była dla mnie kariera - skończyłam 2 kierunki. Całe szczęście zakończyłam ten nieudany związek. Teraz od roku czasu jestem z innym mężczyzną (ma 28l). I dzieje się ze mną coś dziwnego. Coraz mocniej czuję, że chcę mieć z nim dziecko. Tylko mam wątpliwości czy to jest odpowiednia chwila, czy to nie jest za wcześnie. Nie jesteśmy małżeństwem, jeszcze nie mieszkamy razem. Ja aktualnie nie mam stałej pracy ( dorywczo na umowę zlecenie). On właśnie rozkręca własny biznes. Póki co kokosów nie zarabia (ok.2tys/mc) Z mieszkaniem nie ma problemu (mam swoje). Nie wiem czy powinnam odłożyć takie plany na "lepszy czas", gdy znajdę stałą pracę itp... ale wtedy bede musiała odłożyć myśl o dziecku gdzieś koło 30-tki. Podejrzewam, ze jak bym juz miała dobrą pracę, to nie chciałabym z niej rezygnować... Może własnie to jest odpowiedni czas, by założyć rodzinę, odchować maleństwo i wtedy spokojnie zacząć realizować karierę zawodową?? SAMA NIE WIEM... a co wy o tym myślicie???

INSTYNKT MACIERZYŃSKI SIĘ OBUDZIŁ. a może po prostu trafiłaś na odpowiedniego faceta :)

Tak! To odpowiedni czas. A nawet za późno! Masz 26 lat. Ja mam tak: 20 lat- zaszłam w ciążę po 5 letnim związku. Teraz mam 24 i ochotę na kolejne dziecko :) Mąż mnie namawia. Ja nie wiem. Zastanawiam się ale jesteśmy na najlepszej drodze. Potrzeba nam tylko... stabilizacji. Czyli własnego mieszkania. Jak to już będzie- to mogę zachodzić i rodzić. :)

Ja mam 26 lat i jestem w ciazy. Mialam identyczne mysli.Uwazam, ze dziecko to najlepsza sprawa na swiecie. Nie patrz na prace, bo zawsze moze sie okazac,ze to nie ta. Jednak decydujac sie na dziecko trzeba miec oszczednosci, a,pozniej stale dochody. Nie podporzadkowuj najwazniekszych decyzji zyciowych wartosciom materialnym!

a co on na to?

Tak mam 26lat ale nasza aktualna sytuacja finansowa nie jest zbyt rewelacyjna i właściwie to mnie powstrzymuje. Boję się, że nie damy radę finansowo...

Jak rozmawialiśmy o tym, to z jednej strony ma takie same wątpliwości jak ja a z drugiej chciałby dziecko. Wiadmo nie mamy po 18l, po 30-tce mogą być problemy z zajściem w ciąże itp. Z jednej strony myślimy, że skoro teraz i tak nie mam dobrej pracy, której mogłabym żałować to może lepiej wykorzystać ten czas na macierzyństwo a później zająć się karierą. Niż teraz szukać pracy a dziecko po 3o-tce...

hmm może najpierw pomieszkajcie troche razem, i zobaczysz jak będzie wam się układać... wydaje mi się że decydowanie się na dziecko z nowym facetem jeszcze w takiej sytuacji (ty nie masz stałej pracy on rozkręca biznes) to nie jest dobry pomysł, pogadaj z koleżankami jak bardzo dziecko zmienia wszystko w życiu... A poza tym chyba nie chcesz być potem "szczęśliwą" 30stoletnią bezrobotną mamuśką z 4 latkiem pod pachą:-/

No to jakie macie finanse? Ok. 3.... 3.200? Moim zdaniem to wystarczy aby zrobić sobie dziecko i przeszłabyś na macierzyńskie. A zresztą, wystarczy chcieć. Reszta sama przyjdzie :) Ważne, że mąż ma stałą pracę. Chcieć to móc :) Jeśli pragniesz tego dziecka (a masz 26 lat!) to reszta sama przyjdzie. Po co czekać na nie wiadomo co? Na gwiazdkę z nieba. :)

Albo nieszczesliwa 30-letnia biznes women, spogladajaca z zazdroscia na dzieci kolezanek...

Hmm stałego dochodu mamy póki co ok 2tys, Na dzień dzisiejszy ja na swoje umowy zlecenia jestem w stanie wyciągnąć max 1500zł/mc. Ale jesli bym zaszła w ciązę - moja praca odpada ze względu na jej charakter... Później bezrobocie raczej mi nie grozi, bo robię teraz studia, które w zasadzie w 100% gwarantują mi pracę (studia zaoczne, kończę je za 2 lata) I własnie między innymi chodzi o to by wykorzystać te 2 lata, by później zająć się pracą, bo później jak już będzie dobra praca ale i 30 na karku to dopiero będę miała trudny wybór... no nie wiem... mam mętlik w głowie

Punkt widzenia analizując obraz sytuacji może być różny. Nie masz stałej pracy i może to być właściwy czas do wykorzystania. Jeśli znajdziesz pracę i będzie to fundament dla twojej dalszej kariery możliwe, że wtedy odsuniesz plany dziecka na drugi plan, co niewątpliwe może być wtedy dużym opóźnieniem na Twoją nie korzyść. Chyba, że zatrudni cię firma, która nie ma problemu z urlopami macierzyńskimi i wtedy będziesz mieć z tego dodatkowo profit do powrotu aktywności w pracy. Jednak, jeśli odczuwasz potrzebę macierzyństwa to musisz mieć odpowiedniego faceta, z którym powinnaś podając wspólną decyzje o tych poważnych zamiarach w waszym związku. Porady nie zbyt wiele się przydadzą, bo i tak postąpisz lub wspólnie postąpicie po swojemu. Pozdrawiam i życzę sukcesów.

Muszę się przyznać, że już mnie to powoli dopada... Wśród moich znajomych jest teraz boom na "słodkie, nowiutkie dzieciaczki" a ja tylko obserwuję z zazdrością :) Chyba na moją korzyć przemiawia też fakt, że w zasadzie na tym samym osiedlu mam rodziców i jeszcze nawet babcię - to też duża pomoc. Moja rodzina oczywiście mówi: "to jest idealny wiek na rodzenie dzieci" a z drugiej strony - "jesteś pewna że B. sam jest w stanie was utrzymać?"

Niestety, kto nie ryzykuje ten nie ma. Co będzie jeśli dopadnie Cię okres, w którym na dziecko będzie za późno? Pamiętaj że masz rodzinę i przyszłych dziadków.

Wierm, jedno: gdyby się okazało że po trzydziestce nie mogę mieć dzieci ogromnie bym żałowała że tak długo zwlekałam, bo ja i moja kariera były ważniejsze... Ale też przeraża mnie myśl, że urodzę dziecko i będziemy ledwo wiązać koniec z końcem...

a może po prostu zdać się na los, przestać się zabezpieczać i zobaczyć co z tego wyjdzie :P szzzzzzalona myśl :)

Jeśli się teraz nie zdecydujesz, musisz rozważyć, że możliwe będziesz przeciągać w nieskończoność urodzenie dziecka, bo będzie Tobą kierować zawsze przekonanie czy dacie oboje radę. Poza tym punkt widzenia zmienia się po urodzeniu dziecka i wtedy wszystko zrobisz żeby się układało i tak porostu będzie, bo taka jest kolej rzeczy. Natomiast w chwilach słabości zawsze można liczyć, że pomogą rodzice, którzy przecież czekają żeby być dziadkami. Więcej odwagi, a reszta przyjdzie sama. ;)

noo tak, no tak :)