Kończy się niedziela i czuję się beznadziejnie

Jutro znowu powrót do szarej rzeczywistości, gdzie wszystko jest beznadziejne i nikt na nas nie czeka...

też nienawidzę poniedziałków

co zrobić, by nie musieć wychodzić oglądać tych podłych twarzy zapatrzonych w siebie ludzi czekających tylko na cudze potknięcie i cieszących się z niepowodzeń.

A z jakiego powodu nie lubisz? Ja np. nie lubię, bo nienawidzę wychodzić z domu. Tymczasem jutro i we wtorek mam zajęcia na uczelni, a chodzenie tam to dla mnie gehenna. Tylko w czterech ścianach czuję się dobrze...

Dokładnie. Większość ludzi doprowadza mnie do szału. Tyle chamstwa, pustej gadaniny, znieczulicy, braku zrozumienia...

a co sie stało, daczego lubisz niedzielęe?

nienawidzę ponieważ mam cały tydzień pracy przed sobą , wstawania rano - użerania się z innymi , których nie znoszę itp

lubię swoją pracę :)

Od środy do niedzieli jest super. Siedzę w domu, słucham muzyki, maluję obrazy, czytam książki, oglądam filmy itp. Pracę szybko odbębnię, a potem zajmuję się tym, co lubię. W ten sposób buduję swój sobie azyl, do którego mogę zawsze uciec. Niestety potem nadchodzi poniedziałek i przypominam sobie, jakim jestem nieudacznikiem...

czujesz się tak , bo nie masz odpowiedniego wsparcia swoich działań...

czy z kims?

poza tym musisz pamiętać , ze humaniści mają zawsze trudniej niż ludzie o ścisłym usposobieniu - a więc skoro masz już ciężar na sobie , to musisz go znosić - najlepiej bez poczucia winy

Z rodzicami. Jestem strasznie aspołeczna, wycofana, unikam kontaktów ze światem zewnętrznym.

Z rodzicami. Jestem strasznie aspołeczna, wycofana, unikam kontaktów ze światem zewnętrznym.

a wiesz ze kiedys bedziesz musiala sie usamodzielnić. Nie mozesz cale zycie byc z rodzicami. I co wtedy?

my tez tak mamy

Nie chcę o tym myśleć. Na pewno nie wyjdę za mąż.

na myśl o wyjściu za mąż, straceniu kontroli nad swoim życiem na rzecz jakiegoś nieobliczalnego człowieka zwanego moim mężem, który będzie takim samym egoistycznym dupkiem jak wszyscy mężczyźni aż robi mi się niedobrze.

Ja po prostu zwątpiłam w to, że ktoś mnie pokocha. Poza rodzicami i dwiema przyjaciółkami (które teraz przebywają daleko stąd) nikomu na mnie nie zależy. Niestety.