Siedemnastoletnia dziewczyna w ciąży

Witam was wszystkich w tym roku kończę 19 lat lecz w wieku 17 wyda żył się mój życiowy koszmar. Poznałam chłopaka po kryjomu spotykaliśmy się w tajemnicy przed jego i moją rodziną aż zaszłam w ciąże. Krótki okres ukrywałam to lecz w czerwcu gdy wybiły moje 17 urodziny mama przyszła do mnie i prosto zapytała się czy jestem w ciąży. Zadecydowałam że nie będę już tego ukrywać i się zaczęło. Matka w której miałam jedyne oparcie wyże kła się mnie wyżuciła z domu zamieszkałam u chłopaka. Ciąża przebywała prawidłowo partner chodził ze mną na każde badania w nim miałam jedyne oparcie. Aż 20.01 urodził się mój syn niby według prawa prawnym opiekunem jest matka matki dziecka i tak się stało po wyjściu ze szpitalu usłyszałam z ust mojej mamy że chce dziecko ja mam jej się na oczy nie pokazywać do moich 18 urodzin. Doszło do rozprawy sądowej w której sąd zadecydował prawną opiekę mojej mamie o mnie już nikt nie myślał przez 5 miesięcy nie widziałam swojego dziecka. W dzień urodzin pojechaliśmy z moim partnerem po niego zabraliśmy jego rzeczy zamieszkaliśmy w swoim mieszkaniu. Minął rok kontaktu z rodzicami nie ma. Jest mi żle i przykro czuję jakby to była moja wina. Co mam dalej robic?

to współczuję ci takiej matki.

to i ja Ci bardzo współczuje. Chyba niestety nie masz wyboru. Jeśli Twoja matka nie chce kontaktu, to musisz zamknąć ten rozdział i żyć dalej. Dla swojegodziecka i tak by Twojemu dziekcu było jak najlepiej

to nie twoja wina, na twoim miejscu w życiu bym takiej "matki" do swojego dziecka nie dopusciła.. wspolczuje, jesli nie prowo

Fakt. Jeżeli to rzeczywiście nie jest prowokacja to współczuje Ci matki. Na Twoim miejscu zerwałabym wszelkie kontakty z nią.

E, tam, ja rozumiem nawet matke autorki. Juz to widze, jak wy matki nastolatek bedziecie zachwycone wizja zostania babcia. Jak z zapalem bedziecie pomagac "brzuchatej coruni", utrzymywac ja. Ja jestem za tym, by mlodzi ponosili odpowiedzialnosc za swoje czyny a nie liczyli, ze wszystko im z nieba spadnie. Dziewczyna na moim osiedlu urodzila dziecko w wieku 17 lat, jej chlopak mial 19 i sie uczyl. Wszystko sponsorowali jej rodzice dla dziecka, bo skad ona miala wziac kase? Musiala jedynie ze szkoly zrezygnowac, bo matka i ojciec pracujacy, wizja wnuka i corki na utrzymaniu nie pozwalala matce na zmiane etatu. I tak sobie panna siedziala w domu, chlopak sie do nich wprowadzil, znalazl dorywcza prace ale nie byli samowystarczalni z jedna mala pensyjka. Pamietam, jak ona sie wymadrzala, ze corka podrosnie, a ona zawsze do szkoly wrocic moze i prace znajdzie . Ale nie wrocila, ma 5 letnia corke teraz i rocznego syna, dalej siedza rodzicom na glowie.