DLACZEGO JESTEM TAKA WRAŻLIWA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

naprawde ciężko jest w życiu osobom wrażliwym strasznie mnie wkurza ta cecha u mnie...jestem tak przewrażliwiona że kiedy ktoś mnie atakuje lub miesza z błotem mam ochotę się rozpłakać zamiast się odgryźć potem długo czuje się okropnie(bo tłumie w sobie te emocje),nie potrzebnie się przejmuje.....jestem taką ciotą która nie-potrafi walczyć o swoje, o własną godność że aż boli ... Gdy komus odmawiam,bo na przykład mi nie pasuje spotkanie,bo nie mam na przykład humoru i musze komus odmowic,to pozniej mam wyrzuty sumienia..całymi dniami sie zadreczam,ze komus odmowiłam,a w ogole nie mysle o sobie..

tez kiedys taka bylam ;) musisz pracowac nad soba

a ja mam tak że mówię to co myślę ludzią a oni myślą że ich obrażam i zaraz mnie atakują

noroooo,ale lepiej sie przez to czujesz!!

że jak mam się lepiej czuć ludzie to idioci są i tyle dobrze że jestem ufoludkiem

może nie jesteś ufoludkiem tylko trzeba uwazać na słowa żeby kogoś nie urazić?

ufoldkiem nie jestes,jestes szczera po prostu i co tu duzo mowic,nawet jak kogos urazisz,tobie,zyje sie lepiej:)

nie będę uważać na słowa mam w dupie uczucia ludzi i tak za niedługo robimy inwazje będziecie naszymi niewolnikami

w druga strone to tez zle, lepiej jakos wyposrodkowac

nie rozumiem, a co takiego szczerego na przykład mówisz innym?

czasem sobie mysle,ze jestem chora psychicznie...dlatego taka przesadna wrazliwosc

Nie jesteś chora!! Tylko najzwyczajniej masz taki charakter nie zaszkodzić nikomu!! Wolałabyś sama cierpieć niż ktoś by miał cierpieć. To duża i bardzo wartościowa zaleta. Mam nadzieję że poznasz kogoś odpowiedniego. Kogoś takiego jak TY!! A skąd jesteś jeśli można wiedzieć?? Ja z Śląska!!

Charakter to nie jest coś co jest nam dane z góry i czego nie można zmienić. Charakter sie kształtuje całe życie, w dzieciństwie kiedy sami się jeszcze nie umiemy kształtowac, duży wpływ na nas mają najbliższe osoby, rodzice, rodzina, nauczyciele, z ktorych wplywem kształtujemy sie, przy udziale naszych predyspozycji. Jako osoby dorosle mozemy swiadomie sie kształtowac, i jesli mamy z czyms problem, to mozemy to zmienic sami. Jesli czujesz ze twoje zycie nie jest twoje, ludzie cie nie szanuja, wlaza ci na glowe, a ty nie umiesz zyc tak jak zawsze chcialas, to nie sluchaj ludzi ktorzy ci mowia, ze tak jest, bo jestes taka dobra i szlachetna a ludzie sa zli bo nie umieja cie docenic. Nie daj zrobic z siebie świętej meczennicy ktora nienawidzi ludzi, tylko dlatego ze nie chcesz pracowac nad zmiana swojego nastawienia. Bo wszystko zalezy od tego jaka mamy postawe w zyciu. Wieczni pesymisci nabyli taka postawe bo tak zostali uksztaltowani w dziecinstwie, ale teraz jako osoby dorosle, swiadomie moga ta postawe zmienic, sa juz dorosli, myslacy i sami moga sie ksztaltowac. Naprawde da sie, tylko trzeba zaczac cos robic. Jesli ktos sie boi psychologa, to najlepiej niech zacznie od ksiazek typu "6 filarow poczucia wlasnej wartosci" itp. Zadna "dobra" (czytaj: ulegla, bierna, dajaca sobie wszystko wydrzec) osoba nie jest i nie bedzie szczesliwa dalej postepujac i myslac jak do tej pory. Jak zaczniesz nad soba pracowac, zobaczysz ze poczujesz ze zaslugujesz na szacunek, milosc i wszystko to co inni ludzie, inni nie beda cie juz gnebic, jak beda widziec ze sama siebie szanujesz i im na to nie pozwolisz. Swiat stanie sie dla ciebie fajnym miejscem, ludzie przestana byc wrogami, jesli zaakceptujesz i polubisz siebie. Wtedy inni tez cie zaakceptuja i daja ci spokoj. Zacznij od siebie.