Kobiety na których głowie jest utrzymanie domu

Znajdują się tu takie? Jeśli tak to zapraszam do rozmowy, wyżalenia się.

dlaczego uważasz ze powinny sie żalić?

Ale w sensie zarabiania na dom? :D Ja swój utrzymuję. Fajna sprawa. Kobieta czuje się dowartościowana, nie musząc wisieć na facecie :P

Izka-ja aktualnie nie pracuje, bo mniezwolnili w styczniu, ale...jakos nie czuje, ze wisze na mezu :P Szuka pracy na caly etatz marnym skutkiem, mam opor czasu, wiec na razie dorabiam troche, by nie kwitnac w mieszkaniu, ktorego, no coz, codziennie nie trzba szorowac, a obiad gora godzinka i jest gotowy.

Tak w sensie zarabiania, gdy partner/Mąż nie pracuje

Autorko szkoda zaczynac takiego tematu bo zaraz Cię tu zjadą i każą rozwieść

Dużo jest takich kobiet. Moja przyjaciółka tak się wymienia z mężem. Raz ona ma lepszą pracę raz on.To chyba dość normalne w tych czasach? ;)

dzieci i męża. Czasem mam dość.

ja mam taką sytuację, jestem po rozwodzie i od jakiegoś czasu też nie mam pracy, jest ciężko ale zima przetrwana to najważniejsze, dodam że mam dom na utrzymaniu i 2 dzieci

Ja zarabiam na siebie i pomagam rodzicom od... od wieków ;) W sumie się przyzwyczaiłam i jest to dla mnie normalne. Nigdy mnie żaden facet nie utrzymywał, lubię mieć swoje pieniądze. Lubię być niezależna. A gdy obie osoby pracują można sobie na więcej pozwolić. No ale pytanie dziwne. Mamy równouprawnienie. Równie dobrze może pracować facet jak i kobieta utrzymywać dom.

Czarna Izabella-za bardzo nie Masz pojęcia o co chodzi. Co innego jest być niezależnym finansowo a co innego codzienny kierat : praca , dom, praca dom i wszystko na głowie kobiety.

"Calineczka" to imię konia, a właściwie klaczy, którą bardzo lubię i na której czasem jeździłam zanim zaszłam w ciążę. przepraszam za dygresję, ale nie mogłam się powstrzymać od tego skojarzenia :-D w moim przypadku utrzymanie domu jest głównie na głowie męża. moje dochody stanową tylko pewną część budżetu domowego. ciekawa jestem, czy z własnej woli kobitki się zdecydowałyście na utrzymywanie domu, czy sytuacja Was zmusiła. i jak długo trwa taka sytuacja i jak się z tym czujecie?

do "ja utrzymuję dom" i "jej_ja" długo już tak żyjecie? Bo ja półtora roku i ostatnio mam mega kryzys;/

u mnie też to trwa ok 1,5 roku, może dwa. Ale cóż, mąż kiedyś dużo zarabiał, pobudował dom, ja siedziałam w domu zajmowałam się dziećmi. Teraz sytuacja się skomplikowała i jest jak jest.Role się odwróciły. Ale za rok, może dwa znowu będzie jak dawniej.

"sally brown":) A u Nas jakoś tak życie się potoczyło. Mąż nabawił się schorzenia, które wykluczyło go z pracy w zawodzie. W innych nie ma doświadczenia. Od około pół roku jest zdrowy . Na początu jeszcze jakoś widac bylo , że szuka pracy a teraz ... Szkoda gadać . Zachowuje się jak beztroski nastolatek . Jedyny pozytek to to , ze gotuje obiady i czasami trochę podgarnie w domu.

a czy Wasi faceci przejęli całkiem obowiązki domowe?

I ja mam taki "przypadek" I niestety czuje się samotna w małżeństwie. Mój Mąż zmienił się w Piotrusia Pana

U mnie ja robię wszystko. Wstaję o 6,robię śniadanie,zawożę dzieci do szkoły, siadam do pracy, przygotowuję obiad, w międzyczasie ogarniam dom, przywożę dzieci ze szkoły,jemy, zmywam po obiedzie,odrabiamy lekcje, w międzyczasie piorę,potem kolacja. Gdy już wszyscy śpią siadam znowu do pracy i 1-2 w nocy idę spać.

gdyby pomagał to nie byłabym aż tak sfrustrowana by pisać na kafe:) Jedyne co robi to w tygodniu codziennie gotuje obiady i czasami podgarnie mieszkanie. Ale raczej tak dla oka;/ Gdy chorował wszystkie obowiązki były na mojej głowie i teraz tak zostało. Nie chciałam go obarczać dodatkowymi problemami i mam za swoje teraz. Wątpie czy orientuje się jakie co miesąc i za co mamy rachunki.

zeby sie dac zagonic jak niewolnik do obslugi i zarobku na nierobow, to bym o tym nie pisala ze wstydu. Ale to pewnie wynik wtorny glupoty, ktora do tego doprowadzila.

ja rozumiem, calineczko, że wyręczałaś go z obowiązków domowych, gdy był chory. ale nie rozumiem, dlaczego nie uczestniczył ciągle w podejmowaniu decyzji, dlaczego nie rozmawiałaś z nim np. o płaceniu rachunków, budżecie domowym? czy jego choroba wykluczyła go także intelektualnie? no i dlaczego po jego powrocie do zdrowia nie usiedliście i nie pogadaliście o tym, co dalej -jak teraz ma wyglądać podział obowiązków?

sally- rozmawialiśmy i to nie raz czy dwa. Nawet nie Wiesz ile kłótni o to było. Ale to daje efekt na góra dwa tyg, gdzie angażuje się w obowiązki rodzinne. A później znowu to samo. Jeszcze gdybym widziała, ze On na prawdę szuka tej pracy to inne miałabym do tego podejście. A On przykładał się do tego miesiąc , dwa a teraz trzeba mu suszyc glowę , żeby sprawdzil oferty;/ Wie, że moja wyplata spokojnie starcza na życie a jak kroi się jakiś większy wydatek to i tak dorobię na korepetycjach lub biorąc nadgodziny i nic wiecej mu do szczęścia nie potrzeba

ja rozumiem, calineczko, że wyręczałaś go z obowiązków domowych, gdy był chory. ale nie rozumiem, dlaczego nie uczestniczył ciągle w podejmowaniu decyzji, dlaczego nie rozmawiałaś z nim np. o płaceniu rachunków, budżecie domowym? czy jego choroba wykluczyła go także intelektualnie? no i dlaczego po jego powrocie do zdrowia nie usiedliście i nie pogadaliście o tym, co dalej -jak teraz ma wyglądać podział obowiązków?

ja rozumiem, calineczko, że wyręczałaś go z obowiązków domowych, gdy był chory. ale nie rozumiem, dlaczego nie uczestniczył ciągle w podejmowaniu decyzji, dlaczego nie rozmawiałaś z nim np. o płaceniu rachunków, budżecie domowym? czy jego choroba wykluczyła go także intelektualnie? no i dlaczego po jego powrocie do zdrowia nie usiedliście i nie pogadaliście o tym, co dalej -jak teraz ma wyglądać podział obowiązków?

ja rozumiem, calineczko, że wyręczałaś go z obowiązków domowych, gdy był chory. ale nie rozumiem, dlaczego nie uczestniczył ciągle w podejmowaniu decyzji, dlaczego nie rozmawiałaś z nim np. o płaceniu rachunków, budżecie domowym? czy jego choroba wykluczyła go także intelektualnie? no i dlaczego po jego powrocie do zdrowia nie usiedliście i nie pogadaliście o tym, co dalej -jak teraz ma wyglądać podział obowiązków?