"Separacja" - jak to dalej rozegrać?

Mam problem z facetem. Ostatnio dużo pracuję i dużo się uczę, więc mój czas wolny jest ograniczony do minimum, wracam późno do domu, siedzę parę minut przed kompem, jem, myję się i padam jak trup do łóżka i w tym czasie zamienię może ze trzy słowa z moim facetem poprzez smsy. Nie mam siły ani ochoty na spotkania z nim, więc poprosiłam go, żebyśmy oboje od siebie trochę odpoczęli i żeby nie atakował mnie tak swoją osobą, bo ja już ledwo się trzymam psychicznie i zaczynam myśleć o rozstaniu. Myślałam, że mnie zrozumie, ale się przeliczyłam... On w ciągu dnia nie robi nic, nie pracuje, ma góra 4 zajęcia na uczelni w tygodniu to całymi dniami siedzi w domu, zasypuje mnie górą smsów i wiadomości na gg, jak wracam kompletnie zmęczona to liczy, że mu odpiszę na te miliony wiadomości o pierdołach i nie potrafi zrozumieć, że nie mam na to siły i ochoty. Ciągle ode mnie wymaga aktywności seksualnej, umysłowej, fizycznej, psychicznej i jakiejkurwakolwiek innej, a ja ledwo wyrabiam, żeby się nauczyć na egzamin po robocie, a co dopiero spełniać jego zachcianki. Pomysłu "separacji" nie zaakceptował i albo mam go zostawić, albo dalej żyjemy normalnie, a ja nie wyobrażam sobie na razie żadnych z tych dwóch opcji, mimo że bardziej skłaniam się ku pierwszej. Spójrzcie obiektywnie i powiedzcie czy jest jeszcze jakaś inna alternatywa?

Ech, widzę, że patowa sytuacja. W takim razie chyba lepiej będzie to zakończyć, przynajmniej się wygadałam.

do pracy go wyślij albo niech spada na drzewo

najzwyczajniej w świecie nie ma w Twoim życiu miejsca na związek i na drugiego człowieka w ogóle, kimkolwiek on by nie był nie zawracaj głowy sobie i facetowi i zakończ ten układ 1

Właśnie to ten typ, któremu rodzice płacą za wszystko to póki studiuje nie zamierza pracować. Każę mu gdzieś wychodzić, bo chyba za dużo energii ma, ale "już się nalatał jak był w liceum." A moje życie wygląda jak wygląda, zaraz zaczynam praktyki na uczelni, więc czasu w ogóle nie będę miała i kompletnie sobie tego związku nie wyobrażam. Chociaż teraz stwierdziłam, że to już chyba nie związek, bo czuję się z nim jak z kumplem, zero czułości, emocji, nic to chyba sama sobie odpowiedziałam na swoje pytanie.