DLACZEGO zycie mnie tak skrzywdyilo??? przeczytajcie to PROSZE

mam 29lat. do 22 roku zycia zylam w domu gdzie ojciec byl alkoholikem- strach, awantury z nozem w reku....nie chce tego pamietac. zawsze wstydzilaml i balam sie zaprosic kogos do domu- balam i wstydzial sie ze bedzie awantura poza tym zarowno dom jak i w domu zawsze bylo gorzej jak u innych-stare meble, smrod. potem ojciec przestal pic wiec skonczyly sie awantury ale warunki w domu sie nie poprawily. moim JEDYNYM "pocieszeniem" jest wyjatkowo atrakcyjny wyglad- w zwiazku z czym zawsze mialam ogromne powodzenie. problem w tym ze faceci ktorzy sie mna interesuja sa albo wyjatkowo bogaci- tych wstydzialm sie ze jestem taka biedna inni sa zapowiadajactmi sie alkoholikami lub menelami- z kims takim nie chcialam sie wiazac aby nie cierpiec tak jak w mlodosci biedy i strachu. w rezultacie jestem sama- nie trafil sie nikt "posredni". skonczylam studia. zawodowo rowniez mi sie nie uklada. mialam niezla prace ale ja stracilam i siedze na bezrobociu bo nie moge nic znalezc. na domiar zlego rok temu ojciec powaznie sie rozchorowal i mimo ze nie pije znowu sie awanturuje, ze ma slaba opieke- nigdy mnie nie pochwalil mimo ze w nocy praktycznie nie spie aby byc na kazde jego zawolanie. najgorsze jest to, ze mam porownanie z innymi ludzmi ktorzy sa dosc dobrze sytuowani, gdzie przewijaja sie "kochane coreczki tatusiow"- jest to moje bliskie otoczenie- rodzina, znajomi. tylko ja jestem takim smieciem. ludzie co ja mam wlasciwie zrobic? jak dalej zyc? jak odwrocic tem moj smutny los?

boże jakie pustactwo :D daj zdjęcir to ocenimy czy taka piekna :O przede wszystkim to jestes pusta i prozna

prace, wyprowadz sie z domu, jak dlugo chcesz jeszcze znosic awantury ojca...

faktycznie masz ciezkie zycie. oczywiscie nie sugeruj sie wypowiedzia wyzej- to jakis durem ktory nie zrozumial przeslania wypowiedzi tylko skoncentrowal na wygladzie- zapewne sam ma spore braki;). co mozesz zrobic- najlepiej gdybys przelamala wstyd i zwiazala sie z jakims bogaczem ktory wyrwal by cie z tej meliny. omotaj go tak aby miec cos na wlasnosc np mieszkanie. jesli nie bedzie ci pasowal zostawisz go i odejdziesz wraz z nieruchomoscia. jesli taka opcja ci nie pasuje to USILNIE szukaj dobrej pracy, dobra kasa z pewnoscia cie pocieszy. a ojca traktuj z przymrozeniem oka i tyle. uszy do gory.

nawet jesli znajde prace i zarobie te 1500-2000 to nie starczy mi na zycie. tu gdzie mieszkam czynsz za mieszkanie z oplatami miesci sie w granicach 1200-1300zl. zostanie mi 200 300zl na zycie. pozatym nie moge zostawic ojca bo on NA PRAWDE potrzebuje pomocy. a mama i mlodsza siostra same sobie nie poradza. mama pracuje i gdyby miala nie przesypiac nocy padla by (ojciec budzi nas w nocy). siostra chodzi do szkoly i jest troche chorowita wiec tez nie wchodzi w gre wieczne niedosypianie. jest po prostu ciezko.

???

skonczylas studia i piszesz "na prawdę"?

Smutna jestes tu?

No cóż, niestety nie każdemu jest pisane mieć szczęśliwe życie. I akurat trafiło na Ciebie. Zresztą nie tylko na Ciebie. Na mnie również. Od dziecka pamiętam tylko awantury w domu,ojca alkoholika z którym mieszkam pod jednym dachem i do którego nawet się nie odzywam i nie potrafię powiedzieć tato, wieczny wstyd i huki. Do tego dochodzi matka która jest współuzależniona i zarazem przewrazliwiona na punkcie alkoholu. Do tego dochodzi nadopiekunczosc, kontrolowanie itd. Nikogo do siebie nie zapraszam. Zresztą to rzuciło mi się na psychikę, boję się, nie jestem pewien siebie,nie potrafię sobie poradzić w życiu a moja samoocena sięga dna.

witaj autorko. przeszłam w życiu podobny koszmar. odbiło to niesamowicie swoje piętno na mojej psychice. tak naprawdę nie mam nikogo bo moja mama jest zimną, nieczułą osobą. jestem potwornie nieszczęśliwa. każdego dnia zadaję sobie pytanie "dlaczego"? i nie znajduję odpowiedzi od 24 lat.

Chcesz zniszczyć sobie życie przez jakiegoś pijaka który jeszcze jest niewdzięczny ze ktoś wogole się nim zajmuje?

tak jestem. czyli tak na prawde nie ma mozliwosci aby cos sie zmienilo. juz tak musi byc. ja tlumacze sobie to tak, ze los tak doswiadcza ludzi silnych. reszta ma slodkie zycie bo po prostu nie dali by rady zyc w takich warunkach. moze by sie rozchorowali, moze poscieli zyly. szkoda tylko, ze na swiecie nie ma sprawiedliwosci i tego nie rozumiem.

no nie ma, ale trzeba żyć dalej. ciesz się, że jesteś zdrowa i masz ręce, nogi...ja też przeszłam podobne piekło...jakoś sobie radzę. pomyśl co by było jakbyś siedziała na wózku...ale na serio wyobraź sobie... lepiej? nie masz tak źle;) ja też mam źle... śpię na rozkładanym fotelu i mam jedną szafkę w pokoju...mam malutki pokój z siostrą. mieszkam z mamą i siostrą, gdzie są ciągłe awantury, ale staram się być poza domem...praca, chłopak, znajomi...jakoś przetrwam...co tam...

up