Moje życie jes do bani...

Nie umiem znaleźć żadnego sensu w moim życiu, czuję taką wielką pustkę emocjonalną i uczuciową... Całkowitą pustkę... Zaczne od tego, że miałam paskudne dzieciństwo bieda, tata alkoholik, brak przyjaciól, glupia klasa itp chodz na szczescie teraz mam paru fajnych znajomych chyba dlatego jeszcze sie trzymam. Aktualnie mam zjebana prace, pracuje minimum 10 godz dziennie, gdzie za nadgodziny nie placa i mozna zostac wyzwanym za nic i nie umiem z niej odejsc, bo jednak potrzebuje pieniedzy. Jestem w nieudanym zwiazku( 5letnim )gdzie nie umiem zostawic swego partnera (denerwuje mnie, irytuje i nie raz na nim bardzo sie zawiodlam, gdyby nie to ze czasem napisze to bysmy chyba nie rozmawiali bo nawet nie mam ochoty do niego się odzywać) to uczucie sie dawno wypalilo a ja z niewiadomych przyczyn jeszcze w nim trwam ( chyba poprostu nie chce byc sama). Nie moge zdac prawka chociaz jakos zle nie jezdze a takie tuki co nie umieją jeździć zdają za 1-2 razem a jak wyjada na miasto to nawet cofnac nie umia. Nie mam zadnych pasji i nie umiem ich znalezc.Jestem nerwowa. Mam wiele kompleksów, których nie potrafię zaakceptować. Mam ciągle jakiegoś pecha i nic mi się nie udaje... Nic mnie nie cieszy. Brakuje mi jakiejś bliskiej osoby, do której zwyczajnie bym mogła się przytulić. Nie wiem czy pisze po to żeby ktoś po mnie pojechał czy wręcz przeciwnie żeby dał słowo otuchy ale mam nadzieję, że jeśli się ktoś wypowie to jakoś to na mnie wpłynie bo już nie daję rady. :(