Czy ktos z was żałuje bycia odludkiem w szkole, na studiach i pracy?

przeciez życie towarzyskie może rozkwitnąć w każdym wieku...przyjaźnie również zawiązują sie w pracy...czasem na spacerze z dzieckiem...no i o co w dzisiejszych czasach wcale nietrudno, przez internet

internet odpada- nie ma mnie na zadnym portalu, zreszta jest cyberprzemoc i nie wyobrazam sobie ze moglabym wrzucic swoje foty do sieci -huuj wie co sie robi z tymi zdjęciami

jestem ateistka wiec odpada znalezienie znajomosci w religijnych organizacjach, grupach wspolnotach,r****ch stowarzyszeniach na pielgrzymkach itp

Byłam strasznym odludkiem, co wynikało ze skrajnie niskiego poczucia własnej wartości. Między innymi uważałam, że tylko modelki i anorektyczki mają prawo do szczęścia, miłości i życia towarzyskiego :O A jak spojrzę na zdjęcia ze studiów jaką naprawdę piękną, seksowną dziewczyną byłam.... Do rozumu trzeba dojść, czasem niestety jest za późno. Nie udzielałam się towarzystko, byłam skrajnie oschła i wredna do chłopaków, no typowy przedstawiciel niskiej samooceny. Czy żałuję? Zycia towarzyskiego nie bardzo, jestem też introwertyczką i odludkiem z natury, nie przepadam za ludźmi. Mój mąż jest taki sam i świetnie sie tu dogadujemy. Czasem mam ochotę gdzieć wyskoczyć, nawet upodlić się i wtedy brak znajomych doskwiera, ale nie tak bardzo :) Jednego żałuję - kontaktów z płcią przeciwną (szczególnie chciałabym wiedzieć, co myślał o mnie jeden chłopak, w którym byłam zakochana i traktowałam jak powietrze, a myślę, że on może chyba też trochę...). Te doświadczenia straciłam. Męża kocham bardzo, ale wiem, że gdybym żyła i zachowywała się inaczej - byłabym z kimś zupełnie innym i wcześniej i moje życie wyglądałoby zupełnie inaczej. Czy lepiej? Tego nikt nie wie i ja już się też nie dowiem. A, bycia odludkiem w szkole nie żałuję - tamte znajomości nic nie były warte, kompletnie nic.Jak co, to żałuje jedynie czasu studiów.

w szkole i na studiach były kolezanki co nalezały do oazy-ale zaden ruuch reliigijny nie jest dla mnie

Kiedys bylam bardzo towarzyska i mialam mnostwo kolezanek i znajomych ale od czasu jak wyszlam za maz spedzam czas z mezem:) Uciekam od ludzi bo juz sie nieraz nacielam na flaszywcow i po prostu mam dosc. Najgorsze sa kobiety te to potrafia drugiej babce obrobic d*pe, koszmar. A najgorsze jest to, ze wiekszosc wlasnie taka jest.

I jeszcze dodam - nieprawdą jest kompletną, jak ktoś tu napisał, że życie towarzyskie równie łatwo może rozwitnąć w każdym wieku. Niestety, ale im dalej, tym trudniej. Ludzie dorośli mają swoje życie, swoje kręgi znajomych, nie mają tyle czasu, chęci, woli do poznawania nowych osób. A znajomości z pracy lepiej niech pozostają znajomościami z pracy. Dla naszego własnego dobra (ryzykiem jest przenoszenie zawodowych znajomości na grunt prywatny, uważam że w pracy obowiązuje zasada bardzo ograniczonego zaufania).

szkola to przymus wiec towarzystwo tez narzucon e-ale izolacj ana studiach to głupia była -teraz to widze

ja od dziecka tak mam -nigdy nie pasowałam do zadnego towarzystwa, w zatloczonym pomieszczeniu, na w tłumie czuje samotnośc - wiadomo w szkole, w pracy , na studiach trza sie stykac z osobami z którymi nic mentalnie, emocjanalnie nas nie łaczy

ze wspólnotami pielgrzymkami i r****mi tez nie jest tak łatwo, zwłaszcza dla osób w pewnym wieku i rzucanie aluzyjnych oskarżeń o ateizm jest wyjatkowo podłe w tym kontekście.

z sąsiadami to wiadomo-tylko dzień dobry zero zapraszania ich do siebie , chodzenia do nich a juz na pewno zadnego dawania kluczy-

w szkole i na studiach wiekszosc ludzi nie pracuje , nie ma dzieci i powanych obowiazkówa jak czloweik staje sie staarszy, musi walczyc o byt, -to twardnieje i ma mnie czasu na zycie towarzyskie -zreszta wyscig szczurów ttrwa od predszkola

indoktrynację w r****ch katolickich poznałam od podszewki, w różnych grupach i znam to na pamięć, potrafię wyróżnić każdy mechanizm, każdy chwyt, wiem czego sie spodziewać, wychodzi facet łapie mikrofon a ja juz z grubsza wiem co powie, to jest męczące i mam DOSYĆ mimo, że ateistką NIE JESTEM. A alternatywy żadnej dla grup religijnych NIE MA, przynajmniej w mojej okolicy. Owszem są sekty i gorąco zapraszają, ale tak nisko nie zamierzam upaść. Po prostu nie ma gdzie poznawać ludzi.

kurde czemu tu wykropkowuje wyraz "ruch"?

mozna byc samotnych nawet jesli wokól jest pelno ludzi -w pracy, szkole , uczelni, w sasiadztwie

"rzucanie aluzyjnych oskarżeń o ateizm jest wyjatkowo podłe w tym kontekście." No tego to ja już w ogóle nie rozumiem. A nawet jak to co? co to jakaś hańba być niewierzącym? Halo, XXI wiek mamy, przypominam co poniektórym :O Mnie wychowano oczywiście w religii katolickiej, a nigdy mi nie pasowała fałszywa (lub nawiedzona lub nawiedzona i fałszywa razem) religijność pielgrzymkowa, oazowa i tak dalej. Nigdy nie zapomnę pieszej pielgrzymki na Jasną Górę. Takiej pokazówki, fałszywej religijności na pokaz i wielu innych brzydkich rzeczy nigdy nie widziałam. Także sorry, katolicy, ale jak chcecie się czuć lepsi, to najpierw spójrzcie szczerze w lustro. Nic tam lepszego nie zobaczycie, zapewniam.

zazdroszcze duszom towarzystwa, lwom salonowym -osobom , ktorzy potrafia rozkręcic njabardziej drętwa impreze, , gdziekolwiek sie pojawiaa blyskawicznie nawiazuja znajomosci i zycie towarzyskie-ludzie lgna do nich

"kurde czemu tu wykropkowuje wyraz "ruch"" Bo to jest nowa, lepsza, naprawiona kafeteria! :D Cenzuruje wszystko :) Swoją drogą jednego nie rozumiem - czy ludzie odpowiedzialni obecnie za informatyczną stronę Kafe po prostu się nie wstydzą? Ja bym się zwyczajnie wstydziła za siebie i swoją pracę.

kurde czemu tu wykropkowuje wyraz "ruch"?

nie dość że wykropkowuje to jeszcze dubluje posty :p

ponieważ debilom z kafe kojarzy się z "r****ć", a są zbyt słabi w swojej robocie, żeby umieć napisać oprogramowanie cenzurujące "r****ć", zostawiające w spokoju "ruszać" :O Stąd ten efekt. Jest tu wiele takich kwiatków. Taki poziom profesjonalizmu :O

w dyzym miescie to jest przynajmniej anonimowosc a na wsi i w malych dziurach -to masakra -wiem bo mieszkałam

słowo ocenzurowane to oczywiście "r.uchać" :)

I tak się załatwia cenzorów, piszcie rozstrzelonym pismem lub z kropką na przykład.

uwazam z e portale spolecznosciowe -to nie warto z nich korzystac-bo nawet ludzie codziennie widywani moga byc kanaliami i klamcami a co dopiero wirtualni

naprawde zazdroszcze duszom towarzystwa

ja byłam kiedyś odludkiem ( liceum przede wszystkich), poza tym miałam chyba fobię społeczną, nie potrafiłam rozmawiać nawet z rówieśnikami, od razu zalewały mnie fale gorąca i chciałam jak najszybciej zakończyć rozmowę ;] nie wiem z czego to wszystko wynikało, wydaje mi się że z powodu kompleksów... wolałam spędzać czas na nauce (!) i z kotem !!! (wiem wiem porażka) ale może dzięki temu dostałam się na dobre studia o których marzyłam :) Przed studiami postanowiłam że coś zmienię w swoim życiu, wyjechałam z domu, zmieniłam swój styl (mój styl w LO był bardzo marny:P ) dodało mi to chyba pewności siebie, zmieniłam otoczenie , stwierdziłam że nic na siłę, ale zaczęłam otwierać się na ludzi i powiem szczerze, że moje życie towarzyskie zmieniło się o 180 stopni i myślę że dzięki temu poznałam mojego męża :) teraz po studiach, owszem, spotykam się ze znajomymi raz na jakiś czas, na pewno mniej intensywnie niż podczas studiów, teraz wolę czas spędzać z mężem nawet w domu:) wyspać się, obejrzeć film, poczytać książkę.... także teraz wszystko się wyważyło;] Podsumowując, nie żałuję niczego, i czasów gdy byłam typowym odludkiem i czasów towarzyskich.... wszystko ma swoje plusy i minusy ;) (rozpisałam się :P )

Nie byłam odludkiem, raczej bym powiedziała, że jestem mało towarzyska. Ale (o ironio) przez całe moje gówniarskie życie moja wąska grupka przyjaciół składała się z osób brylujących w towarzystwie i w takim kontekście osobowym miałam straszne kompleksy. Niektóre z tych znajomości ostatecznie się wykruszyły przez tę 'różnicę temperamentów', z dwoma osobami nadal jestem w dobrym kontakcie, ale nawet po latach mój styl bycia jest dla nich dziwny. Dla mnie z kolei dziwne teraz jest to, jak mogłam się zadręczać takimi głupotami - jeśli mam ochotę na rozrywkę w stylu siedzenie na d***e z książką czy oglądając film to to robię i nie obchodzi mnie to, że w opinii społecznej bardziej pożądane jest założenie najlepszych ciuchów i wybycie na miasto. Z drugiej jednak strony przestałam dbać o swoje stare znajomości, nowe olewam i mimo, że to jest to co mi w tym momencie odpowiada, zastanawiam się czy to jest dobre i 'zdrowe' tak się odcinać i czy nie jest na to o jakieś przynajmniej 10 lat za wcześnie...

up

up