derealizacja

czy ktoś z Was doświadczył uczucia derealizacji? jeśli tak, jak sobie z tym poradziliście?

Samo przechodzi jak się o tym nie myśli.

staram się, mam dużo zajęć itp, ale to uczucie ciągle mi towarzyszy. Nie da się o tym zapomnieć...

Może leki?

raz silniejsze raz slabsze

chyba bedę musiała, chociaż unikam tego jak ognia po bardzo nieprzyjemnym doświadczeniu z antydepresantami. po odstawieniu leku który strasznie źle na mnie działał tak mi się stało. derealizacja to koszmar...

A bo może za wcześnie odstawilas.

ja chyba to mam często. od lęków i depresji.

koszmar... czasem nie jestem w stanie normalnie funkcjonowac, niemal trace kontakt z rzeczywistoscia, a czasem to po prostu taki dyskomfort. kiedy odstawilas ten lek?

Bo to się robi ze stresu.Ale to jest tylko takie wrażenie.Poza ty m nic się nie dzieje i nie stanie.

Właśnie,a co bralas?

pewnie tak, ale fatalnie na mnie wpływały. 6 miesięcy już się męczę. mam myśli samobójcze przez to. strasznie dużo spraw zawaliłam, krzywdzę bliskich, bo nie panuję nad sobą, nie pamiętam co przed chwilą powiedziałam, wszystko jest dla mnie jak sen.

To trzeba wrócić do leków.Bo się będziesz meczyc. A nie m a czemu.

wplyw leków i wplyw depresji może to być. :(

Wiem, że ze stresu. Ten rok jest dla mnie bardzo stresujący. Ale naprawdę nie mogę normalnie funkcjonować. Lek odstawiłam w grudniu 2012. Po odstawieniu było ok. Dopiero dokładnie 1 stycznia, kiedy pomyślałam, że na drugi dzień kończy się wolne i wracam do przykrych obowiązków tak mi się stało. Byłam przerażona. I tak jest do tej pory i coraz gorzej...

A jaki brałas?

idź do lekarza, bo powinnaś być na lekach :(

Mam depresję od lat... Lęki też, chociaż słabe. Teraz już mi wszystko obojętne... Rozstałam się z wieloletnim partnerem, bo stwierdziłam, że nic do niego nie czuję. Nie czuję niczego do nikogo... Ani sympatii, ani nienawiści... Tylko siebie nienawidzę. Samoocena zerowa. Brałam parogen.

Oj,to trzeba się wspomóc apteką.Pewnie wolalabys bez,ale czasem trzeba.

raczej bym tu leków nie winiła, to chyba jednak raczej wina niedoleczonej depresji, lęków, stresów...

brak odczuwania uczuć są charakterystyczne dla depresji :( idź się leczyć zanim będzie za późno :(

boję się leczenia... poprzednie leki źle znosiłam. ciekawe co będzie jak się z tego wyleczę... i dotrze do mnie ile szkód narobiłam...

ja też z pierwszym lekiem nie trafiłam :( ale drugi mi pomógł

To pop ros o inne leki,jeśli te były nie trafione. A co do szkód,to człowiek bez de opresji tez popełnia mnóstwo błędów,Wiesz ile rzeczy ja żałuje?Tylko nie miewam depresji,a nerwice lekowo'depresyjna.Masakra jakaś.Za jakie grzechy.

za jakie grzechy? chyba za sam fakt, że żyjemy :(

dzisiaj postanowiłam sobie, że nałykam się tabletek nasennych, o których wiem, że są niegroźne po przedawkowaniu nawet. pragnęłam, żeby zabrali mnie do szpitala, żebym przez chwilę chociaż nie musiała się niczym martwić...

Ta.Niektórzy tego nie maja i sobie żyją.A ją przez to za maz nie e wyszlam.Nie chciałam nikogo tym obarczac.Z reszta balam się,ze nie zrozumie.

też to ukrywam, chociaż nie przed wszystkimi. ale najgorsze jest to, że najbliżsi nie rozumieją ... "wymyślasz", "wydaje ci się"... wolę nic o tym nie wspominać niż słuchać takich komentarzy...

Bo kto nie przeżył to tego nie zrozumie. Ja tez długo nie mowilam.I życie przelecialo.Żałuje,ze tak późno poszkam na terapie i w ogóle.Może w przyszłym życiu mi się poszczesci.

bo jak ktoś tego nie przeżył to nie zrozumie. sama długo nie rozumiałam co się ze mną dzieje, próbowałam to jakoś określić... i jakoś sobie z tym radzić.