Jak sobie poradzić z samobójstwem na które miałam wpływ

Minęło sporo czasu a ja od tamtej chwili noszę w sobie poczucie winy. Chciałabym zapomnieć, ale nie potrafię. Poradzcie mi cos.

Wpływ ? Samobójstwo to indywidualna decyzja, to zależy od osobowości. Człowiek, który to zrobił nie potrafił sobie poradzić ze swoimi problemami i to nie jest niczyja wina i naprawdę nie musisz mieć wyrzutów sumienia.

przeciez tam jest lepiej, wiec nie ma powodów do wyrzutów

Tak.Stało się to przeze mnie. Głownym powodem byłam ja, i nie dziwie się. Zraniłam okrutnie człowieka wrażliwego i dobrego. Nie umiem z tym zyc :(

Wierzysz że samobójcy idą do nieba?

Autorko, co konkretnie się wydarzyło? Cokolwiek to było musisz zrozumieć że to był Jego wybór i już tego nie zmienisz. On mógł żyć ale wybrał śmierć i ucieczkę od problemów. Tacy ludzie to tchórze...

Ktoś to zrobił nie dlatego, ze Ty go zraniłaś tylko dlatego że był słaby. Jak nie Ty to inna, albo jakiś inny impuls by zadziałał.

wszyscy idą

Nie wierzę, mam powody by nie wierzyc

Jezus ich zbawi, padną w jego martwe zombiaste ramiona i będą spijać jego krew niczym nienasyceni nekrofile.

Zaraz napiszę co się stało.

nie twoja wina, tylko ten ktos był niezrównowazony psychicznie

jego wybór a nie twoja wina

miałem podobne wyrzuty i myslałem że to ja zawiniłem ale dziś wiem że to był jego wybór

Jestem bardzo trudną osobą. Nie wiem skąd się wziął taki schemat postępowania ale nie potrafię go zmienić pomimo starań. Nie wychowywałam się w patologii. Tego chłopaka poznałam będąc w maturalnej klasie. Od razu wpadł mi w oko. Wiedzialam ze cos do mnie poczuł. Bawiłam się nim, on powoli miał tego dość. Poznawał inne ale nadal ze mna sie kontaktował. Gdy sobie kogoś znalazł to od razu mieszałam byle nie doszło do czegoś wiecej i bawilam sie od nowa. W koncu balam sie ze moge go stracic na dobre, więc doznałam "oswiecenia" i zmieniłam się na jakiś czas. Byłam dobrą aktorką... On uwierzył, był bardzo wrażliwym człowiekiem i poniekąd to wykorzystałam. Bylismy ze soba. Znosil moje codzienne zachowanie, chciał miłości, dawałam mu ją ale zachowaniem wyniszczałam. W koncu zdradziłam. Odchorował to strasznie.Poznawał inne a ja miałam czelność wracać do niego i mieszać... Chłopak tracił grunt pod nogami, zawalił też szkołę. Wciąż coś do mnie czuł. Mówił że nie może tego wszystkiego wytrzymać i mysli o najgorszym :( Miał już jedną próbę za sobą, więc nie wzięłam tego tak całkowicie na poważnie, wrecz wyśmiałam.Podał konkretną datę. Nie myślałam o tym. Kompletna znieczulica. Zapowiedzianego dnia leżałam sobie w łózku gdy dostałam smsa " Zegnaj kochanie, za kilka dni się zobaczymy:* " dzwoniłam, ale wyłączył tel. Na drugi dzień do szkoły przyszła policja z informacją, że on nie żyje i biorą na przesłuchanie kilka osób, w tym mnie.

Byłam w takim szoku, że ciągle płakałam. Pytali czy wiedziałam o planach, kim dla niego byłam, czy coś wiem. Nie powiedziałam im nic, chociaż wiedziałam że będzie źle ze mną. Mieli jego tel, było sledztwo, które umorzono z braku dowodów. Chyba wykasował wszystkie sms'y,może nie chciał obwiniać...Nie wiem. Jego matka chyba coś czuła, ale nie miała do mnie żalu. Rozmawialam z nia nie raz. Mówiła,ze nawet jeżeli było miedzy nami jakieś spiecie to mnie nie wini, ze co sie stało juz sie nie odstanie. A ja juz nie potrafie z tym zyc, nikt o tym nie wie, tylko ja i On.

I to uczucie gdy stałam nad jego trumną. Wzrok wszystkich był skierowany na mnie. Nie moglam uwierzyc, ze w tej trumnie widzę jego. Ubrany w garnitur, wyglądał pięknie. Nie miałam nawet siły by płakać. Nałykałam sie jakiś prochów które pozwoliły mi tam wystać, po powrocie do domu w ryk i tak przez kilka tygodni.Najgorsze emocje już minęły, ale nadal mam chwile słabości, nie radzę sobie z tym. Tak jak dziś.

Problem tkwi w tym, że to przeze mnie. wiem jak go to załamalo. Wcześniej mial przykre sytuacje, ale mysle ze tym wszystkim go dobiłam. Wielkimi krokami zbliża się 1 rocznica jego śmierci, nie wiem jak ja przeżyję.

Może ktoś przeczyta nad ranem. Jutro tu wejdę.

c*****a sytuacja. wiem cos o tym ale u mnie to troche inaczej wygladalo, nie przeze mnie ale winie sie ze nie zapobiegłam bo wiedziałam ze planuje. a byl jedna z najblizszych osob,czuje ze go zawiodłam .przy okazji tez siebie i nie moge sobie tego darowac, nawet na cmentarz chodze rzadko bo od razu sie rozklejam.

i pewnie tez mlody byl , tak jak moj , skoro mowisz ze w maturalnej . szkoda ludzi:(.. od razu wspomnienia wracaja przez takie tematy:(

podaj swoje gg jak chcesz mogę z tobą popisać

Posłuchaj on nie pragnął miłości, on pragnął śmierci albo inaczej pragnął bardziej śmierci niż miłości, bo są tacy co pragną czasami i tego i tego. Słyszałem o naprawdę zadziwiających przypadkach samobójstw z nudów, z ciekawości co jest po śmierci, albo dziewczyna powiesiła się bo brat nie chciał jej zejść z komputera, dwie 18 latki powiesiły się wspólnie w stodole mimo że miały chłopaków, kochające rodziny. To wszystko jest p**********e i czas to zrozumieć.

ale nie porownujcie samobojstwa z nudow z samobojstwem wrazliwego mlodego czlowieka , ktorego problemy przerastaja... wiem cos o tym bo osoba z bliskiego otoczenia tez to zrobiła, a problemy w tym wieku naprawdę są dramatami. Zwłaszcza pierwsze nieudane milosci,problemy w szkole czy w towarzystwie...

autorko to ile masz lat?20?

jestes potworem

zawsze mnie zastanawialo czemu dziewczyny to takie suki

Moze nauczysz sie ze nie mozna bawic sie uczuciami innych.

mam nadzieję że to wszystko do ciebie wróci, że w przyszłości zabije się twoje dziecko lub mąż , wiesz co to jest karma ? odpokutujesz za śmierć tego człowieka , ty i twoja rodzina , zobaczysz

No niestety chłopak głupi był (niech spoczywa w pokoju). Powinien ją zniszczyć, a nie siebie.