mówić czy nie mówić

z innej beczki. Mieszkamy w szeregówce. Mamy cały pion tzn garaż na dole, pierwsze piętro i drugie. Mamy taras i z tego tarasu jak stanę przy barierkach to widzę ogród sąsiadki, która mieszka obok tj. to samo wejście do klatki. I jak ją słyszę to wychylać się przez te barierki i wolać cześć czy nie? Czy tylko jak przez przypadek się zobaczymy? Nie chcę by się sasiadka czuła osaczona, że tylko siedzę na tarasie i czekam aż ona wyjdzie. Co byście robiły?

trochę głupie pytanie, ale postaw się w jej sytuacji - chciałabyś żeby krzyczała Ci cześć za każdym razem jak wyjdziesz w ogród? ja bym się czuła osaczona.

no to własnie nie krzycze za każdym razem ale nie chcę wyjść też na jakaś ważną panienkę co nawet cześć nie powie.

No chyba żartujesz? Skoro masz takie dylematy, to chyba mieszkasz bardzo krótko w tej szeregówce. Ja mieszkałam kilka lat i mieliśmy nawet balkony oddzielone takimi drewnianymi płotkami i mówiliśmy sobie dzień dobry tylko jak się przypadkiem zobaczyliśmy, jak się któreś wychyliło przez barierkę tak że widziało nasz balkon zza płotku. A tak to nikt nic do siebie nie mówił przez płot, nawet jak z każdej strony rodzina siedziała i ze sobą rozmawiała. To są obcy ludzie. Co innego jak obok mieszka twoja przyjaciółka z którą spędzasz dużo czasu to wtedy można sobie krzyczeć przez balkon: o słuchać, że Aśka wstała! cześć! Rozumiesz?

słychać

mów jej cześć jak się widzicie w sposób naturalny - a nie na zasadzie, że musisz sie wychylac żeby jej cześć powiedzieć - weźmie cię za jakąs wścibska babę :)

nie mówic

hahahah już sobie wyobrażam jak robie coś w ogrodzie a sasiadka leci z domu mi czesc powiedziec- pomyslałabym ze wariatka:)