Nieśmiały facet.

staram sie do niego podchodzic tak zartem na luzie po kolezensku. Wczesniej probowalam flirtowac, ale spinal sie, wiec odpuscilam. w koncu odwazyl sie rzucic aluzje zebysmy razem gdzies poszli, ale to ja musialam w koncu rzucic haslo: to chodzmy tam razem. Widzialam ze on probowal ale sie strasznie wstydzil. Zjedlismy cos i on dalej e poszedlby jeszcze do sklepu kupic sobie cos tam i nie byl w stanie wykrztusic zebym poszla tam z nim i pomogla mu wybrac. Dopiero jak ja poszlam to on zapytalczy pojde z nim. Po tym sie osmielil i zaproponowal jakis spacer/kawe. Poźniej mijal mnie pare razy na uczelni, ale zawsze gdy widzi mnie w grupie to nie podchodzi. Raz nawet widzialam ze jak ja rozmawialam w grupie to on stanal obok i czekal az podejde, ale sam nie podszedl.

ten typ tak ma,być może to wartościowy chłopak ale sama musisz to ocenić,tylko nie ma za bardzo okazji by o tym się przekonać z drugiej strony,nie ma sensu wyręczać go,bo to facet powinien mieć ja.ja

i wlasnie tego sie obawiam. czy to bedzie ten typ czlowieka ktorego trzeba bedze za soba ciagnac czy po prostu wystarczy raz osmielic i on bedzie wiedzial juz jak dalej postepowac?

ciężko powiedzieć,nie wiadomo jakiego to typu chłopak,czy tylko ma problem z komunikowaniem się z ludźmi i sprawia mu to trudność,bo w domu był traktowany jak nic nie znacząca rzecz,i obawia się konfrontacji swoich poglądów z poglądami innych ludzi,często gęsto,to bardzo inteligentni,ciekawi ludzie,ale też "darcie" na siłę,nie ma sensu,bo faceci chyba nie cenią takich kobiet,być może w głowie ułoży mu się "historia",że Ty tak zawsze wyrywasz chłopaków,ani nie doceni Twoich starań,ani nie będzie Ciebie szanował,oczywiście luźno snuję różne scenariusze,a baba za facetem,...nie trafi(tzn jego tokiem myślenia) jeśli Ci się podoba,i chcesz go bliżej poznać,to młodym ludziom łatwo gdzieś razem wyjść,spędzić czas,może po prostu zaczep go na uczelni i zagadnij o coś,stwórz -mu dogodną sytuację ,,,a czy ją wykorzysta,to już jego sprawa ja mam "doświadczenie" jeśli chodzi o znajomość z tego typu osobnikiem,ale rozstaliśmy się z hukiem:P,złamał zasady,"moje" zasady,ostrzegałam-że nie jestem łatwą osobą,ani potulnym barankiem,podkopał moją wartość,i zakpił w sumie z tego czym się w życiu kieruję,nie tylko chciałam być fajnym dla niego partnerem ale i przyjacielem,a po drodze przyszła i miłość,,,, jako osoba,która ma problem w relacjach,pewnie głównie z kobietami,jakoś nie przyszło mu do głowy,żeby po prostu porozmawiać,stanął okoniem-bo jak ja mogłam jemu,właśnie jemu zarzucić to a to,,, a po drugiej stronie byłam ja- z moim żalami,że zostałam potraktowana jak bodaj jakaś Maryśka ... jako,że się "czujemy" tzn i tu dziwnie to zabrzmi,ale nie mając kontaktu ,mamy go po dłuższym czasie -stwierdziłam,jak ja tego nie ruszę,to przepadnie wszystko,a wydaje mi się ,ze było o co walczyć,a może tylko mi się wydawało,,,, przeprosiłam,za co miałam przeprosić,mieliśmy się spotkać,i jakoś do tego nie doszło,życie w biegu i chyba strach,strach przed konfrontacją z problemami,,,, ale i to skończyło się mega zadymą na bazie moich doświadczeń,powiem tyle,nigdy nie należy za faceta załatwiać tego co on powinien już człowiek pierwotny,miał swoje zadania,i wszystko było ustalone,to nie kobieta miała ubić mamuta i zaciągnąć swojego sierściucha do groty w celach prokreacyjnych facet,musi mieć szansę na to ,by być facetem bo inaczej sam do siebie nie będzie miał szacunku,a i kobieta będzie go traktowała jak ciapka.