Miłość, która nie może minąć...

Dwa lata temu przeżyłam jedyną miłość w swym życiu...problem w tym, że mężczyzna ten był 10 lat starszym, bezrobotnym muzykiem, z długimi włosami, ubierał się na czarno...miałam 18 lat bałam się reakcji otoczenia (zwłaszcza stereotypowych, despotycznych rodziców) na nasz związek i z tego powodu po dwóch miesiącach z nim zerwałam...sądziłam, że jestem młoda, ładna i poznam kogoś ,,normalnego" do kogo będę czuła to samo...minęły dwa lata, mam za sobą 4 związki podczas których ten o którym piszę nie potrafił opuścić mych myśli...nawet gdy usilnie starałam się wyrzucić go z mej świadomości pojawiał się w snach i wspomnienia wracały :( teraz już nie mam złudzeń - to była moja prawdziwa miłość i najpewniej już się nie powtórzy. nie mam do niego kontaktu (usunęłam, żeby coś mnie powstrzymało, gdy zmienię decyzję o rozstaniu), a chciałabym zapytać czy da mi drugą szansę (wiem, że to mało prawdopodobne, ale jak nie spróbuję, będę żałowała). przez wakacje pracuję w szpitalu, jego mama również...zastanawiam się nad pewnym pomysłem i tu pytanie do was - czy to idiotyzm i dac sobie spokój czy spróbować? otóż myślę nad tym czy może podejść do niej, powiedzieć że spotykalam sie z jej synem kiedyś i że chciałabym z nim porozmawiać, ale nie chcę naciskać, więc dalabym jej swój nr i poprosiła, żeby mu przekazala, a on jak zechce to zadzwoni...co sądzicie????

To jest to miejsce w ktorym kobieca hipergamia sciera sie z romantyzmem.

Odnajdz go,miłości się nie produkuje,ona się pojawia i jest i nie powtórzy się z inna osobą Znam wiele historii z życia Moja sąsiadka -jej córka 20 lat temu była bardzo zakochana w chlopaku,on był z innego miasta,też ja bardzo kochał i wprowadził się do nich lecz matka nie pozwoliła na to i go wygonila,teraz ta dziewczyna ma 40 lat,nikogo nie ma,pamięta o tamtym,mówiła ze nikogo nie chce,a jej matka żałuje teraz po latach ,mówi ze jakby tego chłopaka zostawiła to pewnie by wnuki chociaż miała,a nie ma,mieszka z córka sama w dużym domu