Przyznaje,jestem zawistna

Te wszystkie piekne,bogate ,zgrabne modelki i celebrytki ktore oglądam na co dzien w necie i gazetach chętnie bym udusiła albo oblała ich twarze kwasem.Zycie mi nie wyszło ,figure diabli wzieli i musze stac 8 godzin w sklepie z butami zeby zarobic 1500 z,Dostaje furii jak patrze na nie i widze ze kase maja tylko za pokazywanie pieknego ciała i usmiechanie sie do fotografów i kamerzystów,a mnie nie stac na podstawy.Zycie jest choojowo niesprawiedliwe.Głupie pustaki maja kase i facetów pieknych bogatych a ja nie mam nic i nikogo choc głupia nie jestem.Non stop wiatr w oczy i bieda od dziecinstwa,a do tego wygląd wieśniary bo nie stac mnie zeby zadbac o siebie.

Piszesz, że nie jesteś głupia, wykorzystaj więc swoją inteligencję, aby lepiej się w życiu urządzić. Zawiść zeżre cię od środka. zazdrość w pewnych granicach - zmotywuje.

gdy przyjedzie Lato z Radiem do Twojej miejscowości to wskocz w fajne klapki na obcasie wypożyczone ze sklepu i w sukienkę z gołymi plecami , aby wszyscy widzieli, że masz gołą doopę na wierchu , jak znana celebrystka i natychmiast zostaniesz celebrystką a następnego dnia posypią się propozycje, będą wywiady dla GALI i Pani Domu, dla Przyjaciółki , zaproszenia od szkół i zakładów pracy , będzie pięknie, zobaczysz !

Taka osobe jak ty omijalabym szerokim lukiem.Niestety doswiadczylam,co to znaczy zawisc wlasnie takich bab jak ty.Zamiast mowic,ze zycie ci sie nie udalo,wez sie za siebie.Nie trzeba byc bogatym,zeby np.byc zadbanym i nie wygladac jak wiesniara,jak figure diabli wzieli,to zastosuj jakas diete,nikt ci nie kazal tyc itd.Zloszczac sie na inne kobiety nic nie osiagniesz.Zmobilizuj sie do jakichs zmian w swoim zyciu-w koncu ty jestes kowalem swojego losu,nikt inny.

Ja też niestety jestem zawistna :( Ponarzekam sobie trochę, a co. Jestem na stażu, udało mi sie go zdobyć pomimo odmów UP. Niedawno przyszła do pracy córka jedenj z pracownic, ato zastepstwo mogłam dostać ja :( Ona niedośc, że ładna, stać ją na sandały za 200 zł, za rok wychdzi za mąż, ma normalną rodzinę, to jeszcze tak się jeszcze jej z tą pracą udało:/ (udało... znajomości...nic więcej) A ja, wychowywana bez ojca odkąd skończyłam jeden rok, jestem DDA przez alkoholizm jednego krewnniaka mieszkającego z nami, musze chodzić na terapię, żeby dojść do ładu ze sobą, mam problemy zdrowotne, nie mam pracy jako takiej (staż mi się skończy, nie wiem, co dalej), moja mama na nic kasy nie ma więc mi nie pomoże, nie stać mnie na nic praktycznie, nie mówiąc o jakimś weselu czy ślubie. Jestem po prostu smutna. Smutna,że jedni mają wiele, a drudzy prawie nic, a tym pierwszym jeszcze sie udaje i dostają z***biste szanse od losu.