Dlaczego jak ktoś ma depresje, nie wychodzi z domu latami, to nikt nie reaguje?

Po prostu nie rozumiem tego... wyobraz sobie, że ktoś siedzi latami w domu np. syn czy córka, rodzice wiedza, znajomi, otoczenie słowem mowiac, każdy doskonale widzi (bo ludzie aż tak głupi nie sa), że ta osoba nie radzi sobie, pewnie znaczna część wie, że może chodzić o depresję. A mimo to NIKT, dosłownie nikt nie wspiera takiej osoby, rodzice wyzywają od leni, społeczeństwo wie ale nie robi nic. Właśnie o to mi chodzi, tzn. wiedzą o problemie, ale nie reagują, mijaja kolejne lata, a otoczenie dalej nic. Jak to wyjaśnić?

Moze sie wstydza wyjsc wprosy z propozycja idz do psychiatry/psycholoha?? Wola traktowac taka osobe jak normalna,zeby nie urazic, moja depresja nikogo nie obchodzila...lezalam w lozku 3 dni i nie moglam wstac, w koncu dostalam lek i jestem bardzo szczesliwa

Jedni nie wiedza co to depresja, drudzy nie wiedza czy sie wtracac, a trzeci maja wszystko w d***e.

Nie obchodzi ich to lub cieszą się, że ktoś ma gorzej nawet w najbliższej rodzinie, brutalne, takie osoby muszą liczyć na siebie.

raczej takie osoby nie są w społeczeństwie lubiane, a osoba z depresją ma w******e na wszystko, chciałabyś, żeby ktoś miał na Ciebie w******e? nie. więc łatwiej jest powiedzieć, ze nie potrafisz pomóc, bo to zbyt straszna choroba.

zalezy, ja nie wychodze ale jestem bardzo komunikatywna/ trzezwa umyslowo, wiec niczego wbrew mojej woli nie zrobia

Tez mialam depresje. Piec dni i piec nocy nie jadlam, nie pilam i nie spalam. Tylko lezalam i patrzylam sie w pusty punkt od czasu do czasu placzac. Pozniej juz nie wiedzialam co za dzen jest i ktora godzina. Tylko, ze ja mialam do tego stany lekowe. Nieciekawa sprawa.

też zrozumiałam, że musze liczyć na siebie, pomocy oczekiwać jedynie od specjalistów, nauczyć sie jej szukać, nauczyć się się szanować. zrozumiałam, że pomoc, wsparcie, czułość ze strony innych w formie jakiej oczekuje nie spadnie mi z nieba.

5 dni ja pier ja tak mialam 5 lat

a no to wspolczuje bo ja nie wytrzymalabym piec lat bez jedzenia bez picia i bez snu ;)

ja wytrzymalam 7 lat

to juz w stadium kakatonii dzowni sie po pogotowie, ale swiadomego ktory nie godzi sie na interwencje nie mozna zmusic do leczenia

bo wola nie widziec, i nie chce im sie POMOC osobie ciepiacej. udaja ze nie ma problemu, nawet kiedy zadne leki na depresje nie pomagaja takiej osobie. niektorzy zwlaszcza polacy wrecz ciesza sie ze ktos ma jeszcze gorzej niz on.

* cierpiacej

I co wam pomoglo jak wyszlyscie z tego? Ja zadnej psychoterapii

wątpię, by ktoś był aż tak c*****y, by cieszyć się akurat z tego. to nie jest "że ktoś ma gorzej", to jest p********a ciężka choroba, piekło za życia, trzeba być s********m, by się cieszyć, że ktoś to ma, a nie tylko zawistnym polaczkiem.

Ale zeby bylo jasne...ja mialam taki epizod tylko. Nigdy wczesniej i nigdy potem sie to nie powtorzylo. Zycie moje mnie w tym okresie bardzo przeroslo i troche mi sie pochrzanilo.

"niektorzy zwlaszcza polacy wrecz ciesza sie ze ktos ma jeszcze gorzej niz on." szczera prawda

POlactwo najabrdzoej nienawidzi nie żydów, ruskich czy cyganów - ale własnie innego POlaczka. spójrzcie na te zawzięte, w****ione mordy dookoła. nikt się nie uśmiecha, nikt nie okazuje nikomu życzliwości. każdy wokół to wróg - do samca/ samicy, pracy, butelki 3 cytyn:O skurwiały kraj!

e tam, nie wszyscy tacy są. nie przypisywałabym tego danemu narodowi. dla mnie wiele osób jest życzliwych, ok, a wielu nie. i tak samo z innymi nacjami, które spotkałam.

cię postawił na nogi?

ja spotykam rozne nacje na codzien i pracuje z roznymi narodowosciami. Nikt fermentu nie sie tylko zawsze polacy.

a mnie przedstawiciele innych nacji dobijali też. każdy spotyka co innego;) ja tam Polskę lubię, nie dajmy się zwariować.

Trawa:D

Mialam ten swoj epizod tylko raz. Dokladnie rok temu. Myslicie,ze to sie moze powtorzyc? Nie wiem czy to normalne ale w nocy chodzilam po mieszkaniu i slyszalam kazdy dzwiek przesadnie glosno np rury.... jakby sluch mi sie wyostrzyl i te dzwieki mnie dobjaly, balam sie ich. W nocy czulam sie jakbym cos wziela :/ w dzien patrzylam w sufit i plakalam.

miałam swojego czasu problemy z mężem,nie chce opisywac,wystraczy fakt ze dorobiłam sie dwóch niebieskich kart przemocy,walczyłam o normalnosc dla dzieci,broniłam ich i siebie az popadłam w depresje,wiedzialy o niej pracownice z mopsu i moja psychiatra,zadna z nich nie zorganizowała pomocy choc dobrze wiedziały ze mi z***biscie cięzko,do tego czułam sie przez nie osaczona i zaszczuta mimo ze to ja byłam ofiarą,rodzina tez olała mój problem,matka twierdzi do dzisiaj ze z depresja ludzie chodzą do pracy...znieczulica i niechęc do niesienia pomocy porażająca i przerazająca,tylko siostra od czasu do czasu wpadła,sama musiałam przebrnąć przez to piekło mając pod opieka kilkoro małych dzieci,to cud że nie doszlo do jakiegos nieszczescia a z ludzmi któzy mi wtedy nie pomogli nie chcę dzisiaj rozmawiac,mam nadzieje ze im zycie odpłaci

To ja gosc z drugiego posta - haha trawa ! Kumpela mi dzis powiedziala,ze nie potrzebuje trawy ani alko:-P biore tianeptyne, ma malo skutkow ubocznych a mi o to chodzilo, ale na kazdego wszystko dziala inaczej, na niektorych w ogole nie dziala na mnie dziala mega pobudzajaco, spie po 3 godziny na dobve i jest super

Nie rozmawiam dzisiaj z ludźmi którzy kiedyś opuścili mnie w najgorszym momencie mojego życia...mówimy sobie tylko obojętne ''cześć'' kiedy mijamy się na osiedlu.

Dopiero jak dochodzi do tragedii,kiedy taka osoba popełnia samobojstwo to ludzie zbierają sie na pogrzebie i płacza,nie moga uwierzyć,,,to taka polska katolicka obłuda bo jak człowiek żyje to kazdy umywa reće i nie interesuje sie jego problemami i chorobami.Najgorsze jest to ze ze często taka osoba nie moze liczyc nawet na swoja rodzine.Jak mozna wmawiac choremu człowiekowi ze powinien liczyc tylko na siebie,to okrutne i nienormalne

Było dobrze jak chcieli się zabawić czy coś wypić a jak zobaczyli że mam problemy,to przestali nawet dzwonić że idą na imprezę. Tacy to byli 'przyjaciele''-od piwa, czy zabawy. Tyle.