sama po 10 ciu latach związku

krótko mówiąc po10ciu latach uwolniłam sie(teraz to rozumie)od wyzwisk,szarpania...pobił mnie tak ze wyladowałam w szpitalu....najlepsze lata 20-30,gdzie wszystkie moje znajome sie bawily i zakładały rodziny ja zmarnowałam będąc z.....nim...teraz mam świadomość,że trzeba żyć dalej,próbować,ale brak mi sił,albo to strach przed kolejnym rozczarowniem,sama nie wiem...wszystkich dopasowuję do niego.tzn widze w ludziach te jego podłe cechy którymi mnie krzywdził przez wiele lat,to mnie przeraza...proszę o poradę jesli ktos mnie rozumie,nie wiem jak sie odnależć w dalszym życiu...