Osiemnastoletnie mamusie

Jak by moja corka w wieku 14 lat przyszla z brzuchem to nie wiem co bym zrobila. To musi byc prowokacja. Jeszcze ta dziewczyna mi wyskakuje tutaj z ambicja ... amsakra

niestety takie przypadki coraz częściej się zdarzają, przyszło dziecko z mamą do ginekologa-myślałam że mama do gina a córka do towarzystwa(z twarzy tak z12 lat więc mogła mieć NAWET 15) jak wychodziła z matką to wyjaśniło się...córeczka w ciąży i to Warszawa

To jest okropne- szkoda mi tych matek... w wieku 14 lat sie tak nie szanowac jak nie wczesniej.

18-letnie matki? To przecież głupota. Sama mam 21 lat i chciałabym mieć dziecko ale myślę głową, o dziecko postaram się dopiero wtedy, kiedy będę dojrzalsza i będę miała dobre warunki.

05.08.13 [zgłoś do usunięcia] gość 18-letnie matki? To przecież głupota. Sama mam 21 lat i chciałabym mieć dziecko ale myślę głową, o dziecko postaram się dopiero wtedy, kiedy będę dojrzalsza i będę miała dobre warunki. x Nareszcie ambitna dziewczyna napisala.

Temat się rozwija heh :)

Oj dziewczyno do nauki sie lepiej wez a nie za rozmyslenia nad robieniem dziecka. To nie zabawka,nie rzucisz tego w kat jak ci sie znudzi matkowanie.

Nastoletnie dziwki ciągnące kasę od państwa i siedzące z bachorem jak pasożyt u rodziców. Oby wam pozdychały te małe bękarty.

no to poprzedniku pojechałeś, może lepiej by było gdyby ciebie matka utopiła, tyle jadu w tobie że pół podstawówki obdzielisz

droga autorko. ja urodzilam dziecko mając 18 lat. jest to zdecydowanie za wcześnie i przemysl dobrze czy napewno tego chcesz. masz pewność że będziesz w stanie zająć sie dzieckiem? zapewnic mu godne życie? czy będziesz szczęśliwa gdy Twoje życie zmieni sie o 180stopni? nie będzie imprez, wypadów ze znajomymi, podróży. że szkoła będzie bardzo ciężko no chyba że chcesz "obciążyć" swoim dzieckiem rodziców. z własnego doświadczenia Ci powiem że jest bardzo ciężko. nie mam. pomocy od nikogo. jak byłam w ciąży i zaraz po porodzie mieszkaliśmy u rodziców mojego partnera jednak to na dłuższy czas nie zdaje egzaminu więc wyprowadzilismy sie, było coraz gorzej. wynajem mieszkania, opłaty pochłaniały dużą część naszych dochodów (nigdy nie korzystaliśmy z MOPS-u) no ale trzeba było dać radę. kombinowalismy na wszystkie sposoby aby zaoszczędzic i dorobic, aby na nic nie brakowało. ja jeszcze w ciąży zrezygnowałam z technikum i zapisałam sie do zaocznego liceum aby nie marnować czasu bo wiedziałam że jak urodzeni i tak będę musiała to zrobić. teraz jest już dobrze. udało sie to ułożyć, partner otworzył jednoosobową firmę i dobrze zarabia ale kosztowało nas to naprawdę dużo nerwów, stresu i wyrzeczeń. nigdy nie chcieliśmy i nadal nie chcemy od nikogo pomocy. radzimy sobie sami. jestem szczęśliwa, kocham córkę nad życie ale wiem że byłoby o wiele lepiej, łatwiej gdyby przyszła na świat kilka lat później. chcesz takiego życia?

Ja to wszystko rozumiem i wiem jakie jest życie. Może nie do końca ale wiem. Tak jak pisałam nie będę na razie planować dziecka. Porozmawiam z partnerem. Jeśli mnie na prawdę kocha to razem ze mną poczeka aż skończę szkołę i oboje dorobimy się czegoś. Wszystkim dziękuję za wypowiedzi nawet za te nie miłe :)