Smutno mi pogada ktoś

nie mam z kim w sumie porozmawiac, mam cos z psychika, pogada ktos?:(

czesc jestes ?

Ja mogę. A o czym?

sama nie wiem, dawno z nikim nie rozmawiałam, mam depresję i od miesiąca nie wychodzę z domu, siedzę w pokoju, zasłonięte okna. Rodziców nie ma, wyjechali na wakacje. Trochę jest mi ciężko.

a czemu masz depresje?

życie, problemy, za dużo by mówić. Czekam na październik, wtedy już z musu będę wychodzić z domu, bo przecież trzeba skończyć studia. Narazie siedzę sobie w mojej ciemnicy. Jestem samotna, ale wiem, że na własne życzenie.

A masz/miałas jakichś przyjaciół/ rodzenstwo..? Byłaś u psychologa/ psychiatry?

rodzeństwa nie mam, przyjaciół nie miałam, znajomych kiedyś, ale uchodzę za dziwaka, więc już nie mam. Do lekarza nie pójdę, do psychologa tym bardziej, to są zwykli ludzie, nic nie pomogą i tak.

rób przynajmniej to co lubisz, idź na spacer z psem, pooglądaj filmy, posłuchaj muzyki, poopalaj się, masz wiele możliwości, nie musisz siedzieć bezczynnie w domu

rozumiem Cię , mam to samo możemy porozmawiać , ale prywatnie poza forum

a ile masz lat, od jak dawna depresje? ja w sumie juz nie pamietam kiedy sie zaczelo, ogolnie u mnie to jest rodzinne, kazdy mial cos z glowa niestety..

skąd jesteś?

Tez miałam depreche przez kłopoty rodzinne, przez swoaja psychike, fobia szkolna bla bla zawaliłam szkołe.. straciłam "przyjaciół". Teraz jestem sama.. Mam plan wyprowadzic sie z miasta w którym teraz mieszkam, "rodzinnego".. ale boję się ,że gdzies indziej też będe sama ..

Ja nawet już nie szukam znajomych, przyjaciół, męczy mnie przebywanie wśród ludzi, zakładanie masek i dostosowywanie się, nie umiem być spontaniczna, mam problem z okazywaniem uczuć np. poprzez gesty, mimikę, zawsze mam kamienną twarz, wszystko przeżywam w środku. Powoli się przyzwyczajam do tej samotności już na zawsze. Kiedyś jeszcze rozmawiałam z rodzicami, lekarzem, ale każdy to bagatelizował i mówił, że sobie wymyslam. Zmęczyło mnie to i napewno już nie będę szukać pomocy, bo po co, żeby znów zostać wyśmiana, odesłana z kwitkiem.

tu o depresji możesz poczytać: http://schizofrenia.evot.org/viewforum.php?f=76

też tak miałam.. mam chyba własciwie. Jeśli chodzi o moje odczucia, o te wszystkie rzeczy które chcialam powiedzieć, z których chciałam się zwierzyć - oni albo wysmiewali albo nie chcieli słuchać.. PRzez to wszystko trzymam w sobie.. bo boję się wysmiania albo zwyczajnie traktuje calą ludzkość jak wrogów.. jak fałszywców.. Czuję się przez to mniej wykorzystywana.. ale jednak jestem na dystans, przez co trudno mi tworzyć glębsze więzi z ludzmi.. No dobra. w ogóle jakiekolwiek WIĘZI..