Przyjaźń pomiędzy mężczyzną a kobietą dobrze wiemy że nie istnieje

prędzej czy później jedna ze stron zakoc***e się w drugiej. (druga nie koniecznie musi o tym wiedziec) . Jak to jest (może być statystycznie) czy częściej zakoc**ją się mężczyźni czy kobiety? Opiszcie swoje historie, lub co wiecie na ten temat od znajomych

i stopka wskoczyła mi do tematu :/ soreczki

ja mam przyjaciela od 6 lat, na początku zauroczyłam sie nim, bo byłam bardzo długo sama i jego przyjazne nastawienie i sympatię po rpostu odebrałam niewłaściwie i wmówiłam sobie niewiadomo co. po czasie okazało się, że 'uczucie' się wypaliło, a pozostała piękna , wspaniała, jedyna przyjaźń.

kazdy to przeżył u jednych się pogłębiło i powstało gorące uczucie u innych może właśnie przyjażń

z roli obserwatora jak wychwycić takie rzeczy? chyba w relacji jaką jest przyjaźń ciężko jest wybadać kogos

Twój nick coś mi przypomina, pewną sytuację i osobę, z którą niestety przyjaźnić się nie mogę z uwagi na nieznośne napięcie seksualne między nami... Z tego, co ja wiem, zakoc**ją się częściej faceci.

Eee, tam... Ja się przyjaźnie z facetem już 20 lat, teraz jest nawet lepiej niż gdy byliśmy bardzo młodzi. Super facet, bardzo dobry kumpel mojego męża.

też kiedyś myślałam, że przyjaźń damsko-męska istnieje. potem on się we mnie zakochał, nigdy mi tego nie wyznał, ale ja to poznałam i wyczułam. to zepsuło wszystko. teraz on mnie unika, nie mamy ze sobą kontaktu, a szkoda bo bardzo go lubiłam. istna bratnia dusza, jednak nie potrafiłabym go kochać.

Moim zdaniem przyjaźń rozumiana jako bardzo zażyły i częsty kontakt to ogólnie śliski temat i z zasady wychodzą z tego same nieprzyjemności jak się obcych ludzi wciąga w swoje życie prywatne.

to faktycznie masz doświadczenie z obcymi :D idiota

"obcych" czyli krótko mówiąc znajomych. Z tego co widzę to przeważa przekonanie, że przyjacielowi można powiedzieć wszystko, a z zasady o sprawach prywatnych które dotyczą naszych relacji z innymi ludźmi osobom trzecim się nie opowiada. Czyli ten koncept przyjaźni moim zdaniem nie ma prawa bytu.

wiesz tyle ile wysrasz

Moorland ma rację. ja juz sie z tymi wyznaniami przeliczyłam. nigdy więcej. moze tylko mojej jedynej przyjaciółce takiej prawdziwej - mojej cioci, ktora jest jak siostra bo jest tylko 5 lat starsza

Ano właśnie. Ja mam jakiś niesmak jeżeli chodzi o rozprawianie o swoim życiu prywatnym (czyli też życiu mojego partnera chociażby) z kimś obcym. Rozumiem przyjaźń jako postawę względem drugiej osoby, coś w stylu "zawsze ci pomogę" - ale nawet to ma swoje ograniczenia. Krótko mówiąc - uważam, że "przyjaźń" to coś co właściwie nie istnieje poza rodziną/związkiem.

Moorland, ja dokładnie tak samo uważam. lepiej sie nie zwierzac, bo potem mozna tego bardzo zalowac.

Jeśli natraficie na niewłaściwe osoby, to tak myślicie właśnie.

ja akurat zawsze trafiałam na takie osoby, teraz wole nie ryzykowac. troche to nieszczere, ale warto miec kogos np. na wyjscie na miasto etc. luźnego pogadania...

to nie chodzi o to na jakie osoby natrafiasz, tylko o szacunek do tych osób. Przepraszam, ale ja bym się mocno zdenerwowała jakby ktoś opowiadał przyjaciołom o prywatnych rozmowach ze mną i nie obchodziłyby mnie ich relacje. Jeżeli ktoś ma dużo przyjaciół to na przyjaciela się nie nadaje.

Ja poznałam faceta, tu zreszta nawet.Przez 3 lata traktowłam go jak przjaciela, ale odszedł.szkoda, że nie potrafił nim pozostać.:(

Prwdziwego przyjaciela ma się jednego.Jemu mówi się wszystko.

No i ja takiego mam - to mój partner. Innych nie uznaję i powiem szczerze, że brzydzą mnie osoby, które opowiadają o swoim życiu prywatnym (i życiu ich rodziny).

On nie był moim paartnerem.Mam zresztą takiego.Jak się jaakiś czas żżyje w związku , nie wystracza 1 osoba.Człowiek się dusi i potrzebuje kogoś jeszcze.Ale ta sytauacja z kolei robi się trochę trudna, nie wszyscy potraafią w tym być i zrozumieć.On nie dał rady.

Jak się dusisz w związku to znaczy, że ci się związek sypie, więc albo się to naprawia, albo się to kończy. Szukanie pocieszenia na boku i opowiadanie o partnerze to zwykłe chamstwo z twojej strony.

Opowiadam o sobie przede wszystkim. Nie myślę o zakończeniu związku.Ale jeśli żyje się na co dzień w samotności?

to dalej dowodzi tego, że coś jest nie tak w twoim związku, ale opowiadanie o tym osobie trzej nadal jest brakiem szacunku dla partnera.

Moorland, moze po prostu chciała się komuś zwierzyc? to nie jest chamstwo, chamsko to jedynie ty sie mogłas zachowac teraz odpisujac w niekulturalny sposob. dziekuje!

no i właśnie o to mi chodzi. Gdyby mój facet zaczął się zwierzać z naszych problemów obcym ludziom to bym go na stałe do tych obcych ludzi odesłała. Lojalność wymaga trzymania ust zamkniętych jeżeli chodzi o prywatne sprawy.

Moorland, myślę że nie masz dużego doświadczenia.Nie wiesz jak wygląda prwdziwe życie.To że złapałaś jakiegoś faceta niedawno i masz głupie koleżanki do plotkowania wystarczy?

yjesz już z tą samą osobą kilkanaście lat? Masz takie doświadcznie?

No jeżeli blisko 10 lat to niedawno to się z tobą zgodzę ;) Tak, koleżanki mam od plotkowania o rzeczach nieistotnych, sprawy ważne dla mnie i dla mojego partnera załatwiam w domu, z nim, nie z obcymi ludźmi.