swiadomosc utraconej wolnosc

Mam 27 lat. Kochającego męża. Oboje jesteśmy zdrowi. Mamy prace, które pozwoliły nam żyć na przyzwotym poziomie, Mamy własny kąt - na kredyt bo na kredyt, ale zawsze... Pobudka do pracy 6.15. Powrót do domu 17.30. I tak od poniedziałku do piątku. Żyję marzeniami o weekendzie, o wakacjach, które trwają tylko 2 tygodnie. Jestem szczęśliwa? Tak, bo szczęscie zawsze utożsamiałam z poczuciem bezpieczeństwa ALE... nie mogę sobie tak jak kiedyś na studiach wyjechać na 3 miesiące za granicę, do pracy na zmywaku w tropikach, kąpać się pod palmą, odwiedzać obce kraje i podróżować... Dziś to do mnie dostarło. Utraciłam wolność. Narzekam? Pocieszcie.

narzekasz. Myślisz że dwa tygodnie wakacji to mało? Ja żeby żyć w miarę na poziomie też muszę zapierdzielać. Zapierdzielam i cieszę się że ten zapierdziel jest. Prowadząc własny interes dawno zapomniałem o urlopie

tego potrzebowałam ;)

Dzizas jakie przychlasty:O