Gotowanie dla rodziny

Moja starsza poszła jak skończyła 3 latka do przedszkola, wcześniej byłam z nią w domu, kończyłam studia, robiłam specjalizację... wszyscy mi wróżyli płacz i problemy, więc z pracą nawet poczekałam do października. Tymczasem ona od pierwszego dnia z uśmiechem ;-) Tak jak wcześniej do toalety musiałam drzwi otwierać bo był płacz za mamą tak w przedszkolu od początku papa i do sali. Ale ona ma inny charakter, jest ambitna, ma poczucie obowiązku i od małego zawsze chciała we wszystkim być najlepsza i jak najlepiej wypaść. Może dlatego nawet w wolne dni chciała iść żeby nie mieć zaległości ;-) A mała ma już zupełnie inny charakter, jest uparta i bardzo humorzasta. M.in. stąd pomysł z przedszkolem żeby ją trochę "oszlifować" bo niani na głowę weszła i rządzi. Zobaczymy jak to będzie. Oboje pracujemy, więc nie mam jak zabierać po tygodniu i znowu próbować. Jeżeli się nie sprawdzi to ostatecznie wrócę do niani, ale wtedy już na dłużej, przynajmniej do półrocza albo i na rok... mam nadzieję, że do tego nie dojdzie. Moja jest cięższa, ale i duża - nosi 104 i but 25. Myślę, że niejedzenie jest jednym z etapów, przez które wiele dzieci przechodzi i tak to trzeba traktować. Tak mi mówiła siostra-farmaceutka-kiedy podawałam małej syrop na poprawę apetytu-"jak odstawisz i dalej będzie jadła to ok, ale jak nie to znaczy, że to taki etap" no i syrop odstawiłam i powitałam na nowo niejadka ;-) czekam aż samo jej minie. Pozdrawiam.

Też tak mam i wtedy kilka dni jemy na mieście, aż znowu zatęsknię za gotowaniem, które na ogół lubię :) tylko ja zazwyczaj nie gotuję kilku wersji obiadu i dziecko 2,5 roku musi jeść to co my, najwyżej odłożę trochę i np. mniej przyprawię.